19 มีนาคม 2554 11:34 น.
มารแมงมุม
เนิ่นนานแค่ไหนจดจำในความทรงจำ
ตอกย้ำแน่นหนัก สลักมั่น
กาลเวลาพาเราพรากไกลจากกัน
เธอกับฉัน ฉันกับเธอ เพ้อฝันมา
กี่ลมฝนพรมผ่านนานกี่ฝน
กี่มัวหม่นฝนเศร้าที่เฝ้าหา
กี่เม็ดฝนผ่านไปในสายตา
กี่ครั้งคราของสายน้ำที่ฉ่ำนอง
กี่ลมหนาวร้าวลึกให้นึกถึง
กี่ลึกซึ้งบาดใจให้หม่นหมอง
กี่หนาวเหน็บเจ็บช้ำถูกจำจอง
กี่ร่ำร้องหนาวแค่ไหนไร้กอดเธอ
กี่ลมร้อนอบอ้าวคราวหน้าแล้ง
กี่ความแห้งระโหยร่วงโรยเสมอ
กี่ปีแล้วที่ไม่พบประสบเจอ
กี่ใจเผลอละเมอครวญหวนคำนึง
เหมือนเนิ่นนานเกินจำจดรสเศร้าโศก
อยากหยุดโลก หยุดฝัน สักวันหนึ่ง
หยุดครวญคร่ำ หยุดความจำ เลิกรำพึง
เพื่อก้าวถึงปลายทางอย่างเงียบงัน