8 กุมภาพันธ์ 2547 20:03 น.
มาแตง
รู้ใจกันไปเสียหมด
เลยคลายความพยศ .. ลงเกือบครึ่ง
พูดจารู้เรื่องขึ้นมานิดนึง
จากที่เคยปั้นปึ่ง .. และดึงดัน
อาจเป็นเพราะเธอเข้าใจ
คอยยกโทษให้เมื่อดื้อรั้น
สำนึกได้ .. โดยฉับพลัน
ว่าเมื่อรักกัน .. ควรเกรงใจ
มีรักต้องรู้จักรักษา
มีคนรู้ค่าต้องถนอมเอาไว้
หายากนะนี่ .. มีคนรู้ใจ
ถ้าเกิดเสียไป .. ขึ้นคานแน่เลยมาแตง
8 กุมภาพันธ์ 2547 19:56 น.
มาแตง
ดีใจที่โลกยังหมุน
ทำให้ฉันเดินทางมาพบคุณ .. ใต้ฟ้าใส
ดีใจที่เวลา .. ยังเดินหน้าต่อไป
ทำให้ฉันได้พบความรักในดวงใจ .. ดวงตา
ขอบคุณ .. เขาคนนั้น
ที่ทำให้ฉันรู้จักความปวดปร่า
ขอบคุณ .. เขาที่ทำร้ายฉัน .. ในวันที่ผ่านมา
ทำให้ฉันได้รู้ว่า .. หยดน้ำตาคืออะไร
ดีใจที่คุณก้าวเข้ามา
ดึงฉันให้พ้นจากวันเวลาที่ร้าวไหว
ขอบคุณ .. เขาที่ทำให้ฉันเสียใจ
เพราะไม่อย่างนั้น .. ฉันคงไม่ค้นพบหัวใจของคุณ
7 กุมภาพันธ์ 2547 20:20 น.
มาแตง
มุมมองของความรัก
ฉันเห็นสายใยที่ทอถักด้วยความคิดถึง
ทอดผ่านความฝัน - - - ในห้วงคำนึง
เติมเต็มด้วยความซึ้ง ซึ้ง - - - คือห่วงใย
ความรักในความรู้สึกฉัน
คือความเข้าใจกัน - - - ผูกพัน - - - ชิดใกล้
คือสิ่งเดียวที่หวงแหน - - - และไม่ยอมให้ใคร
คือความอ่อนหวานสดใส - - - คือหัวใจ - - - คือเธอ
7 กุมภาพันธ์ 2547 20:12 น.
มาแตง
เธอไม่ใช่เขาคนที่ฉันเคยรัก
เธอไม่ใช่คนที่ทำให้ฉันรู้จัก - - - ความปวดร้าว
แต่เธอคือคนที่นำมาด้วยเรื่องราว
ที่เปี่ยมด้วยความอบอุ่นทุกคราว - - - ที่ใกล้กัน
เธอไม่ใช่เขาคนที่โหดร้าย
เธอไม่ใช่คนที่เคยทำลาย - - - ซึ่งความฝัน
แต่เธอคือคนที่ยอมเข้ามาผูกพัน
กับคนอย่างฉัน - - - ที่กำลังไม่เหลือใคร
ที่เธอให้ฉัน - - - นั่นคือความห่วงหา
พร้อมรอยอาทรในประกายสายตาที่วูบไหว
เพราะเธอไม่ใช่เขา - - - คนที่เฝ้าทำร้ายใจ
วันนี้ฉันจึงรักเธอได้ - - - อย่างสุดหัวใจที่มี
1 กุมภาพันธ์ 2547 18:38 น.
มาแตง
ในค่ำคืนหนึ่ง
ฉันหว่านโปรยความคิดถึง - - - ไว้ทั่วห้อง
ความเหงา - - - เต้นระบำ - - - ตามทำนอง
เสียงจังหวะร่ำร้องของหัวใจ
ใน - ค่ำ - คืน - หนึ่ง - นี้
โมงยามที่ไม่มีเธออยู่ใกล้
ความเหว่เว้า - - - เข้ามาเดินเล่นในหัวใจ
อยู่ไหนนะ - - - อยู่ไหน
เจ้าของความห่วงใย - - - คนนั้น
สายลมพัด - - - ใบไม้ไหว
ยินเสียงแผ่ว - - - ถอนหายใจ - - - ก็ไหวหวั่น
ถ้ามีเธอมาเติมเต็มความห่วงหา - - - ให้กัน
ในค่ำคืนหนึ่งนั้น - - - คงหลับตาฝัน - - - ดี ดี
หน้าส่วนตัว
1857
