30 ตุลาคม 2546 20:06 น.
มาแตง
บันทึกของเรา - - - เธอกับฉัน
บอกเล่าเรื่องราวร้อยพัน - - - แห่งความรัก
เริ่มจากหน้าที่มีรอยยิ้มเปี่ยมให้รู้จัก
จนบางหน้ามีรอยหักของปลายดินสอ - - - เพราะความพาล
บางหน้าอ่านแล้วได้ยินเสียงเราหัวเราะ
บางหน้าก็เหมาะเจาะ - - - ในความหวาน
บางหน้าก็ขม - - - เพราะทะเลาะ - - - ทรมาน
ทุกหน้าล้วนบันทึกการเดินทางรักของเรา
บันทึกรัก - - - เธอกับฉัน
มีทุกร่องรอยความผูกพัน - - - ทั้งสุขเศร้า
และนี่คือเหตุผล - - - ที่ฉันอยากให้เธอช่วยรับเอา
เพราะ - - - บันทึกรักของเรา
จากนี้จะเปลี่ยนเป็น - - - เธอกับเขา - - - ต่อไป
30 ตุลาคม 2546 00:29 น.
มาแตง
ง่าย - - - เพียงแค่ใจเงียบ
ความสุขก็เลาะเลียบเดินมาหา
ง่าย - - - เพียงได้หลับตา
เรื่องราวรอนล้า - - - ดับลับไป
ง่าย - - - เพียงแค่ใจรัก
ก็มีที่พิงพักความอ่อนไหว
ง่าย - - - เพียงแค่ห่วงใย
แค่ได้ให้เธอไป - - - ก็อบอุ่นในใจแล้วจริง จริง
*** ความรักเป็นแดดยามเช้า .. เมื่อความรักทำให้หัวใจเราสว่าง .. ความรักเป็นดวงดาวยามค่ำ .. เพราะความรักทำให้ดวงตาเราเป็นประกาย .. ความรักเป็นสิ่งต่างๆ อีกมากมาย .. เมื่อฉันมีเธอเป็นความรัก ***
22 ตุลาคม 2546 20:38 น.
มาแตง
เหตุผลที่เลิกรา
ถ้าฟังแล้วเสียน้ำตา - - - ไม่ฟังก็ได้
ไม่อยากรับคำไม่รัก - - - มันหนักเกินไป
แม้ไม่ได้อ่อนไหวมากมาย - - - ก็ไม่ฟัง
ให้เธอไม่ต้องมีเหตุผล
หากมันจะทำให้บางคน - - - ผิดหวัง
จากไปเงียบ เงียบ อย่าเสียงดัง
เพราะบางเสียงอาจทำให้น้ำตาหลั่ง - - - เหนี่ยวรั้งเธอ
*** คนที่เข้มแข็งที่สุด ... ก็อาจอ่อนแอได้อย่างที่สุด ... ถ้าหากคนที่เขารักที่สุด ... ไม่ได้รักเขาที่สุด ***
22 ตุลาคม 2546 20:23 น.
มาแตง
ก็แค่ไม่อยากให้เธอเห็นน้ำตา
วันนี้เลยสะสางความห่วงหา - - - และความฝัน
นั่งมองตัวเองในกระจก - - - แล้วเพ้อพกถึงความผูกพัน
ร้องให้เพื่อทุก ทุก ความฝัน - - - จมในใจ
- - - จะร้องไห้คนเดียว - - -
จนไม่หลงเหลือเศษเสี้ยวความเป็นเธอมาเกี่ยวไว้
อ่อนแอที่ตัวเอง - - - แล้วจะเก่งวันเธอไป
พรุ่งนี้ - - - จะไม่มีเธอในหัวใจ
และไม่มีน้ำตาจะร้องไห้ - - - ตอนเธอลา
*** รักอย่างจำใจกับรักด้วยใจ ... ดูยังไงก็แตกต่าง ถ้าไม่อยากโดนรักแบบทิ้งๆ ขว้างๆ ... ก็อย่ากลัวความอ้างว้าง ... ถ้าจะไปตามทางของตน ***
22 ตุลาคม 2546 20:14 น.
มาแตง
ลม - - - หอบเธอมาที่นี่
สร้างเวลาที่ฉันมี - - - ให้เกิดค่า
ชั่วฝัน - - - กับความผูกพันที่ผ่านมา
มีทั่งเสียงหัวเราะร่า - - - กับรอยน้ำตาระคน
ลม - - - หอบเธอกลับคืน
เหมือนตะวันปลุกฉันตื่น - - - ขื่นขม
ชั่วฝัน - - - กับความผูกพัน ตกจม
เหลือเพียงเสียงระงม - - - ของน้ำตา
*** น้ำตาไม่มีมือ ... มันจึงไม่สามารถดึงใครไว้ หากจะได้ ... ก็มีเพียงเศษความสงสารและเวทนา ***
หน้าส่วนตัว
820
