7 มกราคม 2552 22:30 น.
มาเรียณัฐ
เก็บดวงใจดวงนี้ไว้ดีกว่า
เคยให้มารักหนึ่งซึ่งเธอแล้ว
แต่มิอาจรักษาเราจึงแคล้ว
หรือมิใช่แน่วแท้คู้ครอง
เก็บดวงใจดวงน้อยาร้อยสวาท
อย่าหมายมาดจะให้เธออีกครั้งที่สอง
เธอมิใช่คนที่ใช่มาใฝ่ปอง
รักจึงต้องระทมจมน้ำตา
เก็บดวงใจดวงฝันฉันคนนี้
เก็บไว้ที่ที่มีความหวังว่า
สักวันหนึ่งซึ่งแข็งแกร่งดังเหล็กกล้า
แล้วจะฟันฝ่าฝนหนาวที่ร้าวไป
เก็บแล้วดวงใจของฉันนี้
เก็บไว้ที่ธนาคารอันยิ่งใหญ่
เก็บประจำตลอดไป
อย่าหมายใจว่าจะคืนดี...
7 มกราคม 2552 21:12 น.
มาเรียณัฐ
แรกรู้จักเอาใจนักดูแลดี
พอพ้นปีกลับหน้าเป็นหลัง
ไม่มีแม้ความรักจริงจัง
แล้วหันหลังให้ใจระทม
ตัวตนคนเราเปลี่ยนไม่ได้
ถามทำไมจะไม่ขื่นขม
นำความร้าวเศร้าทุกข์ระบม
เอามาถมหัวใจให้ร้าวราน
สิ่งใดไม่เคยเห็นก็ได้เห็น
สิ่งใดที่ซ่อนเร้นเผยเหมือนเปิดม่าน
ต้องทำใจไม่ให้เจ็บให้ผันผ่าน
แม้จะทรมาร...ก็ต้องไป...
5 มกราคม 2552 22:21 น.
มาเรียณัฐ
รู้สึกลึกลึกคล้ายคล้าย
เจ็บแปลบ แปลบแอบในกายหวิวไหว
รู้สึกลึกลึกข้างใน
ไม่รู้มาจากไหนรู้สึกจริง
เรียกว่าความรักใช่หรือเปล่า
ที่ได้แต่เฝ้าคร่ำครวญอย่างผู้หญิง
จะทำสิ่งใดแสนอยากเย็นระแวงวิง
เหตุไฉนใยประสบและพบเจอ
เกิดขึ้นมาอยู่ที่ตรงหัวใจใครรู้บ้าง
แม้นเหินห่างให้เห็นเป็นคิดเสมอ
อยากอยู่อย่างใกล้ชิดกับเธอ
ได้แต่เพ้อพร่ำนึกรู้สึกใจ
ความเอยความรัก
เริ่มประจักษ์มาเนิ่นนานขนาดไหน
แรกเริ่มก่อกองพองหัวใจ
ตอนนี้เหมือนไฟไหม้สรวง...หวงเธอ...
5 มกราคม 2552 20:49 น.
มาเรียณัฐ
ตรงนี้ที่เดี่ยวเดี่ยวคนเดียว
ไม่กินไม่เที่ยวไปไหน
ไม่อยากพบไม่อยากเจอใคร
แค่อยากอยู่กับใจของตัวเอง
เคยคบเคยมีคนรักห่วงหา
เคยไว้ใจมามากแล้วมิมีเจ๋ง
แค่หลอกบอกรักร่ำพร่ำเป็นเพลง
ให้คนเก่งอย่างเธอเพ้อวันวัน
ที่ว่าเพ้อละเมอพก
มิใช่ร้องดังนกร้องรักนั่น
แค่เธอมองร้องรักร้อยพัน
มิได้ใส่ใจฉันอย่างจริงใจ
จึงโดดเดี่ยวเดียวดายดีกว่า
อย่าหมายมาต่อคารมใจใส
ไม่มีย้อนป้อนรักแม้กับใคร
จะอยู่อยู่ไปวันวันฉันคนเดียว
5 มกราคม 2552 19:19 น.
มาเรียณัฐ
เคยมีคนเข้าใจ
แม้ห่างเพียงใดใจถวิล
โทรศัพท์มาหาเป็นอาจินต์
แต่ตอนนี้สิ้นเสียงเคียงเคย
คงมีใครคนใกล้ถูกใจกว่า
คนห่างที่เคยห่วงหาก็พลันเฉย
คนใกล้ที่ได้ขิดขมคงสมเอย
จึงละเลยไม่สนคนแสนไกล
เราต่างกันราวฟ้ากับดิน
ฉันคนนี้ที่ไม่ชินเที่ยวให้
กลางคืนเธอชอบคนร้องเพลงร่ำไป
คงเอาอกเอาใจสมกันดี
ทนเหงาหงอยอย่างนี้ดีแล้ว
แม้จืตใจแผ่ว แผ่วระโหยนี่
จะเก็บความทรงจำที่มี
ไว้เป็นเพื่อนที่คอยปลอบโยน
หน้าส่วนตัว
788
