18 มีนาคม 2550 09:27 น.
มูคารุ
อินทนิลสีม่วงยังห่วงหา
ศรียะลายังพาให้คิดถึง
บัวที่บานพ้นน้ำตรงกลางบึง
ให้นึกถึงบ้านเก่าที่จากมา
นึกไปถึงศาลากลางน้ำขุ่น
แดนอบอุ่นที่ตรงสวนพฤกษา
ต้นไม้ใบเขียวระรานตา
ยังจำคำมั่นสัญญาและเพื่อนเกลอ
18 มีนาคม 2550 09:01 น.
มูคารุ
ทุกข์ใจเพราะเธอรู้บ้างไหม
ห่วงใยใส่ใจไม่ห่างเหิน
แต่วันนี้เธอกลับมาทำเมิน
อย่างกับเธอจะเดินจากฉันไกล
จากวันนี้มีอะไรจะให้คิด
ว่าวันนี้ฉันมีสิทธิ์สักเพียงไหน
จากเคยคิดได้ครอบครองทั้งหัวใจ
แต่จงรู้ไว้ไม่ว่านานเท่าใด " ก็รักเธอ "
18 มีนาคม 2550 08:53 น.
มูคารุ
เวลาเดินผ่านล่วงนานวัน
เธอและฉันก็พลันต้องไกลห่าง
อยากให้เธอเก็บความทรงจำสีจางจาง
ให้รู้ว่าไม่เลือนลางและลับไป
แม้วันใดในใจเธอเจ็บปวด
ไม่ว่าเธอจะรวดร้าวสักเพียงไหน
เพื่อนคนนี้ยังมีกำลังใจ
ส่งไปให้..ถึงตัวใจมีหัวใจอยู่ใกล้กัน
13 มีนาคม 2550 13:05 น.
มูคารุ
เหนื่อยไหมคนดีฉันอยากรู้ . . .
ที่ต้องอยู่กับเด็กขี้แย - ขี้เหงาคนนี้ . . .
เอะอะน้อยใจ...โวยวายใส่ทั้งปี. . .
อีกคิดมากทุกทุกทีที่ห่างกัน . . .
ในตอนนี้เธอจะรู้สึกอยู่อย่างไร . .
อยากขอบคุณความไว้ใจที่ให้ฉัน . . .
เด็กขี้แยแถมวุ่นวายสารพัน . . .
แต่เธอยังทนได้ทุกวันไม่เปลี่ยนไป. . .
13 มีนาคม 2550 12:51 น.
มูคารุ
เหตุผลบางอย่างของ...เด็กดื้อ
มันก็คือส่วนของ...ความหวั่นไหว
ที่มันเกิดขึ้นมาแล้ว...ตรงหัวใจ
ที่กระซิบเป็นนัยนัย...ว่ารักเธอ
หน้าส่วนตัว
1290
