10 พฤษภาคม 2548 20:45 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
ของตาย..ไม่หายใจ
ลองทบทวน หวนรำลึก ตรึกตรองบ้าง
จะให้ฉัน คั่นหว่างกลาง ทางเธอสอง
เป็นผู้หญิง สิงตัวแบบ แอบครอบครอง
แบบหมดสิทธิ์ คิดจับจอง ห้องหัวใจ
พยายาม ห้ามใจ ให้แข็งหน่อย
หนึ่งชีวิต คิดจะปล่อย กันบ้างไหม
เหนื่อยเต็มที กี่นาที ที่เวียนไป
ต้องเป็นคน โดนสนใจ ฆ่าาเวลา
เคยสนใจ ในคนหนึ่ง ที่ซึ้งไหม
ที่เขายอม มอบหัวใจ ให้ค้นหา
กลับต้องโดน โยนทิ้งขว้าง จนห่างตา
แล้วกลับมา เมื่อวันเจ็บ เหน็บหัวใจ
ให้ทั้งหมด หยดหัวใจ ไยต้องแพ้
เธอเฉือนแล่ แช่เนื้อหนัง ฝังเอาไว้
โดนระบาย เป็นของตาย หยุดหายใจ
เสร็จความใคร่ ก็ไกลดับ จนลับตา
คิดทบทวน หวนรำลึก นึกอีกครั้ง
เป็นความจริง น่าชิงชัง จนนั่งบ้า
ตัวเรานี้ สิที่ผิด ไม่คิดลา
เสียเวลา ปนน้ำตา ไปทำไม
** แค่สมมุติเรื่องขึ้นมานะคะ ไม่ต้องคิดมาก 555
ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน
7 พฤษภาคม 2548 22:20 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
ภาพสะท้อน
ภาพสะท้อน ซ้อนอารมณ์ ที่ขมขื่น
ยากจะฝืน ฟื้นอาการ ที่ซ่านไหว
ภาพความจ็บ เก็บอารมณ์ ที่บ่มใน
ยากผลักไส ในอาการ ที่ลานลน
หยาดน้ำตา ยังพร่าเฉือน เลอะเลือนไหล
หยาดเลือดซ่อน ในก้อนใจ ไร้ใครสน
หยาดความดี ที่คอยใส่ ในความคน
หยาดความชั่ว ที่มั่วปน จากคนเลว
ภาพร่างคน ยังรนดิ้น ในถิ่นทุกข์
มือคว้าสุข สนุกสม กลับล้มเหลว
อยากสบาย แต่กายกลับ รับไฟเปลว
ใช่คนเลว แต่เหวลึก ผนึกคอย
ภาพสังคม คอยเพาะบ่ม นิยมฉาว
คลุ้งสาบคาว ร้าว-แรง ต้องแกล้งคล้อย
แกล้งกลบเกลื่อน เลื่อนมือปิด ให้มิดรอย
ชนกลุ่มน้อย ต้องถอยลง อย่างจงใจ
ภาพสะท้อน ซ้อนชีวิต ที่มิดมืด
เคล้ารสจืด ที่ชืดเฉือน สะเทือนไหว
ภาพสันสี ที่บันเทิง ระเริงไฟ
ขยี้สด บดลมใจ ไร้ปราณี
---------------------------------------------
ภาพสะท้อน ย้อนมองดู สู่อดีต
ล้วนปราณีต กรีดวาจา ซาสันสี
มากความงาม ตามความคน ที่ตนมี
เหลือตอนนี้ มีเพียงสาบ ของคราบนั้น