22 กุมภาพันธ์ 2552 11:14 น.
มารแมงมุม
คำเตือนก่อนอ่าน ได้โปรดอย่าคิดถึงสีเสื้อหรือการเมืองใดๆ คิดถึงแค่เราคือคนไทยด้วยกัน เราเป็นพี่น้องผองเพื่อนกันเท่านั้น มิมีอื่น มิมีนัยใด ๆอย่าได้พยายามค้นหา
ดาวสีแดงเคยส่องแสงแต่งแต้มฟ้า
ก่อนอำลาลับไกลหาไม่เห็น
เพราะหมดยุคหมดโศก ยุคโลกเย็น
เสื่อมไม่เว้นแม้ดาวพราวฟ้าไกล
คิดถึงดาวสีแดงใจแห้งนัก
ได้ตะหนักความเป็นจริงความยิ่งใหญ่
ดาวประกายฉายแสงแฝงห้องใจ
ดาวแดงในความทรงจำคอยย้ำเตือน
กรรมาชนยังเหนื่อยล้าแสนสาหัส
ภัยพิบัติท่วมท้นบนทางเถื่อน
การเมืองยังเข่นฆ่ามานานเดือน
ไทยเสมือนแตกแยกแปลกเปล่าปลอม
องค์อำนาจหวานหอมถนอมค่า
ความแปลกหน้าแปดเปื้อนเลือนความหอม
สวมสีเสื้อต่างกันไปไม่รอมชอม
เธอกับฉันต่างไม่ยอมไม่พร้อมใจ
คิดถึงดาวสีแดงเลยแต่งสี
ระบายที่ตัวตนเป็นคนใหม่
วันนี้เป็นแดงทั้งตัวทั้งหัวใจ
ยากไปไย แดงคือชาติ ประกาศตัว
มิใช่แดงเพื่อแข่งเหลืองเรืองระเรื่อ
แดงนี้เพื่อเทิดทูนชาติวาดให้ทั่ว
เราจะเป็น ไท ไทยอีกคนไม่หม่นมัว
เราจะกลัวไปไยใจมั่นคง
เพราะไตรรงค์มีสามสีเท่าที่เห็น
แดงอยู่เย็นเป็นไทใช่ลุ่มหลง
แดงคือเลือดคือธรรมให้ธำรง
ไทยดำรงความเป็น ไท ให้โลกลือ
มาเถิดมาพี่น้องร่วมร้องเพลง
มาบรรเลงความรุ่งเรืองให้เลื่องชื่อ
เราจะทวงความเป็นไทยให้ระบือ
เราจะถือความชอบธรรมเพื่อนำไทย
มิมีสีมิมีพรรคสมัครมุ่ง
เพื่อผดุงประเทศชาติ...ประกาศใส
มิแบ่งแยกแบ่งข้าง...ทางอีกไกล
ที่ทำได้คือทำดีศรีสังคม
เราก็เป็นพี่น้องผองเพื่อนรัก
เรามีหลักอุดมการณ์หมั่นสะสม
เราเกิดมาชาติเดียวควรเกลียวกลม
เราจะบ่มเพาะกล้าพันธะไทย
ถึงวันนี้วิกฤติผิดแผกมาก
ความทุกข์ยากครองเมืองเป็นเรื่องใหญ่
ปัญหาเรื่องปากท้องจะฟ้องใคร
อดอยากไปครานี้...กี่ปีกัน
ได้เวลาหันหน้าสู้อย่ารู้ถอย
เราค่อยค่อยสืบสานสมานฉันท์
ช่วยกันพายนาวาไทยให้ลุพลัน
ฝั่งความฝันเป็นจริงได้หากใจมี
เรายังเป็นแดงเพื่อชาติประกาศสู้
เราจะอยู่ตรงด้ามขวานไม่หันหนี
ที่สุดท้ายก่อนหันหน้าหานที
เป็นคนดีรวมใจไปด้วยกัน
อย่ากล่าวหาเราสีแดง...หมายแบ่งชาติ
แดงทุกหยาดเลือดทุกหยดกำหนดมั่น
แดงแต่เกิดสัญชาติไทยในชีวัน
แดงเฉิดฉันเฉิดฉายไปชั่วกาล
13 กุมภาพันธ์ 2552 10:31 น.
มารแมงมุม
สายลมพัดผ่านกายในคืนหนาว
แม้ปวดร้าวยังเปี่ยมสุขยังห่วงหา
แม้)มิอาจจะไปพบเธอเจออีกครา
อยากสัญญาอยากห่วงใยแต่ไกลเกิน
มองฟ้าแล้วจูบฟ้าในคราค่ำ
ดื่มด่ำระลึกไว้ไม่เคยห่างเหิน
เจ้านางฟ้าเราเจอกันสายไปใช่บังเอิญ
ยามนี้เดินไกลห่างช่างอาลัย...
แต่แอบเร้นความฝันอันน้อยนิด
และแอบคิดการพบกันในวันใหม่
เธอกับฉันไกลกาย...หมายดวงใจ
ทางที่ใครมองไม่เห็น...ฉันเห็นมัน
ฉันเห็นเธอในนิยามความทรงจำ
ยังตอกย้ำด้วยความรักสลักมั่น
ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้ชั่วชีวัน
เป็นนิรันดร์ตลอดกาลหวานเพื่อเธอ
เมื่อเราได้พบกันในวันหน้า
พร้อมศรัทธาทั้งมวลล้วนเสนอ
อย่าได้ถามถึงความรักภักดีเธอ
คงเลิศเลอเทียบเท่าก่อนเก่ามา
ขอให้ฉันทำหน้าที่ที่หนักนัก
เธอจงพักผ่อนใจไม่ห่วงหา
ไปไหนไหนจะหวนคืนชื่นชีวา
จันทร์จูบฟ้าคราใด...ใจยังจำ
////////////
ไม่ไปแล้วไปลับดับชีวา
รอคืนฟ้าจูบจันทร์เจ้าก้าวเท้าคืน