2 สิงหาคม 2546 01:43 น.
มาโนช
มองจันทร์ กระจ่าง บนฟากฟ้า
ผ่านม่านน้ำตา ที่ไหล หลั่งริน
ฟังเพลงรัก เพลงลา จนชาชิน
เป็นอาจินต์ ถวิลหา น้ำตาหลั่ง
ยามนี้ใจเรา เงียบเหงา เศร้าจริง
ทุกสิ่งสิ่ง พ้นผ่าน ไม่จีรัง
เป็นเพียงลม พัดผ่าน ไม่สมหวัง
เปรียบเหมือนดั่ง ฝันเพียงตื่น ก็ลืมสิ้น
ยามนี้เธอนั้น คงสุข สมหวัง
มองดูจันทร์ นั่งคลอ ฟังเพลงพิณ
ลมพัดผ่าน ฉ่ำชื้น ใจโบยบิน
ไม่ยลยิน เสียงเพรียก ที่เรียกไป
แว่วเพียง เสียงกระซิบ เธอสั่งลา
หมดเวลา แล้วหนา ขอลาไกล
ขอกลับ สู่ครรลอง นะดวงใจ
แต่นี้ไป สู่ความจริง ใช้สิ่งฝัน
หน้าส่วนตัว
1469
