23 สิงหาคม 2546 11:05 น.
มาแตง
คล้าย - - - คล้าย ว่ามันอบอุ่น
แม้ไม่ใช่อ้อมกอดที่คุณเคยให้
เขา ก้าวเข้ามา - - - ในเวลาที่คุณไกล
ถึงเปรียบเทียบกันไม่ได้
แต่ก็เป็นใคร - - - ที่แสนดี
22 สิงหาคม 2546 13:17 น.
มาแตง
ผิดมากหรือในสายตาเธอ
ที่วันนี้ฉันฝันเพ้อ - - - ถึงใครคนอื่น
เพราะเขาจริงใจ - - - ใช่เพียงเพ้อฝันอย่างเธอหยิบยื่น
ทุกนาทีไม่เคยกล้ำกลืน - - - ไม่เคยขมขื่นอย่างที่เป็นมา
ผิดมากไหมที่ต้องการความรัก
เมื่อหัวใจที่ให้เธอ - - - เธอไม่เคยปกปักษ์ - - - ไม่เคยรักษา
ทอดทิ้งเป็นของตาย - - - เพื่อวุ่นวายกับหน้าใหม่ๆ ที่เข้ามา
ไม่เคยทำให้รู้สึกว่า - - - รักนี้มีค่ามีแต่น้ำตาที่เสียไป
ผิดไหมที่จะรักใครสักคน
ที่เขาห่วงกังวล - - - ว่าแต่ละวันฉันจะร้อนรนมากแค่ไหน
รัก - - - คนที่รักฉัน
ด้วยความรู้สึกที่เติมแต่ละวัน - - - คือความมั่นใจ
เพราะทั้งหมดคือสิ่งที่เธอไม่มีให้
และมันดูเหมือนมากมายเกินไป - - - เกินจะได้จากเธอ
9 สิงหาคม 2546 00:44 น.
มาแตง
รอยอุ่นของวันวาน
เป็นที่มาของฤดูกาลความเหงา
ใบไม้ร่วง - - - แผ่วเบา
พร้อมหัวใจว่างเปล่าที่อ่อนไหว
เหตุผลนี้หรือเปล่า - - - ที่ทำให้ความเศร้ามีอิทธิพลต่อใจ
ยิ่งเข้มแข็งเท่าไหร่
ยิ่งอ่อนล้าหม่นไหม้ - - - เท่ากัน
เขาว่าคนเราควรเรียนรู้ที่จะเจ็บล้า
เพื่อวันหนึ่งจะได้กล้า - - - และยืนอยู่ตรงหน้าความฝัน
แต่การที่ใครสักคนไม่เห็นค่า - - - ทิ้งความเหว่ว้าให้กัน
มันยิ่งทำให้ฉัน - - - ไม่มีแม้ความฝันจะให้เดินทาง
ฉันเจ็บ - - - แต่ไม่รู้ว่าเจ็บเพื่ออะไร
เมื่อวันเข้มแข็งของใจ - - - อยู่แสนห่าง
ห่างจนฉันรู้สึกว่าไม่มี - - - ไม่มีทาง
ที่ความอ้างว้าง - - - จะเบาบางจากใจ
ทุกวันนี้แนยังอยู่กับความทรงจำ
ที่อาจทำให้ความเจ็บช้ำ - - - ทวีความหวั่นไหว
แต่มันเป้นความสุขสุดท้าย - - - ที่เหลือจากการตายของหัวใจ
อาจคล้ายไม่มีพรุ่งนี้อีกต่อไป
แต่วันนี้ยังหายใจ - - - เพื่อรักเธอ
8 สิงหาคม 2546 23:22 น.
มาแตง
หากความใยดีเป็นเพียงหน้าที่ - - - ที่เธอต้องทำ
เพียงเพื่อเตือนย้ำไม่ให้ฉันต้องหวั่นไหว
ไม่ต้องทนอีกแล้วนะ - - - กับคน คน หนึ่ง - - - ที่เอาแต่ใจ
ไม่อยากเห็นเธอต้องเหนื่อยใจ - - - กับช่วงหนึ่งของวันเวลา
เข็มนาฬิกาของเรา - - - ใกล้จะหยุดลงแล้ว
หัวใจฉันเต้นแผ่ว - - - และนับวันจะยิ่งช้า
เธอเองก็ปวดร้าว - - - เจ็บที่ใจจนเต็มประดา
เหนื่อยหน่ายเอือมระอา - - - กับคนไม่เข้าท่า - - - นิสัยไม่ดี
อาจเพราะฉันเป็นคนที่ช่างฝัน
อยากมีคนเข้าใจ - - - ผูกพัน - - - อย่างเธอคนนี้
งอแง - - - อ่อนไหว - - - เอะอะ อะไร ก็ร้องไห้ทุกที
เพียงอยากได้กำลังใจดี ดี - - - ที่พอจะมีจากใครสักคน
เมื่อเธอท้อที่จะรอฉันก็ไม่ว่า
โอกาสที่สวยเลอค่า - - - คว้าไว้อย่าให้หลุดพ้น
ฉันไม่อาจยืดเวลา - - - เพราะมันยิ่งจะทำให้เธอต้องร้อนรน
บอกกันคำเดียว - - - หมดความอดทน - - - ฉันก็เข้าใจ
ขอโทษ - - - และหวังว่าเธอคงพอใจบ้าง
ถ้าฉันจะยอมรับผิดชอบทุกอย่าง - - - ด้วยความหวั่นไหว
หากเธอไม่ยินดีที่วันนั้น - - - ฉันก้าวเข้ามาพร้อมกับหัวใจ
วันนี้ - - - ฉันก็ยินดีจะก้าวออกไป
พร้อมกับน้ำตาที่รินไหล - - - เพื่อเธอ
8 สิงหาคม 2546 22:47 น.
มาแตง
อย่ากังวลอะไรอีกเลย - - - คนดี
ยังมีอีกหลายสิ่งในชีวิตนี้ - - - ให้เธอฝัน
ฉันเป็นเพียงหนึ่งในล้านของความผูกพัน
เข้ามาเรียนรู้เพื่อจะฝัน - - - เหมือนอย่างทุกคน
คงไม่ต้องอธิบายใด ใด
เพราะฉันเข้าใจ - - - ในทุกเหตุผล
เมื่อฟ้าที่สดใส - - - ถูกความหมองหม่น - - - มาเจือปน
เป็นธรรมดาของชีวิตคน - - - ที่จะต้องหวั่นใจ
หากตลอดมาของการเดินทาง
ฉันคือจุดเริ่มต้นของความอ้างว้าง - - - หวั่นไหว
ต้นเหตุที่ทำให้เธออ่อนล้า - - - จนเหนื่อยใจ
การจะอยู่หรือจะไปมีค่าไม่ต่างกัน
จงโปรดรับรู้ไว้เถอะว่า
แม้กาลเวลาข้างหน้าจะทำให้อะไรเปลี่ยนผัน
วันนี้ฉันจะมีค่า - - - หรือเธอมองว่าหมดความสำคัญ
แต่หมื่นล้านคืนวัน
เธอเป็นใครที่จะอยู่ในใจฉันตลอดไป
เมื่อพรุ่งนี้เดินทางมาถึง
ในมุมหนึ่งของคนอ่อนแอ - - - คงร้องไห้
กับหนึ่งเส้นทางสายใหม่ที่เธอกำลังจะก้าวไป
มันคงมอบคุณค่าอันแสนยิ่งใหญ่
ที่ตลอดมา - - - ไม่เคยหาได้จากฉันเลย
หน้าส่วนตัว
759
