24 กรกฎาคม 2546 12:39 น.
มาแตง
คงจะเป็นความต้องการของฟ้าฝน
ที่ปล่อยให้คนหนึ่งคน - - - มีน้ำตาร่วงหล่น - - - แบบนี้
สะใจแล้วใช่ไหมฝนฟ้า - - - กับหยดน้ำตา - - - ที่ฉันมี
เราจบกันวันนี้ - - - คงมีเพียงฉันคนเดียว - - - ที่ใช้มัน
คงเรียกได้ว่าฟ้าฝนเป็นใจ
เธอเลยก้าวจากไป - - - โดยไม่เห็นน้ำตาจากฉัน
ความปวดร้าว - - - เจ็บปร่า - - - เธอได้สรรหามาให้กัน
ทำลายความผูกพันวันนั้น - - - เหมือนจะฆ่ากัน - - - ทั้งเป็น
24 กรกฎาคม 2546 12:22 น.
มาแตง
ถ้าเธอเหงา - - - ฉันจะเหงาเป็นเพื่อน
จะนั่งมองแสงเดือน - - - ช่วยย้ำเตือน - - - ปลอบคนเหงา
บอกว่ายังคงอยู่เสมอ - - - ความทรงจำระหว่างเรา
ไม่เคยหล่นหายหรือจางเบา - - - ไปจากหัวใจ
นั่งอยู่ข้างๆ เธอแล้ว - - - ความคิดถึง
จะกอดเธอไว้ด้วยหัวใจดวงหนึ่ง - - - เธอรู้ไหม
หัวใจดวงนั้น - - - เดินทางผ่านคืนเหว่ว้า - - - มาแสนไกล
นำข้อความจากฉันไปบอกเธอใกล้ๆ - - - ห่วงใย - - - เหลือเกิน
24 กรกฎาคม 2546 11:56 น.
มาแตง
เธอไม่ใช่แค่คนรู้จัก
ไม่ใช่แค่คนที่เคยเป็น - - - ที่รัก - - - สำหรับฉัน
ยิ่งผ่านเวลา - - - นับคืนวัน
เธอเป็นมากกว่านั้น - - - ในหัวใจ
อยาบอกว่า - - - รัก - - -
อยากไถ่ถามสักคำว่า - - - เหนื่อยไหม
แต่ที่ไม่กล้าพูด - - - บอก - - - ออกไป
เพราะหัวใจมันยังไม่กล้าพอ
ตอนนี้ฉันยังนิ่งคิด - - - และมีเรื่องสักนิดอยากจะขอ
ขอให้เธอเข้าใจฉันคนนี้ - - - เหมือนอย่างที่เคยเป็นก็พอ
แค่นี้ก็พอแล้ว - - - สำหรับใจ
24 กรกฎาคม 2546 11:41 น.
มาแตง
ฟากฟ้า - - - อาจจะไกลเกินไป
จึงไม่รู้ว่าเธอกำลังทำอะไร - - - ตอนนี้
ได้รับไปบ้างรึเปล่า - - - ึความรู้สึกดีๆ
ที่คนคนนี้ - - - มีให้เธอทุกๆ วัน
เธอคงไม่เหงา - - - ใช่ไหม
เพราะยังไงก็ยังมีกำลังใจ - - - จากฉัน
สัญญาว่าอีกกี่พันปี - - - หมื่นวัน
ความรู้สึกจากฉัน - - - จะเป็นอย่างนี้ตลอดไป
24 กรกฎาคม 2546 11:30 น.
มาแตง
ถ้าจะถามว่ารักมากแค่ไหน
ไม่รู้จะตอบยังไง - - - ให้มันเท่า - - - กับใจฉัน
รู้ว่าคิดอย่างนี้ทุกเวลา - - - ทุกวัน
เพียงเธอเท่านั้นที่ฝันถึง - - - ในใจ
คิดตรงกัน - - - บ้างรึเปล่า
ดวงดาว - - - ได้บอกอะไรกับเธอไหม
ว่าดาวทั้งฟ้าก็คือรักของฉันทั้งใจ
ถ้าจะถามว่ารักแค่ไหน - - - นี่คือคำตอบจากใจ - - - มอบให้เธอ
หน้าส่วนตัว
749
