17 มิถุนายน 2550 15:03 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
เกินสัมผัส กายา จะรู้สึก
ได้เพียงนึก สัมผัส จากใจข้า
อยากสัมผัส กลิ่นหอม ยามนิทรา
แต่ทว่า ได้เพียง แค่เคียงลม
อยากยื่นมือ สัมผัส กับความหวาน
แต่รุกราน เข้ามา เพียงความขม
ความสดใส กรายใกล้ ให้เชยชม
เหลือเพียงร่ม เงารัก ไม่จักคืน
หยดน้ำตา อาลัย ก็ไหลหลั่ง
ฉันชิงชัง ความรัก แสนสดชื่น
แต่เพียงพ้น กลับพบ ความกล้ำกลืน
ที่ขมขื่น กว่ารัก ที่ฉันชัง
เพียงหากย้อน เวลา กลับไปสู่
ความเอ็นดู ห่วงใย และความหวัง
ฉันคงไม่ เดียวดาย แต่ลำพัง
มีเธอนั่ง เคียงข้าง ไม่ห่างกาย
เสียงหัวเราะ สดใส ที่เคยชิน
อยากได้ยิน อีกที เมื่อมันสาย
"ฉันรักเธอ" ออกปาก เมื่อความตาย
มากล้ำกราย พรากเธอ ชั่วนิรันดร์
**ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ