13 เมษายน 2548 22:13 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
จาก(หนึ่ง)ใจ...
หนึ่งใจรอ
หนึ่งใจทิ้ง
หนึ่งใจจริง
หนึ่งใจแกล้ง
หนึ่งใจรัก
หนึ่งใจแรง
หนึ่งใจแสร้ง
เป็นมีใจ
หนึ่งใจจาก
หนึ่งใจจบ
หนึ่งใจพบ
หนึ่งใจใหม่
หนึ่งใจร้อง
แทบขาดใจ
แต่หนึ่งใจ
ไม่หันมอง
13 เมษายน 2548 21:31 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
ใยแห่งรัก
ไยความรัก มักทำ ให้ช้ำจิต
ไยชีวิต มิดจน ต้องหม่นหมอง
ไยความรู้ สึกถึงยาก จะลิ้มลอง
ไยเจ้าของ ของใจเธอ จึงเปลี่ยนคน
ไยเวลา เดินช้าๆ แต่คร่าจิต
ไยความคิด ยึดติดอยู่ คู่สับสน
ไยความดี ที่มี ถึงอับจน
ไยไม่ส่ง ผลให้ใจ ใครเปลี่ยนแปลง
ไยความจริง ถึงเป็นสิ่ง ที่หนียาก
ไยบางราก แห่งรัก ยังคงแฝง
ไยหัวใจ ที่อ่อนไหว ต้องไร้แรง
ไยฟ้าแกล้ง ให้ใจแข็ง ได้ไม่นาน
ไยบางที น้ำตาที่ ไม่ควรไหล
ไยน้ำใส ยังคงไหล ไร้สงสาร
ไยคนเรา ถึงได้เศร้า ได้นานนาน
ไยความเจ็บ ถึงคลืบคลาน เข้าใกล้ใจ
ไยทางเลือก ถึงมี ได้น้อยนัก
ไยความรัก ต้องทำ ให้หวั่นไหว
ไยความฝัน ทำฉัน ให้สุขใจ
ไยหัวใจ มันยาก จะหยั่งลง
ไยชีวิต วิจิตร จนคิดหนัก
ใยแห่งรัก ยังชักอยู่ ให้ลุ่มหลง
ไยใจเรา ต้องรักเขา อย่างซื่อตรง
ไยตัวเรา ต้องมั่นคง ไม่เดินก้าว
ไยน้ำใส ยังไหลลง ต้องสองแก้ม
ไยคืนแรม ถึงต้องแซม ด้วยลมหนาว
ไยกรวดดิน ถึงต้องดิ้น ไปถิ่นดาว
ไยทางยาว ถึงยากเกิน จะเดินไป
ไยจันทรา ที่พร่าเห็น เพียงน้อยนิด
ไยพิชิต ใจฟ้า ให้หลงใหล
ไยความรัก ที่ให้เขา ไปหมดใจ
ไยไม่เชือด เฉือนใจ เขาได้เลย..
13 เมษายน 2548 18:35 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
ผู้พูด...ผู้ฟัง
ผู้พูด ((ก่อน))
หนึ่งร้อย..ถ้อยคำ...พร่ำบอก
ไม่หรอก..ไม่ฟัง...ทั้งสิ้น
หนึ่งร้อย...ถ้อยคำ...ได้ยิน
เพียงยิน...สิ้นเสียง...เพียงลม
หนึ่งร้อย...ถ้อยคำ...ยังคง
พร่ำจน...สิ้นเสียง...สิ้นใจ...
ผู้ฟัง((หลัง))
หนึ่งร้อย...ถ้อยคำ...ไม่บอก
ไม่หรอก...ยังไม่...จบสิ้น
หนึ่งคน...คอยฟัง...อยากยิน
น้ำตา...หยดริน...ร่างเย็น
หนึ่งร้อย...ถ้อยคำ...ลำเค็น
อยากยิน...เมื่อสิ้น...ลมใจ...
***ก่อนที่มันจะสายเกินไป ก็อยากให้ลองฟังคำแนะนำจากคนที่รักเราบ้างนะคะ
13 เมษายน 2548 17:33 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
ลืมรัก
ลืมแล้วสิ ลืมคน ที่รักกัน
ลืมคำมั่น ที่เธอนั้น สัญญาไว้
ลืมคำหวาน ที่เคยพูด จนหมดใจ
ลืมว่าใคร ยังคงรอ เธอโทรมา
เธอเปลี่ยนไป เมื่ออะไร มันเปลี่ยนแปลง
เธอแสดง แกล้งทำ จนฉันบ้า
เธอทำพูด แต่สุดท้าย ก็จากลา
เธอคิดว่า ฉันไม่เจ็บ หรือยังไง
เหมือนทนได้ ใยน้ำตา ยังไหลแต้ม
ลงสองแก้ม แล้วให้ทน อย่างไรไหว
เธอไม่รัก เบื่อกันแล้ว ก็ว่าไป
เงีบยทำไม เธอมีใคร หรือยังไง
ทำอะไร ใยใจ ยังคิดนึก
ในส่วนลึก ไม่มีเธอ บ้างได้ไหม
ในส่วนนี้ ไม่มีที่ พอให้ใคร
ในเสี้ยวใจ ไม่มีที่ ไม่ทีเธอ
เวลานี้ เวลาดี เวลาจาก
เวลาพราก ยากที่ใจ จะไม่เพ้อ
เวลารัก ยากที่ใจ ไม่ละเมอ
เวลาเธอ เบื่อกัน ก็ช้ำดี
เจ็บยังไง แค่ไหน ก็คือเจ็บ
เจ็บก็เจ็บ ยังไง ไม่ถอยหนี
เจ็บวันหน้า เจ็บวันไหน จะหายดี
เจ็บตอนนี้ เจ็บตอนไหน ไม่ต่างกัน
ยอมให้เธอ บอกมา คงดีกว่า
ยอมปล่อยเธอ จากลา ไม่มีฉัน
ยอมให้เธอ ไปอยู่กับ คนรักกัน
ยอมเก็บรัก ทั้งหมดนั้น ไว้กับใจ
ฝืนตัวเอง มามากพอ แล้วตอนนี้
ฝืนตัวเธอ ให้ทำดี ไม่ไปไหน
ฝืนเวลา ให้ช้าลง อย่างจงใจ
ฝืนหัวใจ ใครต่อใคร ไปมากพอ
ก่อนจะเดิน เหินห่าง และย่างก้าว
ก่อนหนทาง ที่แสนยาว ต้องร่อยหรอ
ก่อนใจช้ำ ก่อนน้ำใส จะไหลคลอ
อยากจะขอ กอดเธอ ให้ชื่นใจ
ที่อยากได้ มันมากไป ไหมคนดี
ขอโทษที ถ้าเธอไม่ เต็มใจให้
ขอโทษนะ ที่คนนั้น ต้องหวั่นใจ
ไม่เป็นไร จะจากไป แต่โดยดี
มองดูเธอ จากไป แล้วใจหาย
มองข้างกาย เธอแล้วคง หมดหน้าที่
มองความรัก ที่สร้างมา อย่างมากมี
มองคนดี ที่ฉันรัก จนลับตา
หน้าที่หนึ่ง ที่ฉัน นั้นต้องทำ
หน้าที่นั้น ไม่ต้องการ ก็มาหา
หน้าที่นี้ คือหน้าที่ การจากลา
หน้าที่ ที่ว่า คือตัดใจ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยเตือนเรื่องตัวสะกดอีกครั้ง ฮ่าๆ
13 เมษายน 2548 12:37 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
กลอนถามนก
ยามนกบิน ก็โผบิน ขึ้นบนฟ้า
ยามนกล้า นกจะว่า เป็นเสียงไหน
นกจะเหนื่อย นกจะพัก หรือบินไป
สู่จุดหมาย ใกล้ไกล ที่มุ่งหวัง
ยามเราเดิน เหนื่อยนัก พักลงก่อน
ยามเรานอน ตาก็หลับ ในทุกครั้ง
ยามนกบิน นกเหนื่อยมั้ย อยากรู้จัง
ยามนกพลั้ง จะร่วงลง สู่พื้นมั้ย ??
Lovers
0 คน เลิฟมืดมิด..จนชิดเช้า
Calendar
หน้าส่วนตัว
939
