ลมหายใจบทกวี

มารแมงมุม

ลมหายใจบทกวียังมีอยู่
เมื่อสักครู่ลึกล้ำสัมผัสได้
แม้เบาบางล้าอ่อนแกมถอนใจ
แม้หวั่นไหว ระริกรัวมีตัวตน

เป็นความหวังรำไรยังไม่สิ้น
ยังได้ยินท่วงทำนองแม้หมองหม่น
ร้อยลีลาผสมผสานหวานเกินทน
ทุรายทุรนในความเศร้าใช่เปล่าดาย

บางครั้งกร้าวเข้มแข็งแสดงชัด
วิสัยทัศน์นำสังคมบ่มความหมาย
บางครั้งนุ่มละมุนละไมในความตาย
แบบควายควายก้าวเดิน...เพลิดเพลินมา

ลมหายใจไร้คอกอาจนอกกรอบ
แต่มีขอบกำหนดทดสอบค่า
คิดแบบควายชี้ชัดบอกอัตตา
ไร้มายาตัวตนคนเดินดิน

ลมหายใจของกวีจะมีต่อ
จุดไฟก่อหวังและใฝ่ใจถวิล
ส่งสารสื่อจากใจให้ยลยิน
จะโบยบินแม้ปีกเปล่าจะก้าวไกล

หวังเพียงมิตรสหายชายและหญิง
ยังไ ม่นิ่งกับความฝันอันสดใส
ยังแน่วแน่ในศรัทธาจะฝ่าไป
ลมหายใจ จะหนักแน่น...ฝากแผ่นดิน

ลมหายใจแห่งกวีศรีศักดิ์ส่ง
จะดำรงใช่เพียงครู่...อยู่ไม่สิ้น
ฝันและฝัน..ไม่หมด...ยังรดริน
วรรณศิลป์จักเจิดจ้าสถาพร