25 มกราคม 2547 01:48 น.
มาแตง
ความสุขที่แผ่ล้นออกจากดวงตา
มีคนอิจฉาแล้วใช่ไหม
ใครกันบอกว่าเธอไม่ยอมใส่ใจ
อ้อมกอดยังอุ่นไอทุกคืนวัน
ผู้ชายปากแข็ง .. ไม่ยอมพูดจา
ให้อ่านค่าจากแววตาช่างฝัน
ก็เลยแปรความหมายผิด น้อยใจอยู่ครามครัน
ร้องไห้ในความเงียบงัน คิดว่าเธอหมางเมิน
ผู้ชายปากแข็ง .. ใจดี
มองมาทางนี้ท่าทาง เขิน.. เขิน
คนที่เคยคิดว่าเธอมีคนอื่นพาชื่นเพลิน
ดีใจเหลือเกิน เมื่อรู้ว่าเธอยังแคร์
ผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน
ขอบคุณที่เธอให้ซุกหลับเพลิดเพลินในอ้อมกอดระอุไอ
ถ้าหากรักนี้ .. ไม่บอก .. ไม่พูด .. ไม่กล่าว
แล้วเขาจะรู้ว่ารักหรือเปล่า ..
ก็ .. แบบว่า .. กลัวว่ามันจะเป็นการคิดเข้าข้างตัวเอง .. เกินไป
แค่บอกว่ารู้สึกยังไง .. ขี้อายจัง .. ผู้ชายใส่แว่น
แต่มาแตง .. ก็รัก .. ของมาแตงนะ ^__^
24 มกราคม 2547 01:35 น.
มาแตง
ชอบอากาศหนาว
โดยเฉพาะคืนที่ดาวเต็มฟ้า
ที่สำคัญมีบางคน e-mail มา
บอกว่าส่งรักและคิดถึงมาผ่านดาว
คิดถึงเหมือนกัน คนดี
คนทางนี้ก็มีส่งคืนให้
ตอนที่ดาวกระพริบตาครั้งคราใด
รักคิดถึงเต็มใจไม่แพ้กัน
24 มกราคม 2547 01:15 น.
มาแตง
ไม่โกรธ - - - ถ้าเธอตัดสินใจ
จะยอมให้เธอไป - - - ถ้าหัวใจเธอต้องการอย่างนั้น
ฉันเองก็พร้อมสูญเสียทุกความผูกพัน
หากตลอดมาเธอยืนยัน - - - ว่าไม่ได้ตั้งใจ
แต่อย่าขออะไรจากฉัน
อย่าขอให้เก็บกลั้นน้ำตาที่รินไหล
อย่าขอให้ฉันเก็บความเชื่อมั่นไว้กับสิ่งใด
อย่าขอให้ฉันยิ้มรับการจากไปที่เธอมี
ไม่โกรธ - - - ถ้าเธอตัดสินใจ
แต่ฉันคงทำไม่ได้ - - - ที่จะเข้มแข็งต่อไปนับจากนี้
เพราะฉันคงไม่เหลือสิ่งใด - - - เพื่อจะก้าวต่อไป เธอรู้ดี
อย่าเรียกร้องอะไรจากคนไม่มี - - - คนนี้เลย
** ความรัก .. มักสอนให้เรารู้จักการให้
ไปพร้อมๆ .. กับการสูญเสีย **
23 มกราคม 2547 00:07 น.
มาแตง
กลั่นห้วงคิดจิตวิญญาณสานสร้อยคำ
กลั่นความจำจริงใจใส่อักษร
กลั่นอารมณ์คมขำสับคำกลอน
กลั่นความหวังเหยาะซ้อน ใส่วจี
เพื่อ ฟ้าดินลมฝนมวลต้นไม้
เพื่อ ดวงดาวพราวไสวไม่ริบหรี่
เพื่อ หิ่งห้อยพร้อยแสงส่องราตรี
เพื่อ นทีเย็นใสไหลพรำพรำ
นั่นคือใจแสนดีที่มีให้
นั่นคือใจสูงค่าน่าดื่มด่ำ
นั่นคือใจห่วงหา กว่าถ้อยคำ
นั่นคือใจเลิศล้ำทำเพื่อคุณ
อ่านสิคนดีอ่าน อ่านด้วยใจ
ซับซาบความอ่อนไหวอันอบอุ่น
ลิ้มรสคำหวานละไมละมุน
เติมหวังตุนไว้ ใช้แรมทาง
วาดฝันสิคนดี ค่อยค่อยวาด
ทุกเส้นสีที่แปรงปาดสะอาดสว่าง
จากถ้อยคำทีละคำที่จัดวาง
สรรเพื่อสร้างโลกใหม่ให้สวยงาม
รับรู้เถิดคนดี โปรดรับรู้
ว่าหัวใจเต้นอยู่อย่างวาบหวาม
พร้อมมอบรักอบอุ่นเกินเอ่ยนาม
คือนิยามยิ่งใหญ่ ในบทกลอน
** ช่วงนี้ขอเสนอบทกลอนที่แหวกแนวจากที่เคยโพสมาแล้วบ้างนะคะ นานๆแต่งที ไม่รู้ว่าใช้ได้บ้างหรือเปล่า ติชมด้วยนะคะ **
22 มกราคม 2547 14:17 น.
มาแตง
คมดาบที่ฟาดฟันมันใกล้ทื่อ
จะให้ถือฟันต่อก็ไม่ไหว
ปืนหมดเกลียวลำกล้องจ้องอย่าไร
ยิงออกไปไม่แม่นแม้นเหมือนเดิม
อวัยวะทั้งผองของเรือนร่าง
ทุกคนต่างใช้มันนั้นฮึกเหิม
ใช้มากครั้นสึกหรออยากต่อเติม
ไม่อาจเสริมสร้างได้ดั่งก่อนมา
ความไม่เที่ยงทั้งหลายได้ปรากฎ
ล้วนเป็นบทเรียนให้ได้ศึกษา
เกิด ดับไป ตามกาลวันเวลา
เปลี่ยนแปลงหาอะไรใดแน่นอน
ลุกจากเก้าอี้เถิด .. เปิดโอกาส
มอบอำนาจเราที่มีมาก่อน
มอบหัวโขน บท ฉาก จากละคร
ให้เขาเล่นต่อกร .. ตอนต่อไป
เป็นพระเอกเสียงหวานมานานแล้ว
ลองเปลี่ยนแนวเปลี่ยนบทรสชาติใหม่
มาเป็นคนดูบ้างเป็นอย่างไร
เผื่อจะได้เห็นเงาของเราเอง
หากบทบาทเราดี .. มีความหมาย
คนทั้งหลายศรัทธา .. ชมว่าเก่ง
เกษียณนานเท่าใด .. ไม่วังเวง
คนยำเกรงกราบไหว้ .. ไปนิรันดร์
*** คุณตา .. จะเกษียณแล้วจ้า ***
หน้าส่วนตัว
840
