17 กันยายน 2547 10:11 น.
ม่านแสง แห่งตะวัน
ความห่วงใยไม่เคยจางสร่างซาหาย
ฝังอยู่ภายในใจไม่เปลี่ยนผัน
ปรารถนาว่าคงพบสบตากัน
เอ่ยรำพันมั่นน้ำเสียงข้างเคียงเธอ
เพราะถ้อยถักคำว่ารักยังปักลึก
แทรกบันทึกในใจรู้อยู่เสมอ
เมื่อนิทราหมายพบประสบเจอ
แต่พอเผลอภาพเธอเบลอหายไป
ฉันสุขใจในน้ำเสียงแม้เพียงครู่
ฉันเก็บความรู้สึกดีที่มีให้
เก็บคำรักคำคิดถึงที่ผ่านไป
เก็บเวลาประทับใจในทรงจำ
พรุ่งนี้ไปคงไม่มีเธอที่ฉัน
คอยเฝ้าวันรอคุยทุกคืนค่ำ
ไม่มีเสียงหวานหวานผ่านถ้อยคำ
ฟ้าคงคล้ำไม่สดใสในทุกตอน
เพราะเราห่างไกลกันฉันก็รู้
ถ้าเธอดูวันเก่าของเราก่อน
ใครเคยมั่นสัญญาก่อนเข้านอน
...เหมือนละครแสนสั้นมันไม่จริง....
วันเวลาพิสูจน์สรุปแล้ว
พิสูจน์แววตาเธอในทุกสิ่ง
ขอขอบใจที่เคยให้ที่พักพิง
ได้หนุนอิงแอบใจรักและหลอกลวง
15 สิงหาคม 2547 09:33 น.
ม่านแสง แห่งตะวัน
ยามลมพัดคลื่นซัดตัดผิวน้ำ
ให้ตอกย้ำวันหวานอยู่มิรู้หาย
หลากคำรักรำพันมั่นข้างเคียงกาย
และหลากหลายท่วงท่าทีที่เธอทำ
ฉันอิ่มสุขท่ามกลางความว้าเหว่
คล้ายทะเลหลับใหลในพลบค่ำ
ไม่มีแล้วแววตาหวานหว่านถ้อยคำ
ให้ชื่นฉ่ำชุ่มชื้นเหมือนคืนวาน
แต่ความรักเธอนั้นมั่นคงอยู่
ยังเคียงคู่สายน้ำเศร้าเคล้าประสาน
ลมจะแรงคลื่นจะซัดกี่แสนนาน
ขอพบพานเพ้อพร่ำทุกร่ำไป
ที่ตรงนั้นฉันเห็นเงาของเราสอง
กระทบทองสีตะวันอันสดใส
ซ่อนความรักความห่วงหาความห่วงใย
สุดฟ้าไกลใต้แผ่นฝันฉันรักเธอ
26 มิถุนายน 2547 19:24 น.
ม่านแสง แห่งตะวัน
หย่อนภาษารักลงสู่ตู้จดหมาย
ส่งถึงปลายทางที่ฉันเฝ้าฝันหา
สื่อสัมผัสแสนหวานผ่านปากกา
กลั่นออกมาจากห้วงสุดสมุทรใจ
และเมื่อเธอเปิดอ่านผ่านอักษร
ความทุกตอนซ่อนรักสลักไว้
ปลายน้ำหมึกจะสร้างความห่างไกล
ให้เราได้ใกล้กันทุกวันคืน
ขอดวงดาวพราวแสงสว่างฟ้า
ขอจันทราในราตรีที่เริงรื่น
ขอมวลเมฆในฤดีที่ถูกกลืน
อยู่เป็นเพื่อนเธอจนตื่นด้วยชื่นบาน
ฉันจะเก็บภาพเก่าเก่าของเราไว้
ใส่ลงในลิ้นชักรักหวานหวาน
แม้เวลาจะเปลี่ยนที่กี่แสนนาน
แต่ความรัก...จะคงอยู่...คู่กาล...นานนิรันดร์
26 มิถุนายน 2547 00:42 น.
ม่านแสง แห่งตะวัน
หว่านความรักแล้วรอชูช่อดอก
ผลิใบออกผลิตผลบนความหวัง
จนเติบใหญ่เป็นไม้กล้าแกร่งพลัง
ด้วยดอกรักสะพรั่งยังพร่างพรู
ถึงลมแรงโถมใส่ไม่วิงไหว
พายุโหมเท่าใดไม่รับรู้
ตั้งตระหง่านสง่างามตามฤดู
เพื่อขออยู่คู่ดอกรักสลักใจ
เอ่ยคำมั่นสัญญาหวานผ่านภาษา
ให้รู้ว่ารักยังมั่นมิหวั่นไหว
ถ้าเธออยู่ฉันจะอยู่คู่เธอไป
ฝากความรักเอาไว้ให้ดูแล
แล้ววันหนึ่งมาถึงซึ่งพายุ
โกรธาดุเกลี้ยวกลาดเคยพลาดแพ้
ต้นรักนั่นยังคงมั่นมิผันแปร
ถูกรังแกยังกล้าท้าแรงลม
ความแรงสาดพาดผ่านกาลคับขัน
คงถึงวันที่ต้นรักหักโค่นล้ม
ดอกและต้นต่างมองตารู้อารมณ์
ด้วยระทมที่เราสองต้องจากกัน
วินาทีที่วิกฤติฤทธิ์ลมกล้า
เห็นแววตาทั้งสองที่โศกศัลย์
ซึ่งมีรักเคียงอยู่คู่นิรันดร์
พายุนั้นก็พลันหายมลายไป
ดอกรักพริ้มรอยยิ้มอิ่มความสุข
ผ่านความทุกข์เพราะมีรักอันยิ่งใหญ่
ต้นรักรับพยักหน้าด้วยอาลัย
แล้วทอดกายคลายรักไว้ในรอยดิน
23 มิถุนายน 2547 14:59 น.
ม่านแสง แห่งตะวัน
หว่านความรักแล้วรอชูช่อดอก
ผลิใบออกผลิตผลบนความหวัง
จนเติบใหญ่เป็นไม้กล้าแกร่งพลัง
ด้วยดอกรักสะพรั่งยังพร่างพรู
ถึงลมแรงโถมใส่ไม่วิงไหว
พายุโหมเท่าใดไม่รับรู้
ตั้งตระหง่านสง่างามตามฤดู
เพื่อขออยู่คู่ดอกรักสลักใจ
เอ่ยคำมั่นสัญญาหวานผ่านภาษา
ให้รู้ว่ารักยังมั่นไม่ไปไหน
ถ้าเธออยู่ฉันจะอยู่คู่เธอไป
ฝากความรักเอาไว้ให้ดูแล
แล้ววันหนึ่งมาถึงซึ่งพายุ
โกรธาดุเกลี้ยวกลาดเคยพลาดแพ้
ต้นรักนั่นยังคงมั่นมิผันแปร
ถูกรังแกยังกล้าท้าแรงลม
ความแรงสาดพาดผ่านกาลคับขัน
คงถึงวันที่ต้นรักหักโค่นล้ม
ดอกและต้นต่างมองตารู้อารมณ์
ด้วยระทมที่เราสองต้องจากกัน
วินาทีที่วิกฤติฤทธิ์ลมกล้า
เห็นแววตาทั้งสองที่โศกศัลย์
ซึ่งมีรักเคียงอยู่คู่นิรันดร์
พายุนั้นก็พลันหายมลายไป
ดอกรักพริ้มอมยิ้มอิ่มความสุข
ผ่านความทุกข์เพราะมีรักอันยิ่งใหญ่
ต้นรักรับพยักหน้าอย่างอาลัย
แล้วทรุดกายคลายรักไว้ในรอยดิน
หน้าส่วนตัว
904
