22 สิงหาคม 2546 20:57 น.
มือใหม่หัดฝัน
ไม่นานมานี้เราได้ไปบริจาคเลือด ทำให้เราได้รู้ว่า เราทีเลือดกรุ๊ป A
แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ
เค้ากับเรากรุ๊ปเลือดเดียวกัน!!!
เราไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
แต่มันก็ทำให้เราแปลกใจมากเลยทีเดียว
เค้ามักจะบอกกับเราเสมอว่า
เค้ารักเรา
คิดถึงเรา
และเป็นห่วงเรานะ
บางคนอาจจะคิดว่า
คำพูดที่พูดบ่อยๆอาจจะไม่มีค่า
เราเองก็เคยคิดว่าจริงเหมือนกัน
แต่...เมื่อเป็นเค้า
คำพูดของเค้าทุกคำ ทำให้เรามั่นใจว่า
เค้าพูดเพราะมั่นใจแล้วจริงๆ
จากนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป
เราก็ไม่รู้เหมือนกัน
ติดตามตอนต่อไป
เมื่อความทรงจำดำเนินต่อ
ตอนนี้เราคบกันได้ 3 เกือบ4 เดือนแล้วหล่ะ
แต่เรามั่นใจว่าเรารู้จักกันและกันมากกว่านั้น
22 สิงหาคม 2546 20:56 น.
มือใหม่หัดฝัน
ไม่นานมานี้เราได้ไปบริจาคเลือด ทำให้เราได้รู้ว่า เราทีเลือดกรุ๊ป A
แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ
เค้ากับเรากรุ๊ปเลือดเดียวกัน!!!
เราไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
แต่มันก็ทำให้เราแปลกใจมากเลยทีเดียว
เค้ามักจะบอกกับเราเสมอว่า
เค้ารักเรา
คิดถึงเรา
และเป็นห่วงเรานะ
บางคนอาจจะคิดว่า
คำพูดที่พูดบ่อยๆอาจจะไม่มีค่า
เราเองก็เคยคิดว่าจริงเหมือนกัน
แต่...เมื่อเป็นเค้า
คำพูดของเค้าทุกคำ ทำให้เรามั่นใจว่า
เค้าพูดเพราะมั่นใจแล้วจริงๆ
จากนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป
เราก็ไม่รู้เหมือนกัน
19 สิงหาคม 2546 19:31 น.
มือใหม่หัดฝัน
...
...
กลับมาแล้วเหรอ ทานข้าวรึยัง เค้าถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงเรามาก
อือ ยังเลย ทำโปรเจคงานอยู่หน่ะ ไว้ค่อยคุยกันนะ เราตอบเค้าไป
เรายังอยู่บ้านเพื่อนเหมือนกัน งั้นเดี๋ยว 4 ทุ่ม เราโทรไปหานะ เค้านัดเราไว้
อือ เราตอบรับไปง่ายๆ เหมือนทุกครั้งที่เค้านัดเรา
...
.....
นาฬิกาบอกเวลา 5 ทุ่มแล้ว
ฉันนั่งกอดเข่าอยู่ข้างโทรศัพท์
ฉันนั่งนึกอะไรไปเรื่อยเปื่อย
เค้า เป็นคนคนหนึ่ง ที่อยู่ดีๆก็เข้ามาอยู่ในใจของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
เรารู้จักกันแบบธรรมดาๆ
เราเริ่มคบกันด้วยความเข้าใจผิดของเพื่อนๆ
เราไม่ได้คบกันเพราะรักซะหน่อย มันเป็นแค่ความบังเอิญ
เค้าไม่ได้รักเรา เราก็ไม่ได้รักเค้า
ฉันพยายามย้ำกับตัวเองอยู่เสมอ เราไม่ได้รักเค้า แค่รู้สึกดีๆด้วยเฉยๆ
แล้วทำไม ฉันถึงคิดถึงและเป็นห่วงเค้ามากขนาดนี้
ฉันรักเค้าเหรอ?
คำตอบที่ได้ คือ ใช่
พรุ่งนี้จะครบรอบ 1 ปีที่เราคบกัน
ฉันจะบอกเค้าซักที ว่า รักเค้ามากแค่ไหน
ฉันพยายามจะสร้างความทรงจำกับเค้าให้มากที่สุด
แต่อยากจะให้เค้ามีความทรงจำเกี่ยวกับฉันให้น้อยที่สุด
เพราะ...ฉันจะอยู่ได้อีกไม่นาน
เค้าไม่รู้หรอก ฉันไม่เคยบอกเค้า
เพราะฉันกลัวว่า แล้วเค้าจะคิดมาก
ฉันได้แต่บอกกับเค้าว่า ไม่มีอะไร เดี๋ยวก็หาย ฉันแข็งแรงดี
ฉันยังไหว
ฉันทนได้ ขอแค่ตอนนี้ได้มีเค้าอยู่ก็พอ....
>>>>>
นาฬิกาตีบอกเวลา เที่ยงคืนแล้ว
>>>>>>>>>>
เค้าทำอะไรอยู่น้า สงสัยคงจะเพลินอยู่กับเพื่อนเค้า ฉันแอบอมยิ้มกับตัวเอง และแอบน้อยใจอยู่ลึกๆ
ไม่เป็นไร เรารอได้ แค่นี้เอง เค้ามีความสุขจนลืมเราได้ก็ดีแล้ว ฉันนั่งปลอบใจตัวเอง น้ำตาค่อยๆไหลลงมา
อีกแล้ว อ่อนแออีกแล้วนะเรา เฮ้ออออออ ไม่เอาแล้ว หาอะไรทำดีกว่า
ฉันหยิบหนังสือเล่มนึงขึ้นมาอ่าน เรียกว่าเปิดมันไว้เฉยๆดีกว่า เพราะกะจิตกะใจฉัน มันไม่ได้อยู่ที่ตัวหนังสือเลย
แค้ก แค้ก แค้ก เอาอีกแล้ว อาการกำเริบอีกแล้ว เราว่าเราทานยาไปแล้วนะ
ฉันต้องปิดหนังสือแล้วนอนลง เพราะรู้สึกปวดหัวมากจนนั่งไม่ไหว
ไม่ได้สิ จะมาหลับตอนนี้ไม่ได้ ยังไม่ได้คุยกับเค้าเลย เค้าจะทำอะไรยู่น้า กลับถึงบ้านรึยัง
ใจฉันยังคงพะวงไปหาเขา ไม่มีสักวันที่เราจะเข้านอนโดยไม่ได้บอกเค้าว่า ฝันดีนะ
เราต้องรอเค้าก่อนนะ อีกสักพัก เค้าก็คงจะกลับมาแล้ว ทนหน่อยนะ
ฉันพยายามฝืนตัวเอง ทานยาเพิ่มเข้าไป ทั้งๆที่ยังไม่ถึงเวลาทาน
ไม่ไหวแล้ว ขอหลับตาสักพักนะ แล้วเธอกลับมาเมื่อไหร่ เราจะได้คุยกัน
...
....
หญิงสาวค่อยๆหลับตาลง
ลมหายใจค่อยแผ่วลงๆ เหมือนจะหยุดได้ตลอดเวลา
>>>
>>>>
>>>>>
>>>>>>
>>>>>>>
>>>>>>>>
>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>
กลับมาแล้วเหรอ ทานข้าวรึยัง ผมถามเค้า เหมือนทุกๆวันที่เคยถาม
อือ ยังเลย ทำโปรเจคงานอยู่หน่ะ ไว้ค่อยคุยกันนะ เค้าตอบกลับมา ผมรู้อยู่แล้วหล่ะ เธอมักจะยุ่งเสมอจนไม่ค่อยได้ดูแลตัวเอง ผมขอร้องเค้าเสมอให้ดูแลตัวเองบ้าง แต่เค้าก็บอกแค่ว่า เค้าแข็งแรงดี ทั้งๆที่ ไม่สบายเสมอ
เค้าขอบฝืนตัวเอง จนผมเป็นห่วง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
เรายังอยู่บ้านเพื่อนเหมือนกัน งั้นเดี๋ยว 4 ทุ่ม เราโทรไปหานะ เรานัดเธอไว้ก่อน ก้มลงมองนาฬิกาตัวเอง ตอนนี้ก็ 3 ทุ่มแล้ว เดี๋ยวคงต้องบอกลาเพื่อนกลับแล้วดีกว่า
อือ เค้าตอบรับเราเหมือนทุกครั้ง โดยที่เราไม่รู้ตัวเลยว่า..
นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่เราจะได้ยินจากเค้า..
ผมนั่งเล่นเกมส์เพลินๆกับเพื่อน
ก้มมองนาฬิกาอีกที ก็ 5 ทุ่มเศษๆ จะ เที่ยงคืนแล้ว
เฮ้ย ตายแล้ว จะเที่ยงคืนแล้ว เรากลับก่อนนะ ลืมเวลาเลย
ผมรีบเก็บของ ขึ้นรถกลับบ้านทันที
ตายหล่ะ ป่านนี้เธอคงรอผมแย่แล้ว ผมนี่แย่จริงๆ ชอบลืมเวลาเรื่อยเลย
บ่อยครั้งที่ผมนัดเธอไว้ แล้วโทรไปช้าเกือบชั่วโมง
แต่เธอก็ไม่เคยว่าอะไร เธอเพียงแต่บอกว่าไม่เป็นไร
แต่ผมก็รู้ว่าน้ำเสียงของเธอ เสียใจ ผมได้แต่สัญญาว่า ผมจะไม่ให้เธอรออีก
แต่..อีกแล้ว ผมทำให้เธอต้องรออีกแล้ว
ผมกลับมาถึงบ้านตอน เกือบตี 1 เข้าไปแล้ว
ผมรีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา กดเบอร์โทรที่ผมหลับตากดยังได้
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ไม่มีคนรับสาย
ผมลองโทรอีกครั้ง...และอีกครั้ง
สงสัยเธอคงเพลียหลับไปแล้ว
พรุ่งนี้รีบโทรหาเธอแต่เช้าเลยดีกว่า
นาฬิกาบอกเวลาตี 3 แล้ว
ผมยังคงนอนกระสับกระส่ายอยู่
เราไม่เคยเข้านอนโดยไม่ได้ยินเธอบอก ฝันดี เลยนะ
เฮ้อออออ
ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ ที่เธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเรา
ตอนแรกที่คบกัน โดยไม่ได้ตั้งใจนั้น
เราก็บอกกับตัวเองอยู่เสมอ ว่าคบกันได้ไม่นานหรอก
เรามีคนที่เรารักอยู่ในใจแล้ว แต่เค้าคนนั้นก็มีเจ้าของเหมือนกันW
ผมไม่เคยบอกเค้าหรอก ว่าผมรักคนอื่นอยู่ เพราะผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องบอกอะไร เดี๋ยวก็เลิกกันแล้ว
>>>
>>>>
>>>>>
เราคบกันมาเรื่อยๆ
ผู้หญิงที่ผมรัก ค่อยๆหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
แล้วเธอหล่ะ เข้ามาเอาหัวใจของผมไปตั้งแต่เมื่อไหร่
ทำไมผมต้องห่วงเธอ คิดถึงเธอขนาดนี้ด้วย
..
ผมรักเธอเหรอ?
คำตอบที่ผมได้ คือ ใช่
ผมไม่กล้าบอกเธอหรอก
เพราะผมคิดว่าเธอคงจะไม่เชื่อแน่ๆ
และเธอคงไม่รู้สึกแบบเดียวกับผมหรอก
แต่ผมก็ยังอยากบอกเธออยู่ดี
เอาหน่ะ พรุ่งนี้ ครบรอบคบกัน 1 ปี
....ผมจะบอกเธอ....
ผมลืมตาขึ้น ขยี้ตา 2-3 ที
พร้อมทั้งสูดหายใจลึกๆ
วันนี้แล้วสินะ ครบรอบ 1 ปีแล้ว
เราจะเริ่มบอกเธอยังไงดี
ว่า เรารักเค้ามากแค่ไหน
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดเบอร์ที่คุ้นเคย
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ไม่มีคนรับเหมือนเคย
ปกติ เธอน่าจะตื่นแล้วนะ ทำไมไม่มีคนรับ
ผมพยายามโทรหาเธออีกครั้ง
ฮัลโหล สวัสดีค่ะ มีคนรับแล้ว แต่ไม่ใช่เสียงเธอนี่
เอ่อออ ขอสายแนนหน่อยครับ ผมจำได้ว่าเสียงน้องของเธอ
...
แนนยังไม่ตื่นหรือครับ
.... เปล่าค่ะ แต่ตอนนี้พี่แนนไม่อยู่นะค่ะ
เมื่อคืนเค้าไม่ได้นอนนี่ เหรอครับ
พี่แนนเข้าห้อง ICU เมื่อตอนตี 4 ค่ะ
ผมใจหายวาบ เธอเป็นอะไร
ผมรีบออกจากบ้าน ไปที่โรงพยาบาลทันที
เธอเข้าๆออก ที่นี่ประจำ ผมพาเธอมาก็หลายครั้ง
แต่ไม่ได้คิดอะไร
เธอบอกแค่ว่าตรวจสุขภาพ ธรรมดาๆ
พ่อของเธอ ชอบให้มาตรวจ
และทุกครั้งที่ผลตรวจออกมา เธอก็จะบอกผมว่าแข็งแรงดี ไม่มีอะไร
เมื่อผมมาถึงที่หน้าห้อง ICU
พ่อและแม่ของเธอ อยู่ที่นั่น
พ่อของเธอบอกกับผมว่า เธอเป็นมะเร็งในเม็ดเลือด อาจจะไม่รอด
ผมหยุดหายใจไปชั่วขณะ
ทำไม ทำไมเธอไม่บอกผม
ทุกครั้งที่เราอยู่ด้วยกัน
เธอจะยิ้มแย้ม และพยายามให้ผมหัวเราะเสมอ
เธอบอกว่าเธออยากให้ผมจำได้แต่ภาพที่เธอยิ้มก็พอ
เธอนอนอยู่ที่นั่น
ใบหน้าซีดขาว ไม่มีสีของเลือดเลย
ผมนั่งลงข้างเตียง กุมมือเธอไว้
น้ำตาผมไหลมาโดยไม่รู้ตัว
ลืมตาขึ้นมาหน่อยสิ อย่าเพิ่งจากผมไป
ผมยังไม่ได้บอกคุณเลย ว่าผมรักคุณ
ผมรักคุณ ได้ยินไหม
คุณต้องไม่ตาย คุณต้องอยู่กับผมตลอดไปนะ
ผมไม่ให้คุณตาย.....
ได้โปรด...
ลุกขึ้นมายิ้มกับผมสิ
ได้โปรด...
ขอร้องหล่ะ
ผมขอโทษ ที่ปล่อยให้คุณรอ
ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำอีกแล้ว
คุณสำคัญกับผมมากที่สุด
ถ้าผมไม่มีคุณ ผมจะอยู่ได้ยังไง...
น้ำตาไหลออกมา ราวกับจะกลายเป็นเลือด
มือของเธอที่เย็นเฉียบ ค่อยๆหลุดจากมือของผม
ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงเครื่องวัดการเต้นของหัวใจ ส่งเสียงที่ยังคงก้องอยู่ในหัวของผม
มันเสียดแทงเข้าไปในใจของผม
..
...
เธอจากผมไปแล้ว
...
....
...
ไม่รู้ว่าผมนั่งอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหน
พ่อของเธอมาจับไหล่ผมไว้
ส่งมือถือของเธอมาให้ผม
ขอให้ผมเก็บมันไว้
>>>
>>>>
>>>>>
>>>>>
ผมนั่งเหม่อมองเจ้าสิ่งนี้อยู่นาน
เธอคงจะรอ ให้มันดังขึ้น
เธอคงจะเรอที่จะคุยกับผม
จนหลับไป
หลับไปชั่วนิรันดร์
ผมค่อยๆเปิดดูใน inbox ของเธอ
น้ำตาผมไหลลงมาอีกครั้ง
เธอเก็บเอาไว้
แต่ massage ของผม
ทุกอันที่ผมส่งไป
......เธอยังคงเก็บมันเอาไว้
มี 1 massage ใน outbox
เธอคงจะเตรียมส่งให้ผม เมื่อคืนนี้
Darling
I want you to know
You is my life
You is my heart
I love you
16 สิงหาคม 2546 20:11 น.
มือใหม่หัดฝัน
เราเคยรู้สึกว่า...
เวลาที่เราอยู่กับเค้า เราจะเหมือนผู้ชาย เค้าเหมือนผู้หญิง
คงเพราะเค้าขี้เล่น ตัวเล็กๆ น่ารัก น่าทะนุถนอม
และเค้าเองก็ชอบตามใจเรา และให้เราเป็นผู้เลือก
เค้าอยากให้เราเป็นอย่างที่เราเป็น เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด
เค้าซื้อแหวนให้เราวงหนึ่ง เค้าให้เราใส่มันไว้ที่นิ้วกลาง
เค้าไม่เคยบังคับอะไรเรา
ไม่เคยบอกเราว่าอยากให้เราเป็นยังไง
ทุกครั้งที่เราได้ไปเที่ยวด้วยกัน
เค้ามักจะจับมือเรา หรือโอบเอวเราไว้
ในสายตาคนอื่น หรือเราในอดีต
เราอาจจะมองว่าเค้าไม่เป็นสุภาพบุรุษ
มีคำกล่าวกันว่า หากผู้ชายรักผู้หญิงคนไหนแล้ว
เค้าจะให้เกียรติและไม่แตะต้องผู้หญิงคนนั้น
ซึ่งเราเองก็เคยคิดอย่างนั้นเหมือนกัน
แต่เค้ายืนยันว่า เพราะเค้ารัก เค้าจึงอยากสัมผัส
แต่เค้าก็สัญญา ว่าเค้าจะไม่ล่วงเกินเราเกินจากนี้
และเราเองก็มั่นใจว่า
เค้าแสดงออกด้วยความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
เค้ารักและห่วงเราจริงๆ
16 สิงหาคม 2546 20:08 น.
มือใหม่หัดฝัน
เรายังคงคุยกันทุกวัน
เป็นเรื่องแปลกไหม
ที่เรายังคงมีเรื่องให้คุยกันได้ทุกวี่ทุกัน
โดยไม่เบื่อ
บางครั้งเวลาที่เราไม่มีเรื่องจะคุยกันแล้ว
เราก็ต่างถือโทรศัพท์เอาไว้อย่างๆเงียบๆ
ความเงียบระหว่างเรา สามารถสื่ออะไรได้หลายๆอย่าง
มันทำให้เราได้เรียนรู้กันด้วยหัวใจมากขึ้น
เรารู้จักกัน ได้เจอกันแค่ 2 ครั้ง
คุยกัน 2 วัน ก็คบกันแล้ว
ระยะเวลาดูจะน้อยนิดเหลือเกิน
แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับความรู้สึกของเรา
แปลกไหมที่เราคบกันมา 3 เดือนแล้ว
กลับรู้สึกเหมือนกับทุกสิ่งเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อวาน
และก็อีก... เวลาเพียงแค่ 3 เดือน
ก็กลับทำให้เรารู้สึกว่า
เค้าเข้าใจและรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนรู้จักเรามาเป็นปีๆ
เค้ารับเราได้ในทุกอย่างที่เราเป็น
ถึงแม้จะไม่ใช่อย่างที่เค้าฝันไว้ก็ตาม
บางครั้งเราก็คุยกันถึงเรื่องของอนาคต
ซึ่งเค้าดูจะจริงจังกับมัน
และเค้าเองก็อยากจะให้เราอยู่บนเส้นทางเดียวกันนั้น
เคยไหมที่กลัว.....ใจตัวเอง
ตอนแรก เรากลัวที่จะรักเค้า
แต่ถึงตอนนี้ เรากลับกลัวว่า เราจะหมดรักเค้า
เรากลัวใจตัวเองจะเปลี่ยนและทำให้เค้าเสียใจ
เราเคยขอสัญญากับเค้าเอาไว้ 3 ข้อ
ข้อแรกคือ เมื่อไหร่ที่เค้าชอบใคร หรือมีใครใหม่ หรือไม่รักเราแล้วขอให้รีบบอกเรา เราจะได้ตั้งตัวทัน
ข้อสองคือ เราขอให้เค้าสัญญาว่า ในวันเกิดของทุกปี เราจะคุยโทรศัพท์ อยู่ด้วยกันจนเช้าแบบนี้อีก ไม่ว่าเราจะยังคบกันอยู่อีกหรือไม่ก็ตาม
และข้อที่สาม เราขอเค้าว่า เมื่อไหร่ที่เค้าเสียใจหรือไม่สบายใจ ขอให้เค้าบอกเรา อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว
นั่นคือ 3 ข้อที่เค้ายอมสัญญากับเรา
แต่มีอีกข้อนึง ที่เราขอให้เค้าสัญญาแล้ว แต่เค้ายังไม่รับปากเราก็คือ
เราขอเค้าไว้ว่า หากเราเป็นอะไรไป เค้าจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้
เพราะเราเคยคุยกันถึงเรื่องนี้ ว่า อีก 5 ปีให้หลัง พวกเราต่างโดนทักว่ามีดวงจะต้องเกิดอุบัติเหตุ หากจะตายก็ตายเลย หากผ่านไปได้ก็จะอายุยืน
และนั่นเป็นครั้งแรก ที่เค้าร้องไห้
เราถามเค้าว่าทำไมเค้าต้องร้องไห้
เค้าบอกว่า เค้าแค่คิดว่า เค้าจะไม่ได้เจอกับเราอีก น้ำตาก็ไหลมาเฉยๆ
หน้าส่วนตัว
845
