31 ตุลาคม 2548 20:53 น.
มือ ไหม้พาย
ดึกดื่นคืนนี้ผีจะออก
มาหลอกมาหลอนก่อนฟ้าสาง
แลบลิ้นปลิ้นตาทุกท่าทาง
ของขลังเครื่องรางเตรียมวางไว้.
เราอยู่คนละชาติคนละภพ
จะมาบรรจบพบกันไหม?
ความกลัวก่อร่างสร้างจากใจ
มิอาจมองเห็นได้ในความจริง.
เมืองคนเมืองนี้ เหมือนผีหลอก
กลับกลอกกดขี่เหมือนผีสิง
ชั่วดิบเลวดีมีทุกสิ่ง
ปะปนวนวิ่งทั้งจริง-ลวง.
ผีบ้า บอดใบ้ ในสภา
ปากว่า มือประครองแต่ของหวง
ผีโปรเจค ปากร้อง สมองกลวง
กอบโกยตักตวง ห่วงแต่ตน.
ป่าช้าคุณธรรมความสำนึก
ดิ่งลึกเลือนหาย ไร้แห่งหน
ศีลธรรมจรรยา ค่าของคน
ความเชื่อวกวนสู่หนใด.
วันนี้ วันไหน คงได้รู้สึก
ผลลัพธ์ ตกผลึก อาจสำนึกได้
ความจริงทุกอย่างสร้างจากใจ
ทำดีเอาไว้ย่อมได้ดี.
..................................
แด่ ผีและคนบนโลกใบเดียวกัน.
18 ตุลาคม 2548 23:09 น.
มือ ไหม้พาย
หว่านเมล็ดลงไว้ในร่องดิน
ฟูมฟักเฝ้าถวิล จนเติบใหญ่
มือนั้น ไม่รู้ เป็นมือใคร
หยาบกร้าน หนาใหญ่ และด่างดำ.
พรวนดิน ด้วยเหล็ก-กระสุนปืน
พร้อมเสียงสะอึกสะอื้น ยิ่งชื่นฉ่ำ
ฝากแผลเศร้าโศกให้โลกจำ
ดอกไม้ชอกช้ำ สีน้ำตา.
เอา พ่อ แม่ ลูก ใครใช้เป็นปุ๋ย
แผ่นดินกระจุย แหลกลาญด้วยความบ้า
รดน้ำ ด้วยเลือดเนื้อเพื่อนประชา
เข่นฆ่า ไม่ยั้งคิด-ไร้จิตใจ.
เหยียบย่ำ ดอกไม้สันติภาพ
ก่อปาบ จนโลกต้องเผลอร้องไห้
วางระเบิด ปรมาณู กระสุนใด
ก็เหมือนโลก ถูกไหม้-ไฟลุกลาม.
แย้มกลีบ ผลิดอก ออกเป็นเลือด
ระอุเดือด เจ็บตรมด้วยคมหนาม
ร้าวราน เลวร้าย-ดอกไม้สงคราม
ดอกไม้ทราม ดอกนี้มีเพื่อใคร.
เมื่อ ดอกไม้สงคราม บานเต็มที่
จะมีสักคนเยี่ยมยลไหม?
เห็นแต่โลกอ้างว้างร้างหัวใจ
เพราะคนต่างสูญไป ตายหมดแล้ว!!.
* * * * * * * * * *
* * * * * * * *
แด่...ดอกไม้ทุกดอกบนโลกใบนี้
หน้าส่วนตัว
1022
