25 มกราคม 2552 07:10 น.
มุตา
คำว่าเรา รักกัน มันหมดแล้ว
คงจะแคล้ว คลาดไกล ไม่ถึงฝัน
แม้ความหวัง ครั้งหนึ่ง ซึ่งมีกัน
เธอลืมมัน แต่ฉัน นั้นค้างคา
ไม่เคยมี วันไหน ไม่คิดถึง
ภาพยังตรึง ติดทรวง เพราะห่วงหา
ฉันยังคง รักเธอ เสมอมา
แม้หลับตา ทุกครั้ง ยังพบเจอ
ไม่เคยมี วันไหน ไม่จดจำ
ทุกถ้อยคำ รำพัน มั่นเสมอ
หัวใจฉัน มั่นคง ตรงต่อเธอ
จึงละเมอ เพ้อพร่ำ ร่ำมิวาย
เพราะอ่อนแอ แพ้พ่าย คล้ายสิ้นหวัง
น้ำรินหลั่ง ออกตา ก่อนลาหาย
ช่างปวดร้าว เปล่าเปลี่ยว และเดียวดาย
เธอคือคน สุดท้าย ของหัวใจ
แม้จะข่ม ตาหลับ กลับยิ่งคิด
อยากใกล้ชิด ดังก่อน ที่อ่อนไหว
ภาพความฝัน ฉันเห็น ความเป็นไป
เรายังใกล้ ยังชิด มิคิดเลือน
เธอ อยู่ ที่ แห่ง ใด ตรงไหนเล่า
ใครเทียบเท่า เธอได้ คงไม่เหมือน
และไม่มี ที่เหลือ เผื่อใครเยือน
แม้วันเคลื่อน เดือนคล้อย ยังคอยรอ
ทั้งที่เรา จบไป เข้าใจแล้ว
แต่ไม่แคล้ว ครุ่นคิด ผิดไหมหนอ
จะให้ทำ เช่นไร เมื่อใจรอ
เพราะรักต่อ ชีวิต ให้คิดมี
หวังลึกลึก นึกไว้ ในใจว่า
เธอจะกลับ คืนมา ไม่ลาหนี
จะถนอม เวลา ทุกนาที
ขอชาตินี้ ฉันอยู่ ดูแลเธอ
.....................................
.....................................
.....................................
.....................................
เธออยู่...ที่ไหน
คิดถึงเธอ........
ชาตินี้ไม่มีสิทธิ์เจอ
...........................
...........................
จบแล้ว.....ก็เข้าใจ
...........................
..........................
แต่ จะให้ทำยังไง
เมื่อในหัวใจ มีแต่เธอ