25 กรกฎาคม 2546 11:17 น.
มาแตง
ที่ตรงนี้ยังคงมืดสลัว
เพราะความเหงา - - - เมามัว - - - ของคนหมอง
เคยเป็นหนึ่งในหัวใจ - - - ได้จับจอง
แต่วันนี้ต้องเป็นสอง - - - รองจากใคร
เธอรู้ไหม - - - ว่าใจ - - - ฉันมันเจ็บ
ไม่อาจเก็บซ่อนความรัก - - - ที่ร้าวไหว
หากว่าฉันเป็นคนไร้หัวใจ
ความเจ็บช้ำมากมาย - - - คงไม่มี
อยากเป็นคน - - - ที่หัวใจ - - - ไร้รัก
จะได้ไม่รู้จัก - - - ึความรักในวันนี้
จะได้ไม่เสียใจ - - - เมื่อเธอไม่ใสใจ - - - ใยดี
จะได้ไม่ต้องมาอยู่ตรงนี้
เป็นส่วนเกินที่ - - - ไม่มีใครต้องการ
25 กรกฎาคม 2546 11:07 น.
มาแตง
แสร้งทำเป็นเข้มแข็ง
ทั้งรู้ - - - ใจอ่อนแรง - - - เกินทนไหว
ปากบอกว่า - - - ไม่เป็นไร
แต่หัวใจ - - - กลับสั่นไหว - - - จมน้ำตา
ข่มตาให้หลับใหล
แต่ไม่อาจข่มใจ - - - ไม่ให้ใฝ่หา
ทุกอย่างที่เป็นฉัน - - - แม้เธอมองว่าไร้ค่า
จึงทำร้ายกัน - - - ด้วยคำว่าลา
แต่ฉันจะใช้ทุกหยดน้ำตา - - - แทนคำว่า - - - รักเธอ
25 กรกฎาคม 2546 10:48 น.
มาแตง
มีบางสิ่งเปลี่ยนไป
ตั้งแต่เราห่างไกล - - - วันนั้น
วันนี้ - - - เราก้าวกลับมา - - - พบกัน
มีเพียงความเงียบงัน - - - ในใจ
แม้แต่ใบหน้ายังไม่กล้ามอง
ไม่ว่าหัวใจจะเรียกร้อง - - - แค่ไหน
เมื่อทุกอย่างถูกกั้นขวาง - - - ด้วยความห่างไกล
วันนี้จึงไม่มีคำว่า - - - เริ่มต้นใหม่ - - - สำหรับเรา
เป็นเพราะอะไร - - - บอกฉันที
เพราะฉันไม่ดี - - - หรือเพราะเธอ - - - มีเขา
เมื่อเธอไม่รัก - - - ทำเท่าไหร่ - - - ก็เหมือนไล่คว้าเงา
ฉันคงเป็นแค่คนเก่า เก่า - - - ที่ได้แต่มองหาเงา - - - ตัวเอง
25 กรกฎาคม 2546 10:36 น.
มาแตง
ฝนตกอย่างนี้
ช่วยบอกฉันที - - - ใครทำฟ้าร้องไห้
เวลาอย่างนี้ - - - ดาวไปอยู่ไหน
แล้วพระจันทร์ล่ะ - - - ทำไมไม่พูดอะไร - - - สักคำ
ฝนตกอย่างนี้
ฉันก็ยังไม่มีใคร - - - สนใจ - - - ไถ่ถาม
ว่าน้ำตาที่ไหล - - - ใครคนไหน - - - เป็นคนทำ
หรือเพราะความทรงจำ - - - กลับมาตอกย้ำหัวใจ
ฝนตกอย่างนี้
จะหาคำตอยให้คำถามที่มี - - - ได้ที่ไหน
สุดท้ายก็อยู่คนเดียว - - - ไม่มีใครแลเหลียว - - - สนใจ
สุดท้ายก็ต้องร้องไห้เป็นเพื่อนฟ้าที่ไม่มีใคร - - - เหมือนกัน
...................................
ใครกัน ที่สามารถให้คำตอบนี้ กับฉันได้
...................................
25 กรกฎาคม 2546 10:14 น.
มาแตง
ฉันเป็นผู้หญิงของความเดียวดาย
ชีวิตไร้ความหมาย - - - อยู่ให้ผ่าน ผ่าน - - - ไปเท่านั้น
ต้องอยู่อย่างขมขื่น - - - ฟังเสียงสะอื้นของตัวเอง - - - อยู่ทุกวัน
เป็นคนหมดทาง - - - ไร้ฝัน - - - มืดมน
ฉันเป็นผู้หญิงของความเหงา
เพราะโลกของฉันไม่มีคำว่า - - - เรา - - - ที่น่าไขว่ค้น
อยู่แต่กับตัวเอง - - - จมน้ำตาอย่างจำทน
นั่งอยู่ท่ามกลางความสับสน - - - ฟังแต่เสียงระงม - - - ของน้ำตา
ฉันเป็นผู้หญิงของความเสียใจ
จะรับรู้บ้างไหม - - - ในใจฉันปวดปร่า
อยู่อย่างคนไม่มีอะไร - - - นอกจากน้ำใส ใส - - - ในดวงตา
อยากรู้ว่าคนบนฟ้า - - - ให้ฉันเกิดมา - - - ทำไม
......................................
ใครกันนะ ที่ทำให้ฉัน เป็นผู้หญิงแบบนี้ คำตอบเดียวที่มี คงจะเป็นเพราะตัวฉันเอง แน่นอน ในความเป็นจริง
......................................
หน้าส่วนตัว
710
