13 กันยายน 2546 16:53 น.
มาแตง
ฉันไม่รู้หรอกว่า - - - เธอสบายดีหรือเปล่า
เพราะทุก ทุก คราว - - - ฉันมีแต่ความหวั่นไหว
ฉันไม่เคยเริงร่า - - - นับจากวันที่เธอร่ำลา - - - แล้วจากไป
ฉันไม่เคยอบอุ่นหัวใจ - - - แม้รอบกายจะเต็มไปด้วยผู้คน
ฉันไม่รู้หรอกว่าเธออยู่กับใคร - - - คนไหน
เพราะเท่าที่รู้อยู่กับใจ - - - ฉันมีแต่ความสับสน
ฉันคงไม่เจ็บปวดขนาดนี้ - - - ถ้าความรักที่มี - - - ให้คนบางคน
ไม่ถูกมองว่าเป็นเพียงเม็ดฝน - - - ที่แค่ร่วงหล่น - - - ก็พลิ้วกระจาย
ฉันไม่รู้หรอกว่าในกาลเวลา
ฉันต้องอยู่อย่างคนไร้ค่า - - - ไปอีกนานแค่ไหน
แต่สิ่งที่ฉันรู้ - - - คือการต้องอยู่และมีชีวิตต่อไป
และฉันต้องเดินไปให้ถึงจุดหมาย - - - แม้ว่าข้างกายจะไม่มีเธอ
13 กันยายน 2546 16:41 น.
มาแตง
ย่ำเท้า - - - เดินทาง
ท่ามกลางความอ้างว้าง - - - ของผืนฟ้า
หัวใจของฉัน - - - ที่เคยถูกทรมานตลอดมา
ยังคงเต้นเป็นจังหวะช้า ช้า - - - อย่างร้าวรอน
เสียงสะอื้นของหัวใจ
ยังสะท้อนเป็นบทเพลงอ่อนไหวอย่างล้าอ่อน
ได้แต่คิดถึงคน คน หนึ่ง - - - ซึ่งเคยอาทร
ทั้งที่รู้ว่าเป็นการบั่นทอน - - - ทำร้ายใจ
การเดินทางยังคงเงียบนิ่ง
ฉันจะค่อย ค่อย ค้นหาความจริง - - - อย่างไม่หวั่นไหว
แม้ในแต่ละก้าวย่าง
จะชื้นไปด้วยน้ำตาแห่งความอ้างว้าง - - - ของคนปวดใจ
แต่เชื่อว่าเมื่อถึงจุดหมาย - - - ฉันจะพบทางออกสุดท้ายที่งดงาม
11 กันยายน 2546 10:45 น.
มาแตง
ไม่มีประโยชน์อะไรแล้วล่ะ - - - คนดี
แววตาของเธอบอกว่าวันนี้ - - - ทุกอย่างได้เปลี่ยนผัน
อย่าพยายามรักษาน้ำใจ - - - ด้วยการอยู่เคียงข้างกัน
เข้าใจ - - - ว่าวันนี้กับวันนั้น - - - ต่างกันเพียงใด
รักเขาก็บอกฉันสักคำ
อย่ากลัวเลยว่าคน คนนี้ - - - จะเจ็บช้ำหรือร้องไห้
ก็อย่างที่เคยบอก - - - ชีวิตของฉัน - - - ชาชินกับการรักเธอมากกว่าสิ่งใด
ความสุขของเธอขึ้นอยู่กับสิ่งไหน - - - ก็จะยอมให้โดยดี
รักเธอ - - - มาก - - - กว่ามาก
หากการลาจาก - - - จะทำให้เธอสบายใจมากกว่าอยู่ตรงนี้
เลือกที่จะเป็นฝ่าเสียใจ - - - ที่ต้องหม่นไหม้ไปทุกนาที
แลกกับการให้เธอไปดี - - - อยู่บนคืนวันที่มี - - - ได้อย่างสุขใจ
11 กันยายน 2546 10:31 น.
มาแตง
จะเจ็บให้ถึงที่สุด
ก่อนที่จะหยุด - - - เพื่อเป็นคนกล้า
จะอ่อนแอกับหยดน้ำตา
เพื่อแลกกับความทรงจำมีค่า - - - ราคาแพง
จะเรียนรู้บทเรียนของคนอ่อนไหว
เพื่อพบกับบทเรียนใหม่ของคนเข้มแข็ง
จะหยุดพัก - - - เพื่อเก็บเรี่ยวแรง
ก้าวไปสู่แสงแห่งความรักจริง
จะยินยอมเป็นคนแพ้พ่าย
เพื่อพบชัยชนะตรงจุดหมาย - - - หลังถูกทอดทิ้ง
จะรักเธอเป็นครั้งสุดท้าย - - - ด้วยหัวใจแท้จริง
เพื่อพรุ่งนี้จะรักทุกสิ่ง - - - ให้มากกว่าเธอ
11 กันยายน 2546 10:21 น.
มาแตง
สิ่งที่อยู่ในดวงตาเธอคือความว่างเปล่า
ภาพของฉัน เธอ และเขา - - - กลายเป็นเรื่องราวที่ฉันเป็นผู้แพ้
การดึงมือเธอมากอดไว้ - - - เป็นการกระทำที่ผิดเกินไป - - - ของคนอ่อนแอ
ไม่ว่าใครรังแกหรือถูกรังแก - - - แต่คนที่ไม่ใช่ของแท้ - - - ก็ควรลา
ความรักไม่เคยมีถูกหรือมีผิด
แต่บางครั้งการมีชีวิต - - - ก็กลายเป็นความผิดของคนไร้ค่า
ฉันจึงไม่ควรมีตัวตน - - - ในขณะที่เธอสองคนเริ่มสานเวลา
และฉันไม่ควรมีหัวใจหรือดวงตา - - - ที่จะแสดงให้รู้ว่า - - - ฉันรักใคร
ไม่ว่าใครจะมาก่อนหรือมาทีหลัง
คนที่เป็นความผิดพลั้ง - - - ก็คือคนที่ต้องร้องไห้
หากสิ่งที่เธอเหยีบย่ำจนธรรมดา - - - คือเศษเม็ดทราย
ทรายที่เล็กกว่าใจ - - - กับใจที่ไร้ค่ากว่าทราย
มันก็สมควรแล้วใช่ไหม - - - ที่ฉันจะลา
* * *
ที่เธอนั้นยินยอมให้กัน ไม่ใช่ฉันเป็นคนเรียกร้อง ก็เธอนั่นแหละที่ยอมฉัน
เอง อย่ามาคิดว่าเคยพันผูก ฉันโดยใช้กายทุ่มเท จะโทษใครก็เธอง่ายเอง
ที่ยอมให้กัน ...... เพลงนี้ฟังครั้งแรกแล้วรู้สึกว่าความหมายโดนใจมาก ใช่
จะโทษใครได้ ในเมื่อเราง่ายเอง
* * *
หน้าส่วนตัว
666
