31 มีนาคม 2545 11:31 น.
มาโนช
บ่ายวันศุกร์อ่อนล้าสิ้นเรี่ยวแรง
ดั่งเทียนจะสิ้นแสงจวนใกล้ดับ
หากลมกรรโชกโบกสำทับ
เทียนคงดับสิ้นแสงหมดแรงท้อ
ทั้งอ่อนล้าเหน็ดเหนื่อยหลายเพลา
หวังเพียงว่าจะมีแรงขึ้นสู้ต่อ
เหมือนรู้ใจของข้าที่ทดท้อ
เจ้ามาต่อเพิ่มพลังด้วยหวังดี
กาแฟช้อนเติมน้ำร้อนซ้อนรอยยิ้ม
พอได้ชิ้มสดชื้นรื่นฤดี
กำลังกายกำลังใจเพิ่มทวี
รุ่งพรุ่งนี้จะก้าวต่อไม่ท้อถอย
15 มีนาคม 2545 13:26 น.
มาโนช
ห่วงหวงเสมอ ทั้งรู้ ไม่มีสิทธ์
ใจมันคิด ครวญคร่ำ พร่ำเรียกหา
ทั้งที่กาย เคียงใกล้ ทุกเวลา
ใจนั้นหนา หาได้ แนบสนิท
เพียงแต่มอง ลอดช่อง ก็เห็นเธอ
ใจละเมอ ตามเธอ ไปทุกทิศ
อยากจะพูด อยากจะถาม อยากใกล้ชิด
ได้แต่คิด ได้แต่ฝัน อยู่เอกา
ด้วยมีเขา เป็นกำแพง ค่อยกั้นขวาง
ถึงอยู่ห่าง ร้อยลี้ เพียงกายา
ด้วยใจเธอ มีใจเขา ทุกเวลา
ฉันนั้นหนา ได้แต่มอง หม่นหมองจิต
ขอให้เธอ ทั้งคู่ อยู่สุขสม
ขอให้เธอ สมหวัง ดั่งใจคิด
ขอให้เธอ รับรู้ ไว้สักนิด
คนใกล้ชิด ห่วงหวง เธอทุกเวลา
หน้าส่วนตัว
721
