27 มกราคม 2551 16:19 น.
มินา
มองภาพสายหมอกกับขุนเขา
มองภาพตัวเองกับสาวบ้านไกล
สายหมอกช่างอ่อนไหว
แล้วคนไกลไหวเอนหรือเปล่า
วันเวลานี้คือเวลาที่ตาเจมีความรู้สึกว่า
โลกไม่ได้มีแต่ความโหดร้ายเสมอไป
ยังมีสิ่งดีดี ที่ใครคนหนึ่งหยิบยื่นให้
ด้วยความจริงใจ
ขอบคุณมากมาก
เงยหน้ามองฟ้าดิดาวเต็มฟ้า
คืนนี้มีลมหนาวด้วย
คิดถึงจัง
ข้อความอีกมากมายที่ยังคงเก็บไว้ในโทรศัพท์
ยามเมื่อคิดถึงก็จะมาเปิดอ่านเสมอ
ยามใดที่เหงา ก็จะมาคอยดูตลอด
ยังคงเหมือนว่ามีเธออยู่ใกล้ตลอดเวลา
อยากบอกว่า ยังคงรัก และไม่เคยที่จะเปลี่ยนแปลง
27 มกราคม 2551 15:16 น.
มินา
ขอรู้จักเท่านี้
เท่าที่เธอให้รุ้จัก
แม้ไม่เพียงพอนัก
กับคำว่ารู้จักใครสักคน
เพราะเจ็บมาก็มาก
ไม่อยากเจ็บอีกหน
กับการเปลี่ยนไปของใจคน
และความสับสนที่ผ่านมา
กับแค่นี้จะเอาอะไรหนักหนา
วันเก่า ๆ ที่ผ่านมา
ก็มีค่า เพียงพอแล้ว
26 มกราคม 2551 09:46 น.
มินา
ทุกวันก็เคย เห็นมีดอกไม้
เหมือน เป็นสื่อความหมาย
ว่าคิดถึงกัน ทุกวันกับคำหวาน
ที่บอกฉัน ......
เธอทำให้ฉัน อุ่นหัวใจ
จนวันที่เธอนั้น ห่างเหิน
ฉันต้องเผชิญ
กับความอ้างว้างเดียวดาย
คืนวันที่เคย ดู สดใส
ต้องสลาย ไปกับความเป็นจริง
สิ่งที่หายไปมันไม่ใช่ แค่ดอกไม้
แต่มันหมายความถึงบางสิ่งที่สำคัญ
สิ่งที่หายไปมันไม่ใช่แค่คำหวาน
แต่กับตัวฉัน ที่ว่างเปล่าที่เฝ้ารอ
ก็ใจหาย ไปทั้งใจ .....
ฉัน เองคงไม่ รู้เธออยู่ไหน
หรือ เธอเจอะเจอ ใคร
ที่ซึ้งใจกว่า หรือ เพียงจะแกล้งฉัน
ให้ห่วง หา หรือว่าเธอนั้น ไม่รู้เลย
ว่าวันที่เธอ นั้น ห่างเหิน ฉันต้อง เผชิญ
กับความอ้างว้างเดียวดาย
คืนวันที่เคย ดู สดใสต้องสลาย
ไปกับความเป็นจริง
หน้าส่วนตัว
671
