21 พฤศจิกายน 2548 21:40 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
ยินเสียงเรียก เพรียกหา เวลาเหงา
ลมโชยเบา กลิ่นคุ้น ละมุนหา
ภาพอดีต ย้อนกลับ เพียงหลับตา
เกินกายคว้า เพราะเขา จากเราไป
ไปในผืน แผ่นหล้า บนฟ้ากว้าง
ระยะทาง ห่างเหิน จะเดินไหว
เป็นสถาน น่าภิรมย์ ที่สมใจ
เกินที่ฉัน จะก้าวไป อยู่ใกล้เธอ
เพราะเวลา ช้าไป ให้พบกัน
หรือเพราะมัน ลิขิต ไว้เสมอ
ให้เราสอง ได้รัก แค่แรกเจอ
แล้วให้เธอ ต้องพราก จากแสนนาน
ยินเสียงเรียก เพรียกหา เวลาสาย
ลมโชยพราย กลิ่นคุ้น ละมุนผ่าน
ภาพวันเก่า ย้อนกลับ มาระราน
ว่ายากสาน รักเรา ให้ก้าวไกล
เมื่อลมหวน ชวนหนาว ราวอดีต
ดั่งมีดกรีด เฉือนลึก เลือดซึมไหล
คิดถึงเธอ ได้เพียง ภาษาใจ
สิ่งสุดท้าย จารึกไว้ " ได้รักเธอ"
**ขอบคุณมากนะคะที่แวะเข้ามาอ่าน
7 พฤศจิกายน 2548 22:07 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
สันดานส่อสาบชั่ว คาวคน
จิตหยาบกระด้างปน สาบกร้าน
ความละเอียดบางหน มีไม่
มีแต่สะเก็ดเกียจคร้าน ทั่วร่างกายชั่ว
กลิ่นตัวเน่าเหม็นดั่ง สัตว์นรก
คราบเดียรฉานสกปรก เหม็นเน่า
ความชั่วคอยเที่ยวหมก เก็บไว้
มีดีแฝงไหนเล่า ยากค้น ยากเจอ
16 สิงหาคม 2548 21:42 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
อายความชั่ว มั่วสุม รุมเร้าจิต
จิตติดชิด ใจดำ คล้ำเน่าเหม็น
เหม็นกลิ่นเลือด เชือดฆ่า ล่าคนเป็น
เป็นความเย็น จากใจ ไร้ปรานี
ล้วนรสรัก มักปน ด้วยรสแค้น
แค้นห่วงแหน ติดใจ ไม่ง่ายหนี
หนีความจริง ได้ใกล ไม่ได้ดี
นี่คือสี แห่งรัก หักด้วยไฟ
ไม่รู้สึก รู้สา ราคะจับ
จับจิตจับ ใจคน จนหลงใหล
ไหลเรื่อยเรื่อย เอื่อยช้า แต่คร่าใจ
ใจแสนใจ คราบเกรอะ เลอะราคี
วังวนนี้ วังวน ถนนชีวิต
ชีวิตติด ความชั่ว มั่วเกินหนี
นี่คือสาบ กลิ่นคน ถนนชีวี
วีรกรรม ดีดี ไม่มีเลย
มีหัวใจ ไร้ซึ่ง การรู้รัก
รักหรือลัก รู้สึก เป็นเฉยเฉย
เฉยกับชั่ว มั่วคน จนคุ้นเคย
ยังนอนเกย เลยเหว ความเลวคน
**ขอบคุณมากเลยนะคะที่แวะเข้ามาอ่าน
16 กรกฎาคม 2548 22:11 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
ขรุขระมิเนื้อเนียนนวล
กระด้างหยาบกวน
มิชวนมองชายหมายชม
น้ำใจน้ำจิตชิดขม
ไฟช่วงโชติบ่ม
เป็นแท่งคมดาบคราบเลว
ร้อนรุ่มมั่วสุมเพลิงเปลว
เพื่อนตายคล้ายเหว
โฮ่เฮ้วโฮ่ฮิ้วละลิ่วรอ
กลิ่นคราบสาบส่อ
ตระกละกระหายไม่พอ
ร้องขออย่างชาติทรพี
ในใจ-ความละมุนละไม-ไม่มี
ไร้ซึ่งสะเก็ดความดี
มากมีแต่สีชั่วทั่วกาย
คิดแต่ตัวเองสบาย
ลืมหมดมิตรสหาย
สุดท้ายต้องโดนไฟบรรลัยกัลป์
***ขอบคุณนะคะที่แวะเข้าอ่าน
9 มิถุนายน 2548 20:51 น.
มืดมิด..จนชิดเช้า
หักหลัง..ปิดบัง..ได้น่า..ชิงชัง
ร้อนรุนแรง รวดร้าว รักหนาวเหน็บ
ร้อยความเจ็บ ทับถม ดั่งลมบ้า
มากรู้สึก ต่ำต้อย ด้อยราคา
ล่องลอยล้า ลารัก และหักใจ
อยากมีรัก กลับได้ ในความลับ
คำคนกลับ ร้ายจน ทนไม่ไหว
หยาดน้ำตา คับอก ตกในใจ
ความจริงใจ ไม่เหลือ ให้เชื่อกัน
ดูดั่งนุ่น แต่แทง จนแดงเลือด
ลมหายเหือด ถี่รับ กระชับชั้น
ดูไม่เจ็บ แต่อก สะทกพลัน
ความกดดัน คับอก สะทกกาย
เจ็บเหลือเกิน เกินใจ จะไหวรับ
หนึ่งความลับ ลบรัก หักสลาย
เพราะคำพูด เนียนแนบ แสนแยบคาย
บาดจนตาย ด้านชา ล้ากำลัง
ร้อนรุนแรง รวดลับ ดับคาที่
คงไม่มี อีกแล้ว แววความหวัง
ลืมวันนี้ ลืมสิ่ง น่าชิงชัง
ไม่คิดฝัง ร่างเธอ ให้เลอะใจ
**ขอบคุณมากเลยนะคะที่แวะเข้ามาอ่าน
Lovers
0 คน เลิฟมืดมิด..จนชิดเช้า
Calendar
หน้าส่วนตัว
1520
