1 กันยายน 2546 23:43 น.
มาแตง
หมดเวลาเสียที - - - สำหรับเรา
ฉันไม่อาจทนรับ - - - ความว่างเปล่าได้ต่อไหว
ขอโทษนะ - - - ถ้าฉันจะต้องบอกว่า - - - ขอจากไป
เมื่อมีใครอีกคนที่พร้อมเข้าใจ - - - และเต็มใจจะผูกพัน
มันนานพอแล้วสำหรับการรอ
โดยเธอไม่เคยฟังคำร้องขอ - - - อ้อนวอนจากฉัน
จนเขาก้าวเดินเข้ามา - - - และฉันก็ถามใจตัวเองตลอดมาทุกวัน
ว่าควรหรือยังที่จะเลิกทรมานหัวใจตัวเอง
ขอโทษที่ไม่อาจรอเธอได้ - - - ตามสัญญา
เพราะน้ำตากับความเหว่ว้ามันรุมข่มเหง
จนไม่อาจทนไหว - - - กับความร้าวในใจของตัวเอง
ที่เธอปล่อยทิ้งจนคว้างเคว้ง - - - แทบไม่เหลืออะไร
วันนี้ฉันรู้ดีว่าอาจผิด
แต่ก็เหมือนที่เธอเคยคิด - - - จะทิ้งฉันไว้
เพราะฉะนั้นหากฉันทำบ้าง - - - ก็คงไม่ต่างอะไร
เพราะฉันก็เป็นคนที่มีหัวใจ
มีความเหงา - - - ความอ่อนไหว - - - เท่า เท่า กับเธอ
29 สิงหาคม 2546 13:33 น.
มาแตง
แค่อยากมีเธอเข้ามาเพื่อมีใคร
และฉันไม่เคยรู้จักความหมายที่มากกว่านั้น
สิ่งดีที่เฝ้าหยิบยื่น - - - ฉันมีให้คนอื่นและเธอเท่ากัน
มันก็แค่ตอบแทนให้กับเวลาอันสั้น
ที่เธอมาร่วมใช้มัน - - - ไม่ให้เดียวดาย
ฉันหรือจะรักคนได้ - - - สักคนหนึ่ง
หรือแค่ห่วงนิดๆ แค่คิดถึง - - - มันเรียกว่าความรักได้
ไม่จริงหรอกเพราะแค่นั้นมันน้อยไป
หัวใจต่างหากล่ะที่ต้องให้ - - - แต่ฉันไม่เคยให้ใครเลย
ดถ้าเธอกำลังกังวล - - - ว่าจะทำให้คนบางคนเป็นบ้า
หยุดเถอะ - - - เพราะทั้งหมดที่ผ่านมา - - - ฉันแค่ฆ่าเวลาเฉยๆ
กับการห่างๆ ออกไป - - - ไม่ได้สะกิดผิวหัวใจสักนิดเลย
เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเราไม่เคยงอกเงย
เพราะฉันไม่เคย - - - รักเธอ
29 สิงหาคม 2546 13:08 น.
มาแตง
ไม่จำเป็นต้องเข้าใจ
ฉันจะเลวร้ายอย่างไร - - - ก็เรื่องของฉัน
ในชีวิต - - - และลมหายใจ - - - ในแต่ละวัน
ไม่มีส่วนที่เราจะต้องเกี่ยวข้องกันแต่อย่างใด
ฉันจะเปลี่ยนแปลงอย่างไรก็ช่าง
ในเมื่อทุกอย่างไม่คงมั่น - - - สักวันต้องหวั่นไหว
ฉันอาจดูไร้เดียงสา - - - แต่นั่นคืออดีตที่ผ่านไป
เวลาสอนการใช้ลมหายใจ - - - และฉันรู้ว่าควรทำอย่างไรกับมัน
ฉันจึงเริงร่า - - - หากมีผู้ชายไว้หลอกใช้
ฉันดำเนินชีวิตอย่างมั่นใจ - - - สุดท้ายอะไรต้องเปลี่ยนผัน
มีชีวิตเพื่อวันนี้ - - - ไม่มีความฝันให้ดวงดาว - - - ดวงจันทร์
ไม่จำเป็นต้องมาห่วงฉัน
ฉันเพียงแค่ใช้ชีวิตกับปัจจุบัน - - - เท่านั้นเอง
23 สิงหาคม 2546 13:17 น.
มาแตง
นับเสียงเข็มนาฬิกา
เดินไปข้างหน้า - - - อย่างไม่มีจุดหมาย
กับลมหายใจ - - - เปล่าดาย
โดยไม่รู้ถึงวินาทีสุดท้าย - - - ของมัน
จะอีกกี่ความเหงาที่เลยผ่าน
อีกกี่ร้อย - - - กี่ล้าน - - - ความไหวหวั่น
เวลาเปลี่ยนเธอไปแล้ว - - - ไปจากกัน
แล้วเมื่อไหร่จะเปลี่ยนฉันให้เข้มแข็งพอ
เธออ่อนแอต่อกาลเวลา
แต่ด้านชา - - - ต่อแววตาที่ทดท้อ
นับเสียงเข็มนาฬิกา - - - กับการรอ
แล้วน้ำตาก็เกิดก่อ - - - ก่อนร่วงริน
ถ้านาฬิกาแทนความรักระหว่างเรา
เธอก็คือเข็มวินาทีที่ร้อนเร่า - - - อยู่เสมอ
เธอรักที่จะโปรยหัวใจ - - - ไปตามการเคลื่อนไหวของเธอ
โดยไม่สนว่าอีกคนที่รอคอยมาเสมอ - - - นั้นคือใคร
ฉันคือเข็มชั่วโมงสั้น สั้น
กว่าที่เธอจะเวียนครบรอบมาผูกพัน - - - ใจฉันก็อ่อนไหว
ไม่เคยก้าวทันความรักของเธอได้เต็มหัวใจ
ในเมื่อฉันเป็นได้แค่เพียง - - - ผู้ตาม
23 สิงหาคม 2546 11:16 น.
มาแตง
ให้เราจบลงตรงที่เดิมจะดีกว่า
ที่ ที่ มีแต่ความเย็นชา - - - เมินเฉย
ที่ ที่ เราไม่ได้เป็นเช่นวันนี้ - - - คนคุ้นเคย
ให้มันกลับไปเป็นเหมือนเคย - - - คือไม่มีกัน
ให้มันจบลงตรงเก่า - - - ที่เคยอยู่
แล้วต่างคนต่างไม่รับรู้ - - - ต่างทางเดิน - - - ต่างเติมฝัน
ให้มันจบสิ้นตรงที่เก่า - - - และสิ้นสุดความผูกพัน
เหมือนกับวันนั้น - - - ที่ยังไม่พบกัน - - - ต่างคนต่างไป
อย่าจำสิว่าเคยมีเราในวันก่อน
คิดเสียว่าเพียงได้นอนหลับตาแล้วฝันไปไหน ไหน
ให้เรื่องราวของเราเป็นแค่เพียงความฝัน
ที่ตื่นขึ้นทุก ทุก อย่างก็หายไป
จะได้ไม่มีใครต้องเจ็บ - - - กับฝันร้ายไม่กี่คืน
หน้าส่วนตัว
555
