15 มีนาคม 2545 13:26 น.
มาโนช
ห่วงหวงเสมอ ทั้งรู้ ไม่มีสิทธ์
ใจมันคิด ครวญคร่ำ พร่ำเรียกหา
ทั้งที่กาย เคียงใกล้ ทุกเวลา
ใจนั้นหนา หาได้ แนบสนิท
เพียงแต่มอง ลอดช่อง ก็เห็นเธอ
ใจละเมอ ตามเธอ ไปทุกทิศ
อยากจะพูด อยากจะถาม อยากใกล้ชิด
ได้แต่คิด ได้แต่ฝัน อยู่เอกา
ด้วยมีเขา เป็นกำแพง ค่อยกั้นขวาง
ถึงอยู่ห่าง ร้อยลี้ เพียงกายา
ด้วยใจเธอ มีใจเขา ทุกเวลา
ฉันนั้นหนา ได้แต่มอง หม่นหมองจิต
ขอให้เธอ ทั้งคู่ อยู่สุขสม
ขอให้เธอ สมหวัง ดั่งใจคิด
ขอให้เธอ รับรู้ ไว้สักนิด
คนใกล้ชิด ห่วงหวง เธอทุกเวลา
19 กุมภาพันธ์ 2545 15:07 น.
มาโนช
มาหยงหลิน คราใด ใจคะนึง
หวลคิดถึง วันวาร ที่ผ่านพ้น
ถึงจะผ่าน กาลนาน เหลือล้น
ยังคิดถึง เธอคนนั้น ไม่รู้หาย
ทุกชีวิต ลิขิตแล้ว เป็นแนวทาง
ให้ต้องห่าง พลัดพราก จากใจกาย
ตะวันยอแสง รักสลาย กลายเป็นฝัน
เธอกับฉัน กลายกลับ ดั่งคนอื่น
มาหยงหลิน คราใด ใจระทม
ทุกข์ทับถม ใจคงมั่น ทุกวันคืน
แอบกล้ำกลืน ก้อนสะอื้น ไม่ลืมเธอ
ใจละเมอ มองตะวัน ลับเหลี่ยมผา
หน้าส่วนตัว
690
