31 พฤษภาคม 2552 19:15 น.
ม่านดอย
ดวงฤดีเงียบเหงาเศร้าโหยหวน
แสนรัญจวนหวนไห้อาลัยหา
ยอดหทัยสายสวาทนิราศลา
อนิจาไปลับไม่กลับคืน
คิดถึงถ้อยวลีที่แม่สอน
พออ่านกลอนพระคุณแม่แลสุดฝืน
ระลึกกถึงวาจาพากล้ำกลืน
ทุกวันคืนแม่จ๋าลูกอาดูร
คิดถึงแม่ทุกคราน้ำตาไหล
ความเอ็นดูรู้แก่ใจไม่มีสูญ
รักห่วงหวงลูกน้อยคอยเกื้อกูล
อีกเพิ่มพูนหนุนนำลูกถูกวิธี
ต่อนี้ไปใครเล่าเฝ้าพร่ำเพรียก
คอยร่ำเรียกห่วงหาลูกยาหยี
รับประทานอาหารนะคนดี
ตื่นเสียทีสายแล้วเจ้าแก้วตา
กลับแล้วหรือเจ้าเอยแม่เอ่ยทัก
คอยฟูมฝักลูบไล้ปลายเกศา
ลูกออเซาะเว้าวอนอ้อนวาจา
นอนหนุนขาพาสุขลืมทุกข์ตรม
ทุกคืนวันร้องไห้ใจแทบขาด
โอ้อนาถดวงฤทัยให้ขื่นขม
ต่อแต่นี้มีแต่ลูกทุกข์ระทม
อยากสิ้นลมหายใจไปด้วยกัน
ยามลูกทุกข์ขื่นขมระบมหนัก
อ้อมกอดรักจากแม่แผ่กระสันต์
ช่วยลูกให้คลายทุกข์ปลุกชีวัน
สุดรำพันสรรวาจามากล่าวชม
มองดาราเหมือนตาแม่แลหาลูก
ความพันธ์ผูกของเราเหงาขื่นขม
คิดถึงแม่ร้าวใจให้ระทม
วอนอินทร์พรหมบ่มวาจาพาถึงเธอ
ต่อแต่นี้ไม่มีแล้วแก้วตาลูก
เถ้ากระดูกผูกพันธ์กันเสมอ
ขอพบกันทุกชาติปรารถนาเจอ
ขอให้เธอสู่สวรรค์ชั้นวิมาน
17 พฤษภาคม 2552 02:20 น.
ม่านดอย
หวลคิดถึงคืนเพ็ญเดือนเด่นหล้า
ทั่วนภาดารารายฉายเวหน
แม่นวลนางงามเหลือเกินเดินให้ชม
ดังอัปสรจากแดนพรหมสมเทพี
แต่ละนางร่างระหงส์องค์เอวอ่อน
อรชรกรนิ้วผิวนวลฉวี
ค่อยเยื่องย่างดังหงส์เหิรเดินเวที
ดุจดังเทพเทวีหนีมาเยือน
เกล้าผมมวยขวยขัดทัดดอกเอื่อง
ช่อสีเหลืองเรืองอร่ามงามเชือดเฉือน
นุ่งผ้าซิ่นดิ้นทองมองติดเตือน
ข่มดาวเดือนให้หมองเป็นรองเธอ
ผ้ารัดอกปกปิดถันอันขาวผ่อง
เพลินพิศมองโฉมไฉไลใจอาจเผลอ
เข็มขัดเงินวาววับรัดเอวเธอ
งามเลิศเลอสมส่วนนวลอนงค์
ผ้าสไบไหวพลิ้วปลิวสบัด
งามเด่นชัดเอวกิ่วคิ้วขนง
แม่ทำบุญใดเล่าเจ้าโฉมยง
ทั้งทรวดทรงวงพักตร์ลักขณา
จะให้เลือกน้องนางใดใจสับสน
แต่ละคนดลฤทัยให้ใฝ่หา
ตัดสินใจแสนยากลำบากตา
กรรมการเจ้าขาเบอร์ห้ามาแรง
14 พฤษภาคม 2552 18:33 น.
ม่านดอย
เดินทอดน่องล่องลมชมธรรมชาติ
สวยสะอาดบริสุทธิ์สุดจะสรร
อาทิตย์ฉายสีทองผ่องอำพัน
แสงแดดอ่อนลาวัลย์สุดพรรณา
ขะเง้อมองดอยสูงจูงใจชื่น
พระพายรื่นรวยรินกลิ่นบุปผา
ทั้งเอื้องดอยสามปอยหลวงพวงผกา
ดาษดามวลดอกไม้ในไพรวัลย์
หยุดนั่งพักโขดหินริมน้ำตก
หมู่วิหกผกผินบินสุขสันต์
เสียงชะนีพร่ำเพรียกเรียกหากัน
ดูซินั่นผูงมัจฉาว่ายวาริน
เอื้อมมือเรียวลงไปในสายน้ำ
แสนชุ่มฉ่ำแช่เท้าใต้เงาหิน
เห็นเม็ดทรายใสพราวราวดังนิล
ภมรบินว่อนร่อนธารา
เสียงน้ำสาดกระเซ็นเป็นฟองซ่าน
สวยตระการธารไหลเซาะเลาะแก่งผา
สุขสดชื่นร่นรมย์สมอุรา
ดุจเทวาเสกสวรรค์ชั้นพิมาน
พบแม่หญิงโสภางค์นวลนางหนึ่ง
แลตะลึงงามแท้แม่ตาหวาน
ค่อยเยื้องกายส่ายเอวองค์ลงสรงธาร
ผิวผ่องพรรณปุยฝ้ายสยายผมยาว
สุรีย์เริ่มแรงแสงเจิดจ้า
สุริยายามสายคลายความหนาว
เดินเลาะเลี้ยวใต้โคนต้นทองกวาว
ล่วงหล่นพราวบนพื้นหญ้าน่าดูชม
เข้าขอบเขตท้ายหมู่บ้านหวานภาษา
ดังแว่วมาแต่ไกลใจสุขสม
เพลินเลือกสวนนาไร่ไพรอุดม
ดินแดนสมยานามงามถิ่นไทย
แม้นได้ไปสักหนดลจิตฝัน
หวังสักวันย้อนคืนมาคราฟ้าใส
มิอาจลืมความงามหวาบหวามใจ
เชิญมาเที่ยวล้านนาไทยในฝันเอย
13 พฤษภาคม 2552 00:59 น.
ม่านดอย
ริมหน้าต่างกลางมือถือดินสอ
ฟังเพลงคลอยามดึกนึกวาดฝัน
จินตการเว้าววอนอ้อนรำพัน
ถ้อยจำนรรอักษราภาษากลอน
ดูซิโน่นปลายฟ้านภาไสว
เสียงหรีดหริ่งเรไรร้องก้องสิงขร
ขอบแดนไกลเห็นเงาเขานางนอน
อรชรทอดร่างกลางพนา
หว่างเวหาจันทราโสภาผ่อง
นวลสีทองผองอำไพใจหรรษา
ทั่วนภางค์สว่างพร่างดารา
กลิ่นผกาหอมระรื่นชื่นฤทัย
ลมพัดต้นลำใยกิ่งไหวโยก
โอ้ต้นโศกโบกตามลมตรมไฉน
ได้กลิ่นหอมอ่อนอ่อนดอกเอื้องไพร
ชื่นหทัยนางแย้มแซมตามลม
เก็จถะวาหอมหวลรัญจวนจิต
ดอกสลิดผลิช่องามตามเหมาะสม
อยากจะเด็ดมะลิซ้อนก่อนบรรทม
เอาไว้ดมข้างหมอนตอนนิทรา
เจ้าจำปีหอมระรวยโชยระรื่น
เจ้าบานชื่นอย่าน้อยใจยังใฝ่หา
ยังไม่ลืมถวิลกลิ่นจำปา
สบันงาอยากเด็ดดอมหอมตามลม
นาฬิกาดังง่างเง่งวังเวงแว่ว
โอ้ดึกแล้วต้องขอลาอย่าขื่นขม
พบกันใหม่สดใสในอารมณ์
ขอบรรทมก่อนหนาราตรีสวัสดิ์เอย
11 พฤษภาคม 2552 01:10 น.
ม่านดอย
สุรีย์ฉายบ่ายหน้าลาลับฟ้า
ดวงจันทราลอยเลื่อนเคลื่อนกลางหาว
ทั่วนภางค์สว่างพร่างดวงดาว
น้ำค้างพราววาววับงามจับตา
นั่งระเบียงเอียงหน้าแลฟ้ากว้าง
มองเห็นทางช้างเผื่อกเชือกสีขาว
พาให้หวลทวนคำนึงถึงเรื่องราว
ของแม่สาวชาวดอยคอยคนไกล
ทุกคืนเพ็ญเด่นเดือนเยือนส่องหล้า
เจ้าม่านฟ้าชายตาวอนอ้อนแขไข
ทรุดกายพิงกิ่งราตรีคลี่สไบ
ซับน้ำนัยเนตรเทวษรัญจวน
คือตำนานเล่าขานคนบ้านป่า
เสน่หาพาให้ไพรกำสรวล
น่าสงสารเอื้องสามปอยดอยสาวครวญ
ร้องเพลงซอโหยหวนชวนอาดูร
หน้าส่วนตัว
1207
