22 ตุลาคม 2546 20:23 น.
มาแตง
ก็แค่ไม่อยากให้เธอเห็นน้ำตา
วันนี้เลยสะสางความห่วงหา - - - และความฝัน
นั่งมองตัวเองในกระจก - - - แล้วเพ้อพกถึงความผูกพัน
ร้องให้เพื่อทุก ทุก ความฝัน - - - จมในใจ
- - - จะร้องไห้คนเดียว - - -
จนไม่หลงเหลือเศษเสี้ยวความเป็นเธอมาเกี่ยวไว้
อ่อนแอที่ตัวเอง - - - แล้วจะเก่งวันเธอไป
พรุ่งนี้ - - - จะไม่มีเธอในหัวใจ
และไม่มีน้ำตาจะร้องไห้ - - - ตอนเธอลา
*** รักอย่างจำใจกับรักด้วยใจ ... ดูยังไงก็แตกต่าง ถ้าไม่อยากโดนรักแบบทิ้งๆ ขว้างๆ ... ก็อย่ากลัวความอ้างว้าง ... ถ้าจะไปตามทางของตน ***
22 ตุลาคม 2546 20:14 น.
มาแตง
ลม - - - หอบเธอมาที่นี่
สร้างเวลาที่ฉันมี - - - ให้เกิดค่า
ชั่วฝัน - - - กับความผูกพันที่ผ่านมา
มีทั่งเสียงหัวเราะร่า - - - กับรอยน้ำตาระคน
ลม - - - หอบเธอกลับคืน
เหมือนตะวันปลุกฉันตื่น - - - ขื่นขม
ชั่วฝัน - - - กับความผูกพัน ตกจม
เหลือเพียงเสียงระงม - - - ของน้ำตา
*** น้ำตาไม่มีมือ ... มันจึงไม่สามารถดึงใครไว้ หากจะได้ ... ก็มีเพียงเศษความสงสารและเวทนา ***
20 ตุลาคม 2546 01:12 น.
มาแตง
ฉันไม่เคยไปไหน
ยังซุกซ่อนหัวใจ - - - อยู่ที่นี่
ในน้ำตาที่เธอไม่เคยเห็นว่ามี
ทั้ง ทั้ง ที่เต็มเปี่ยมอยู่ตรงนี้ - - - ในหัวใจ
ฉันยังอยู่อย่างเข้มแข็ง
ไม่ว่าจะอ่อนแรง - - - สักแค่ไหน
ในที่ที่เธอไม่เคยเห็นว่าเป็นใคร
ยังเร้นตัวอยู่ใกล้ ใกล้ อย่างภักดี
ฉันไม่อาจจากลา
ตราบที่ยังห่วงหาเธออย่างนี้
ไม่อาจหลงลืมเธอได้เลยสักนาที
ตราบหัวใจดวงนี้ - - - ยังรักเธอ
*** สมมติว่าเธอเลิก สมมติว่าเธอลาสมมติว่าน้ำตาเธอนอง .. จากคนนั้นของเธอยังหวังรอเธออยู่ จะขอรอเรื่อยไปก็แล้วแต่ว่าใจ .. ของเธอ จะมีฉันหรือเปล่า ***
20 ตุลาคม 2546 01:03 น.
มาแตง
ลำบากใจใช่ไหม?
เมื่อรู้ว่าฉันไม่ใช่คนที่เธอตามหา
ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง - - - ซึ่งธรรมดา
ไม่ใช่คนมีค่า - - - ในแบบที่เธอต้องการ
เป็นคนที่เธอสามารถเจอได้ทั่วไปตามท้องถนน
ดูกลมกลืนปะปน - - - ต่างจากคนที่เธอฝันหวาน
ในเมื่อฉันไม่ใช่คนเลิศเลอ - - - อย่างที่เธอจินตนาการ
ก็ไม่ต้องห่วงว่าจะร้าวราน - - - หรืออ่อนแอ
เธอไม่ต้องลำบากมากมาย
ที่ร้องไห้ - - - ก็แค่ใจหายกับความพ่ายแพ้
อธิบายมาเลย - - - ว่าไม่เคยอยากดูแล
แล้วก็ไม่ต้องแคร์ - - - คนที่แค่เกือบต้องการ
*** เธออาจมีร้อยเหตุผล ที่เธอจะไปแต่ฉันมีเพียง เหตุผลเดียวจะให้เธออยู่ฟังเสียงหัวใจของฉัน แล้วเธออาจจะรู้เหตุผลเดียวมีอยู่ ก็คือรักเธอ ***
20 ตุลาคม 2546 00:49 น.
มาแตง
เป็นแค่ใครที่ก้าวเข้ามา
เพียงเพื่อให้เธอไม่รู้สึกว่า - - - โลกนี้เงียบเหงา
- - - เวลาที่มีค่าของฉัน - - -
เธอกลับมองเห็นมันเป็นแค่เศษเงา
ฉันที่เธอเลือกเอา - - - ก็เป็นแค่ตุ๊กตาแก้เหงาเท่านั้นเอง
เป็นความผิดฉันหรือเปล่า?
ที่เผลอก้าวข้ามา - - - ให้เธอข่มเหง
ความบังเอิญที่พาฉันเดินมาหาเธอเอง
- - - มันเป็นเพราะบทรักบรรเลง - - -
หรือเธอตั้งใจจะข่มเหง - - - ทำร้ายกัน
เป็นแค่ใครที่ก้าวเข้ามา
ด้วยความบังเอิญของเวลา - - - ที่เธอพบฉัน
ไม่โทษเธอหรอกคนดี - - - ที่สร้างทางเดินชีวิตนี้ให้เงียบงัน
- - - เพียงแค่ต้องการคำตอบสั้น สั้น - - -
ว่าที่ผ่านมาทั้งหมดนั้น - - - ฉันควรเรียกมันว่าอะไร
*** เธอคงไม่รู้ ว่าผู้หญิง ที่จริงแล้ว ลืมยาก ถ้าลองรักใครมาก ก็มักจะฝังใจ อยากทำให้ได้ เหมือนอย่างเธอ ไม่รู้วันไหน ต้องรอถึงเมื่อไหร่ หรือต้องรอถึง วันตาย จะลืมเธอ ***
หน้าส่วนตัว
1271
