31 มีนาคม 2552 09:05 น.
มารแมงมุม
อีกคืนและอีกคืน
หวานชื่นละไมกลิ่นไอสาว
ห่มเนื้อด้วยเนื้อเหงื่อผุดพราว
ยืดยาวอีกคืนตื่นตรอง
เธอยิ้มฉันแย้มแต้มแต่ง
เธอแกร่งฉันกล้าพาสนอง
อิ่มเอิบอุ่นไอในทำนอง
ครรลองจังหวะจะโคน
โนมเนื้อนวลน้องต้องจิต
หนุ่มชิดเคียงใกล้ใจโหน
โยกเยกแกว่งไกวไหวโอน
อ่อนโยนในถ้อยรอยจำ
คืนเหงาสาวหนุ่มรุมร้อน
ออดอ้อนเจือจานหวานฉ่ำ
ขับเห่ครวญคร่ำลำนำ
รสล้ำเลอเลิศเกิดการ
เธอเรียงฉันร้อยสร้อยสวาท
เติมวาดแบ่งปันฝันหวาน
เย้าหยอกบอกคำตำนาน
รอยจารรอยตราภาษากาย
คืนค่ำร่ำไรในรส
จำจดรอยตราไม่ลาหาย
สายเอยสายสวาทมิอาจวาย
ริ้วลายสองสมภิรมย์เพลิน
กี่คืนกี่ค่ำที่ร่ำรส
กี่บทกี่ครั้งยังเคอะเขิน
อีกค่ำอีกคืนยังชื่นเชิญ
อีกเอิ้นอีกคำย้ำรักเธอ
16 มีนาคม 2552 11:04 น.
มารแมงมุม
เมื่อเอินทรีกระพือปีกหลีกจากหล้า
ทะยานฟ้าหมายห้วงสรวงสวรรค์
เรียงร้อยถ้อยเสลาสลักจำหลักพลัน
รงษ์ วงษ์สวรรค์" ณ วงวรรณกรรมไทย
เป็นตำนานภาษาสง่าสวย
ระรื่นรวยคมคำล้ำสมัย
หลายถ้อยคำจำจดหมดหัวใจ
ประทับในความทรงจำดื่มด่ำทรวง
มาวันนี้ ทูนอิน สิ้นสูญแล้ว
ดุจดวงแก้ววูบดับลับแดนสรวง
ทิ้งไว้แต่ผลงานการทั้งปวง
ดุจเงินยวงพรายแพรวแก้วแผ่นดิน
วางหนังสือทุกเล่มเต็มบนหิ้ง
เทิดทูนยิ่งตำราค่าแห่งศิลป์
เป็นตำนานสืบศรีมณีรินทร์
ครูเพียงสิ้นลมหายใจใช่สิ้นงาน