25 กรกฎาคม 2546 11:07 น.
มาแตง
แสร้งทำเป็นเข้มแข็ง
ทั้งรู้ - - - ใจอ่อนแรง - - - เกินทนไหว
ปากบอกว่า - - - ไม่เป็นไร
แต่หัวใจ - - - กลับสั่นไหว - - - จมน้ำตา
ข่มตาให้หลับใหล
แต่ไม่อาจข่มใจ - - - ไม่ให้ใฝ่หา
ทุกอย่างที่เป็นฉัน - - - แม้เธอมองว่าไร้ค่า
จึงทำร้ายกัน - - - ด้วยคำว่าลา
แต่ฉันจะใช้ทุกหยดน้ำตา - - - แทนคำว่า - - - รักเธอ
25 กรกฎาคม 2546 10:48 น.
มาแตง
มีบางสิ่งเปลี่ยนไป
ตั้งแต่เราห่างไกล - - - วันนั้น
วันนี้ - - - เราก้าวกลับมา - - - พบกัน
มีเพียงความเงียบงัน - - - ในใจ
แม้แต่ใบหน้ายังไม่กล้ามอง
ไม่ว่าหัวใจจะเรียกร้อง - - - แค่ไหน
เมื่อทุกอย่างถูกกั้นขวาง - - - ด้วยความห่างไกล
วันนี้จึงไม่มีคำว่า - - - เริ่มต้นใหม่ - - - สำหรับเรา
เป็นเพราะอะไร - - - บอกฉันที
เพราะฉันไม่ดี - - - หรือเพราะเธอ - - - มีเขา
เมื่อเธอไม่รัก - - - ทำเท่าไหร่ - - - ก็เหมือนไล่คว้าเงา
ฉันคงเป็นแค่คนเก่า เก่า - - - ที่ได้แต่มองหาเงา - - - ตัวเอง
25 กรกฎาคม 2546 10:36 น.
มาแตง
ฝนตกอย่างนี้
ช่วยบอกฉันที - - - ใครทำฟ้าร้องไห้
เวลาอย่างนี้ - - - ดาวไปอยู่ไหน
แล้วพระจันทร์ล่ะ - - - ทำไมไม่พูดอะไร - - - สักคำ
ฝนตกอย่างนี้
ฉันก็ยังไม่มีใคร - - - สนใจ - - - ไถ่ถาม
ว่าน้ำตาที่ไหล - - - ใครคนไหน - - - เป็นคนทำ
หรือเพราะความทรงจำ - - - กลับมาตอกย้ำหัวใจ
ฝนตกอย่างนี้
จะหาคำตอยให้คำถามที่มี - - - ได้ที่ไหน
สุดท้ายก็อยู่คนเดียว - - - ไม่มีใครแลเหลียว - - - สนใจ
สุดท้ายก็ต้องร้องไห้เป็นเพื่อนฟ้าที่ไม่มีใคร - - - เหมือนกัน
...................................
ใครกัน ที่สามารถให้คำตอบนี้ กับฉันได้
...................................
25 กรกฎาคม 2546 10:14 น.
มาแตง
ฉันเป็นผู้หญิงของความเดียวดาย
ชีวิตไร้ความหมาย - - - อยู่ให้ผ่าน ผ่าน - - - ไปเท่านั้น
ต้องอยู่อย่างขมขื่น - - - ฟังเสียงสะอื้นของตัวเอง - - - อยู่ทุกวัน
เป็นคนหมดทาง - - - ไร้ฝัน - - - มืดมน
ฉันเป็นผู้หญิงของความเหงา
เพราะโลกของฉันไม่มีคำว่า - - - เรา - - - ที่น่าไขว่ค้น
อยู่แต่กับตัวเอง - - - จมน้ำตาอย่างจำทน
นั่งอยู่ท่ามกลางความสับสน - - - ฟังแต่เสียงระงม - - - ของน้ำตา
ฉันเป็นผู้หญิงของความเสียใจ
จะรับรู้บ้างไหม - - - ในใจฉันปวดปร่า
อยู่อย่างคนไม่มีอะไร - - - นอกจากน้ำใส ใส - - - ในดวงตา
อยากรู้ว่าคนบนฟ้า - - - ให้ฉันเกิดมา - - - ทำไม
......................................
ใครกันนะ ที่ทำให้ฉัน เป็นผู้หญิงแบบนี้ คำตอบเดียวที่มี คงจะเป็นเพราะตัวฉันเอง แน่นอน ในความเป็นจริง
......................................
25 กรกฎาคม 2546 10:00 น.
มาแตง
ความรัก - - - กำลัง - - - ทำร้ายฉัน
ให้หวนหาคนเคยผูกพัน - - - ในวันเก่า
ความใกล้ชิดระหว่างเรา
ทำให้คนขี้เหงา - - - ว้า - - - วุ่นวาย
ฉันกำลัง - - - มีน้ำตา
ด้วยถูกความรักที่เย็นชา - - - ทำร้าย
เสียน้ำตา - - - มากมาย
ให้คนเดิมที่เคยมีความหมาย - - - ต่อหัวใจ
ฉันกำลังโดนความรักกลั่นแกล้ง
ให้หัวใจค่อย ค่อย อ่อนแรง - - - จนอ่อนไหว
เจ็บช้ำในรอยเก่า - - - บาดเหงา - - - ในหัวใจ
ความรักทำไมใจร้าย - - - ทำให้ฉันร้องไห้อยู่ได้ - - - คนเดียว
.........................................
ในความเป็นจริง ความรักทำร้ายเรา หรือว่าเราที่ทำร้ายตัวเอง
.........................................
หน้าส่วนตัว
696
