ลูกเอย... แม่เพิ่งเคยตระหนักรักยิ่งใหญ่ ยามแม่เห็นลูกน้อยเจ้ากลอยใจ เกิดมาในความรักที่ถักทอ แม่ป้อนนมเลี้ยงเจ้าทุกเช้าค่ำ ได้ยินคำเรียก แม่ ยิ่งแน่หนอ นี่คือความจริงแท้ที่แม่รอ ลูกมาก่อทอสายขวัญอันนิ่มนวล ยามทอดตามองลูกปลูกความหวัง แม่ก็นั่งคิดถึงคะนึงหวน วันที่แม่เป็น ลูก ถูกทบทวน ยังอบอวลในอกอุ่นของ คุณยาย ด้วยเส้นทางชีวิตพินิจแล้ว ลูกคือแก้วมณีงามเปี่ยมความหมาย โอละเห่...ลูกแม่...เกิดแต่กาย เป็นสุดสายดวงใจแม่...แท้นิรันดร์