9 มิถุนายน 2552 15:13 น.
ม่านหมอกสีดำ
ร้องให้ เสียใจ ทำใมเล่า
รักงี่เง่า แค่จบกัน อย่าหวั่นใหว
บอกตัวเอง ยิ้มสู้ อย่าเสียใจ
คงมีบ้าง ครั้งใหม่ รักมั่นคง
จบกันแล้ว ก็ดี ค่อยมีใหม่
เปิดหัวใจ หยุดไป รักขื่นขม
อดีตช้ำ ลืมให้สิ้น รักโง่งม
เหยียบให้จม หัวใจ อย่าได้คืน
ทำวันนี้ ให้ดี กว่าวันเก่า
ร่องรอยเศร้า ยิ้มสู้ แม้จะฝืน
วันเวลา ล่วงผ่าน ทุกวันคืน
สุขสดชื่น คงมีได้ ในสักครา
9 มิถุนายน 2552 14:49 น.
ม่านหมอกสีดำ
จะพยายาม ลืมทุกอย่าง
ถึงแม้ว่ามัน จะอ้างว้าง สักเพียงใหน
พอกันที กับคลื่นโถม ซัดทะเลใจ
ต่อนี้ไป เหลือทิ้งไว้ แค่เรื่องราว
กี่ครั้งที่ ร้องให้ ใจแทบขาด
คลื่นซัดสาด ถาดโถม ให้เหน็บหนาว
รักหนอรัก อภัยให้ แทบทุกคราว
ยอมปวดร้าว ให้รักย่ำ ช้ำในทรวง
เก็บร่องรอย บาดแผล แพ้รักเศร้า
ถึงเงียบเหงา แต่คง ผ่านลุล่วง
ค่อยๆลืม อดีตช้ำ รอยรักลวง
จากนี้ไป จะหวง ห่วงหัวใจ
5 มิถุนายน 2552 17:42 น.
ม่านหมอกสีดำ
เมื่อจุดเริ่มต้น ของชีวิต
ฟ้าลิขิต ให้เป็นไป แบบนี้
สู้อดทน ทำทุกอย่าง ให้ได้ดี
แต่กลับถูก คนย่ำยี ให้ปวดใจ
หลายครั้งที่ หัวใจ รู้สึกท้อ
อยากเพียงพอ กับทุกอย่าง ที่หวังได้
อยากหยุด ทุกสิ่งไว้ ที่ลมหายใจ
อยากทิ้งไป คงเหลือไว้ แค่วิญญาณ
น้ำตาหลั่ง รินรด ตกทุกเมื่อ
สิ่งที่เหลือ ต้องอดทน คนถากถาง
สายตาดู ถูกเหยียดหยาม ย้ำประณาม
คอยประจาน สาดซัด ให้อับจน
มีหลายครั้ง ขมขื่น ฝืนใจยิ้ม
ด้วยโลมลิ้น คนป้ายสี มีหลายหน
ปากต่อปาก ซ้ำเติม คนหนอคน
เมื่อใหร่หนอ จะพ้น ทนสู้ไป
จากสลึง พึงบรรจบ ให้ครบบาท
คำกลอนกาพท์ ยังซึ้ง ตรึงใจหมาย
สักวันหนึ่ง คงมีบ้าง ไม่กลับกลาย
เป็นเพียงหวัง เหือดแห้งไป ตามสายลม
หน้าส่วนตัว
855
