25 กรกฎาคม 2546 09:44 น.
มาแตง
เสียงสะอื้น - - - กับค่ำคืนที่เหงา
เจ็บร้าว - - - กับดวงดาวที่พราวแสง
คืนนี้ - - - มือไม้ฉันอ่อนแรง
เหมือนถูกกลั่นแกล้ง - - - โดยแสงแห่งค่ำคืน
รำพัน - - - เพียงเสียง - - - รำพึง
คร่ำคราญ - - - คิดถึง - - - ทั้งหลับ - - - ตื่น
ทำได้แค่ซับน้ำตาทุกค่ำคืน
ได้ยินเพียงเสียงสะอื้น - - - ทุกคืนครา
ไม่ขออะไรอีกแล้ว - - - ในโลก
อุปโลกน์ให้เธอ - - - หวนกลับมาหา
หากเขาทำให้เจ็บ - - - ก็กลับมา
ยังรอซับน้ำตาเธอ - - - ทุกค่ำคืน
24 กรกฎาคม 2546 13:20 น.
มาแตง
ในค่ำคืนแห่งความคิดถึง
มีเพียงใครคนหนึ่ง - - - ในความฝัน
ฝันถึงความรัก - - - ความผูกพัน
ฝันถึงคำมากมายร้อยพันระหว่างเรา
คืนนี้ - - - ช่างโหดร้าย
หรือฉันอาจจะไม่อาจผ่านพ้นไป - - - จากความเหงา
น้ำตา - - - รินตรงข้างหมอน - - - เบา เบา
และแล้วความอ้างว้างเก่า เก่า - - - ก็กลับมา
เธอจากไปแล้ว - - - แสนไกล
ไกลเกินจะรั้งหัวใจ - - - กลับมาหา
อีกกี่ความรู้สึกที่เป็นมา
ถูกปล่อยทิ้งค้างคา - - - ตรงกลางทาง
แอบเจ็บลึก ลึก - - - ตรงหัวใจ
ตรงที่เคยวางเธอไว้เป็นความหวัง
ความรักจากหัวใจไม่เคยจาง
แม้อ้างว้าง - - - จะเก็บไว้ - - - ในใจเดิม
24 กรกฎาคม 2546 13:07 น.
มาแตง
อาจจะเป็นเพียงแค่ความเหงา
อาจแค่รอยความหลังเก่า - - - เธอมีบาดแผล
มีฉันคนนี้ไว้เพียง - - - เพื่อรังแก
ทดแทนใครที่เขาไม่แคร์ - - - แค่บางเวลา
เธอมีหัวใจ - - - แต่ตายด้าน
ทำหัวใจฉันร้าวราน - - - เกินรักษา
ไม่เคยจะมีค่าเลย - - - ในสายตา
ทิ้งฉันอยู่กับความเหว่ว้าใกล้ๆ เธอ
ร่างกายของเธอที่ฉันเห็น
เป็นชีวิตที่ตายทั้งเป็น - - - อย่างเดิมเสมอ
ไม่มีหัวใจ - - - ไม่มีอะไร - - - ให้ฉันพบเจอ
ยกเว้นภาพคนนั้นของเธอ - - - ที่ชัดเจนเสมอ - - - ในสายตา
24 กรกฎาคม 2546 12:57 น.
มาแตง
แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
ส่วนลึกในหัวใจ - - - ยังคิดถึงเธอเสมอ
แม้จะมีใครหลายคน - - - ผ่านมา - - - พบเจอ
ฉันยังคงมีแต่ภาพเธอ - - - ในความทรงจำ
เธออาจลืมทุกๆ อย่าง
ว่าเคยทิ้งใครไว้บ้าง - - - ให้เจ็บช้ำ
อาจไม่เหลือไว้เลย - - - แม้เสี้ยว - - - ความทรงจำ
หรือแม้แต่คำบางคำ - - - ที่เอ่ยมา
ไม่เคยโกรธ - - - โทษเธอ - - - สักครั้ง
แม้จะทิ้งให้ฉันอยู่กับความหลัง - - - อย่างเหว่ว้า
ขอเพียงเยื่อใย - - - ในสายตา
สักครั้งที่เธอมองหันมา - - - ก็เพียงพอ
24 กรกฎาคม 2546 12:39 น.
มาแตง
คงจะเป็นความต้องการของฟ้าฝน
ที่ปล่อยให้คนหนึ่งคน - - - มีน้ำตาร่วงหล่น - - - แบบนี้
สะใจแล้วใช่ไหมฝนฟ้า - - - กับหยดน้ำตา - - - ที่ฉันมี
เราจบกันวันนี้ - - - คงมีเพียงฉันคนเดียว - - - ที่ใช้มัน
คงเรียกได้ว่าฟ้าฝนเป็นใจ
เธอเลยก้าวจากไป - - - โดยไม่เห็นน้ำตาจากฉัน
ความปวดร้าว - - - เจ็บปร่า - - - เธอได้สรรหามาให้กัน
ทำลายความผูกพันวันนั้น - - - เหมือนจะฆ่ากัน - - - ทั้งเป็น
หน้าส่วนตัว
804
