10 กรกฎาคม 2546 23:03 น.
มาแตง
คิดถึงเธอมาก - - - รู้ไหม
อยากจะไปอยู่ใกล้ๆ ให้ใจหายเหงา
อยากจะไปทบทวน - - - เรื่องทุกอย่าง - - - ระหว่างเรา
อยากจะกุมมือเธอแผ่วเบา - - - อย่างห่วงใย
อยากให้เธอได้สัมผัส - - - ไออุ่น
อยากให้เธอรู้สึกเคยคุ้น - - - เหมือนวันเก่า
อยากจุมพิตที่แก้มของเธอเบา-เบา
เพื่อเป็นการบรรเทาความเหงา - - - ที่เราห่างไกล
10 กรกฎาคม 2546 22:57 น.
มาแตง
จะผ่านทุกอย่างไป - - - ให้ได้
ไม่ว่าลำบากเท่าไรก็จะสู้
ขอเพียงอีกข้างฟ้า - - - มีสายตาเธอมองดู
ร่วมแบ่งปัน - - - ร่วมรับรู้ - - - ความรู้สึกของใจ
ความสุข - - - คนละเรื่อง - - - กับความรัก
และถึงแม้ไม่สุขนัก - - - แต่ฉันก็รักไหว
ในความไกลห่าง - - - เราเชื่อมทุกอย่างด้วยหัวใจ
- - - แม้ความสุขจะร้างไร้ - - -
แต่ความรักยังเต็มเปี่ยมในหัวใจ - - - ไม่เปลี่ยนแปลง
10 กรกฎาคม 2546 22:49 น.
มาแตง
ขอยืนยันนะคนดี - - - คนเดิม - - - ของฉัน
ว่าความรักที่เคยมีให้กัน - - - จะไม่จืดจางไปไหน
ถึงแม้ว่าตอนนี้เราจะอยู่ไกลห่าง - - - ห่างไกล
แต่เราก็ยังคงมั่นใจ - - - ในกันและกัน
อาจมีบ้างบางวันที่รู้สึกท้อแท้ - - - สิ้นหวัง
แต่เราก็ยังมีกำลังใจที่ส่งถึงกันทุกวัน - - - ใช่ไหม
ต่อให้หนทางข้างหน้า - - - เราต้องเจอกับความเหนื่อยล้า - - - เพียงใด
มันก็คงจะผ่านพ้นไป - - - เพราะเราสัมผัสได้ถึงกำลังใจที่ให้กัน
10 กรกฎาคม 2546 22:36 น.
มาแตง
บางวันที่ผ่านไป
เชื่อไหมหลายครั้ง - - - ที่อ่อนล้า
สองแก้มเปื้อนไปด้วยน้ำตา
คิดถึงเธอนักหนานะคนไกล
ทำไมไม่ส่งข่าวคราว - - - มาบ้าง
ทำแบบนี้มันเหินห่างเกินไปนะรู้ไหม
ถึงแม้ระยะทางระหว่างเรา - - - จะแสนไกล
ฉันก็จะไม่หวั่นไหว - - - ถ้าเธอส่งใจให้มา
แต่เธอเล่นเงียบหายไปอย่างนี้
ความคิดถึงของฉันก็เพิ่มทวีจนอ่อนล้า
บางครั้งบางคราว - - - ฉันต้องนอนหนาวในน้ำตา
นะคนดีอย่าเฉยชา - - - ช่วยส่งข่าวมาให้ฉันได้อุ่นใจ
10 กรกฎาคม 2546 10:13 น.
มาแตง
ฉันไม่ใช่คนของความรัก - - - ของคุณ
เป็นได้แค่เพียงคนของความอบอุ่น - - - ยามที่คุณเหนื่อยล้า
เป็นคนของความเหงา - - - ที่คอยเป็นเพื่อนคุณ - - - เสมอมา
เป็นเพียงคนของความเหว่ว้า - - - เวลาคุณโหยหา - - - ไม่มีใคร
แต่คุณเป็นคนของความรัก - - - ของฉัน
พอแล้วกับความผูกพัน - - - ที่คุณหยิบยื่นให้
รักของฉันก็คือรัก - - - ไม่หวังอะไร
รักของฉันก็คือ - - - รักหมดหัวใจ
คุณให้ได้แค่ไหน - - - ก็พอ
หน้าส่วนตัว
666
