24 ธันวาคม 2549 20:42 น.
มาร์ท
วันนี้ทำข้อสอบไม่ได้สักวิชา
ก็ตำหรับตำราไม่เคยอ่าน
หมู่นี้ฉันชักทำตัวเป็นเด็กอันธพาล
การเรียนไม่ค่อยจะเอาถ่านกับเขาสักที
วันนี้หน้ามืดตามัว
กาข้อสอบมั่วซั่ว ด้วยความหวังที่ริบหรี่
จะโทษใครก็ไม่ได้หรอกงานนี้
ก็เพราะหลีสาว ๆ เพลินจนลืมการเรียน
ค่อย ๆ พี่ยกเบา ๆ เขาจะตื่น
เดี๋ยวห้องอื่นได้ยินจะสิ้นหวัง
ค่อยเอาเข้าเบาหน่อยนะพี่ระวัง
เสียงเตียงดังลูกตื่นอดพอดี
ระทึกใจใครวะเสียงน่าลุ้น
ทำว้าวุ่นดื่นดึกคึกเต็มที่
แท้ข้างห้องเก็บของยกทีวี
แอบย้ายหนีค่าเช่าเท่านั้นเอง
รักเพื่อลอง ควงเพื่อโก้
รักเกินโหล โก้จะตาย
เห็นแววตาของเธอที่บ้องแบ๊ว
เห็นดวงแก้วกลมใสข้างในนั่น
เห็นดวงตาของเธอดั่งพระจันทร์
เห็นขี้ตาก้อนนั้นดั่งดวงดาว
คิดถึงเธอทำสิ่งใดก็เห็นหน้า
มองดูฟ้าเห็นหน้าเธอไม่ห่างหาย
มองดูหมาก็เป็นเธออยู่มิวาย
แม้แต่ควายที่ท้องนาก็หน้าเธอ
24 ธันวาคม 2549 20:15 น.
มาร์ท
พอหน้าท้อง ของแม่ เริ่มป่องออก
พ่อก็บอก อยากให้ลูก เป็นดอกเตอร์
ย่าก็อยาก ให้หลานเป็น นายอำเภอ
แต่ต้องเก้อ หมอบอกแม่ แค่ลงพุง
ร้อยวจีเจิดจรัสประภัสสร
ร้อยคำพรเป็นมาลัยให้สุขศรี
ร้อยคำรักมอบให้เจ้าคนดี
ที่ให้ยืมร้อยนี้พี่ขอบคุณ
โอ้ความรักทำไมต้องอกหัก
ถึงจะรักยังไงได้แค่ฝัน
ถ้าอยากได้รักจริงต้องหวังฟัน
รีบละกันมึงจะมันอย่าบอกใคร
คนอะไรไม่รู้ดูสวยเริ่ด
เทพธิดามาเกิดเชียวหรือนี่
อกเอวองค์สามส่วนล้วนเข้าที
งามอย่างนี้ใครได้เห็นเป็นต้องตา
ดวงเนตรคมผมสลวยรวยรอยยิ้ม
ปากเอิบอิ่มรูปกระจับรับใบหน้า
อยากจีบเธอเป็นคู่ชมสมอุรา
พอรู้ว่าเธอเป็นตุ๊ดสุดเศร้าใจ
เธอทั้งหอมทั้งหวานผสานผสม
เธอทั้งกลมทั้งกลึงทุกส่วนสัด
เธอนั้นมีรูปพรรณที่น่าฟัด
ฉันเลยสั่งข้าวต้มมัดมาทันที
24 ธันวาคม 2549 20:08 น.
มาร์ท
มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท
อย่าให้ขาดหายไปสักสลึง
มีน้อยไปเป็นกรรมควรคำนึง
สามสลึงต้องอยู่ที่ศรีธัญญา
เมื่อคืนฝันสยองตีสองกว่า
ฝันไปว่านอนซบกับศพผี
นอนขึ้นอืดค้างตายมาหลายปี
เหมือนปิศาจอเวจีที่น่ากลัว
เหม็นซากศพ อบอวลไปทั่วห้อง
ไม่กล้ามองต้องคู้คด นอนหดหัว
ตกใจตื่นขนลุกซู่ ดูรอบตัว
เห็นชัวร์ ๆ เมียนอนตด สลดใจ
ผู้หญิงไม่ว่าจะสวยปานนางฟ้า
ก็ไม่วายแก้ผ้าให้ชายfun
เขาจากไปแล้วนะเรา
จะมัวนั่งเศร้าอยู่ทำไม
เขาคงชอบลีลาใหม่
ที่ไม่ใช่หนุมาน ขย่มตอ
หัวใจถามหัวใจหลายตลบ
ว่าไปพบเขาคืนนี้จะดีไหม
ถ้าไม่ไปพบเขา เราเสียใจ
แต่ถ้าไปพบเขา เราเสียตัว
คนไม่ถึงคราวตาย วายชีวาตม์
ใครพิฆาต เข่นฆ่า ไม่อาสัญ
คนจะถึงคราวตาย วายชีวัน
ไม้จิ้มฟัน แทงเหงือก ยังเสือกตาย
24 ธันวาคม 2549 20:02 น.
มาร์ท
มันก็เรื่องของเธอที่ชอบแมนยู
แต่ฉันน่ะชอบลิเวอร์พูลจะบอกให้
เรานั้นเป็นอริกันฉันเข้าใจ
ไม่ต้องมาสาธยายพูดแดกดัน
ของอย่างนี้มันห้ามกันไม่ได้
ฉันก็มีสิทธิ์มีความใฝ่ฝัน
อย่ามาเอาแบคแฮมเป็นเดิมพัน
เพราะโอเว่นหล่อเหมือนกันคงเข้าใจ
เธออย่าคิดว่าผีนั้นดีกว่า
เธอยิ่งว่าตัวเองเข้าใจไหม
ผีจะดีกว่าหงส์ได้อย่างไร
เธออาจต้องทำใจ
และมองว่าแบคแฮมเป็นอะไรกับวิคตอเรีย
ไปกินนมก่อนน้อง
แล้วไอ้เรื่องที่พี่จะมองไม่มองน่ะที่หลัง
น้องอ่อนกว่าตั้งปี พี่ว่ามันห่างกันจัง
น้องอย่าเพิ่ง ตั้งความหวังอะไร
พี่เรียนเกินน้องมา 1 ชั้น
น้องก็ว่าไม่สำคัญ รักกันได้
โถอย่าดื้อซิจ๊ะคนดี พี่กำลังตัดสินใจ
ว่าจะไปรักผู้ใหญ่ หรือจะตกลงใจ
..คอยชงนม...
ม.เมียนั้นหายาก
ต้องลำบากไปจีบมา
ฝ่าตะพดของพ่อตา
อีกคำด่าของแม่ยาย
สินสอดและทองหมั้น
เงินทั้งนั้นที่เสียไป
ห้าทุ่มรีบดับไฟ
คืนกำไรให้ตัวเอง
23 ธันวาคม 2549 10:28 น.
มาร์ท
สุดเส้นสายปลายทางแห่งความเหงา
ยังว่างเปล่าโดดเดี่ยวและสับสน
ไม่เหลือใครร่วมทางแม้สักคน
สู้บนหนทางเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
ยามท้อแท้เหนื่อยใจ หมดสิ้นหวัง
หมดกำลังต่อสู้หมดทุกสิ่ง
หมดเรี่ยวแรงหัวใจที่พักพิง
ก็มีเธอหนึ่งสิ่งพิงพักใจ
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
บนทางเดินที่ไม่มีใครห่วงหา
ฉันล้มลงจนไม่อยากจะลุกขึ้นมา
หนทางความฝัน ข้างหน้า ช่างห่างไกล
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
ฉันยิ่งเดินยิ่งพยายาม มากเท่าไหร่
ก็เหมือนหลงอยู่บนหนทาง ที่เดินไป
ฉันไม่มีเรี่ยวแรงความหวังใด ๆ จะก้าวเดิน
ฟ้าหลังฝนในวันหน้า.....
รู้ไหมว่างดงามแค่ไหน
ยอมช้ำวันนี้แล้ววันหน้าคงภูมิใจ
เมื่อหันหลับมามองใหม่
พบเพียงเศษความหวั่นไหวของวันวาน
ทุกนาทีที่ยังหายใจ
มีคนคอยห่วงหาอาลัยอยู่ข้างๆ
เป็นตะเกียงให้เมื่อเธอหลงทาง
ยามอ้างว้างคอยอยู่เคียงข้างใจ
หน้าส่วนตัว
608
