29 มีนาคม 2548 22:01 น.
มารแมงมุม
เติมน้ำใจใส่น้ำแข็งไม่แห้งหาย
เพื่อผ่อนคลายความบอบช้ำโศกกำสรวล
ความทรงจำไร้ขอบกรอบกระบวน
ยามเซซวนทรุดเซเร่ร่อนใจ
เหมือนตายจากความทรงจำอันล้ำลึก
เหลือรู้สึกวังเวงเพลงผลักไส
สมองว่างใจว่างอยู่กลางไฟ
ร่อนเร่ไปตามวิถีที่มัวมน
วิถีของนักคิดที่ผิดหวัง
ฟ้าฤๅสั่งสวรรค์แสร้งแกล้งฉงน
ตัวก็เปลี่ยวใจก็เปล่าเศร้าทุกข์ทน
เวียนและวนในห้วงบ่วงเวลา
ความทรงจำถูกตัดตอนนอนทับสิทธิ์
มีชีวิตไปเพียงวัน...ฝัน...โหยหา
ชายหนุ่มโสดโฉดบ้างในบางครา
ใจเจียนบ้าไร้ความจำ..ย่ำเดินทาง
ไม่รู้ทิศรู้ทางไม่สร่างโศก
โลกเหวยโลกหยันเยาะเพราะเหินห่าง
เธอ...เธอ...เธอ...ความทรงจำ...ย้ำสีจาง
ยังเลือนรางจุดหมายคล้ายไม่มี
จะวันนี้วันไหนไหนไม่รับรู้
ที่ยังอยู่ยังกล้าเพราะหน้าที่
รินน้ำใจมาเยือนเตือนอีกที
เพราะวันนี้คือวันอันแสนงาม
แม้จะไร้ความทรงจำอันล้ำลึก
แต่สำนึกยังครบถ้วนล้วนวาบหวาม
แม้ชืดชาไร้หัวใจ...ไม่ไร้นาม
ให้คงความเป็นคนกล้าอีกช้านาน
16 มีนาคม 2548 19:20 น.
มารแมงมุม
เขียนจดหมายจากดวงดาวมากล่าวถาม
อยากรู้ความเป็นไปในวันผ่าน
เจ้าตะวันอยู่ไหนในวันวาร
นับเนิ่นนานหายไปไม่เห็นมา
หรือว่าลืมดาวดวงหม่นคนที่นี่
จึงหลบลี้หนีไกลไม่มาหา
เหมือนทอดทิ้งห่างไกลไร้คำลา
บนฟากฟ้าไร้ตะวันเจ้าขวัญใจ
ขอทวงถามสัญญาในคราก่อน
น้ำเสียงอ้อนถ้อยคำจำได้ไหม
ว่าให้รอฟ้าจูบจันทร์ทุกวันไป
จะฝันใฝ่ถึงดาวดวงไม่ลวงกัน
นี่จันทร์แจ่มจูบฟ้าคราคืนค่ำ
น้ำค้างฉ่ำลมหนาวลูบพรมจูบขวัญ
เจ้าดวงดาวไหวสะท้านสะเทือนพลัน
รอตะวันย้ำสัญญาจะมาเยือน
14 มีนาคม 2548 09:29 น.
มารแมงมุม
บางคราความทรงจำตอกย้ำลึก
ความรู้สึกเก่าก่อนคอยหลอนถาม
สายลมแห่งโชคชะตาพัดมาตาม
เราก็ข้ามความคำนึงคิดถึงเธอ
แม้เราจะไร้สิทธิ์แต่คิดถึง
ยังซาบซึ้งคอยหวงห่วงเสมอ
ชีวิตที่แบกภาระยากจะเจอ
แค่คำเพ้อระหว่างทางในบางวัน
ในบางคราวางบางใครร้องไห้เงียบเงียบ
มิอาจเปรียบคนสองคนทนโศกศัลย์
ความห่วงหาจากใจแอบให้กัน
คิดถึงฉันแค่ไหน...ให้อยากรู้
10 มีนาคม 2548 15:51 น.
มารแมงมุม
ใช้เข็มทิศแห่งสมองและสองมือ
สองเท้าคือแรงเอื้อช่วยเกื้อหนุน
อีกหัวใจยิ่งใหญ่ไว้เป็นทุน
ใช้ผลบุญพรสวรรค์ประทานมา
พรแสวงแต่งเติมเพื่อเสริมสร้าง
การเดินทางล้ำลึกการศึกษา
รู้เส้นทางแห่งความหลงดงมายา
ใช่เก่งกล้ามาแต่เกิดความเลิศเลอ
แค่ใส่ใจในงานกรองกานท์ถ้อย
ให้ถักร้อยอักษรก่อนเสนอ
สารสื่อความตามที่เห็นเช่นที่เจอ
ปรุงแต่งเนื้อใส่น้ำใส่ทำนอง
อย่าหวังเพียงดังเด่นเป็นที่หนึ่ง
อย่าหวังพึ่งเลี้ยงชีวาจะเศร้าหมอง
แค่หวังสื่อจากใจได้กลั่นกรอง
ทุกมุมมองตอบเหตุผลกลอุบาย
อย่ายัดเยียดความคิดอาจผิดพลาด
อย่าหมายมาดคาดหวังยังที่หมาย
อันชื่อเสียงคนนอกบอกอย่าอาย
จึงแยบคายแจ้งเกิดกำเนิดตัว
อาจไม่ใช่วิถีกวีคิด
แต่เพียงนิดตอบมาอย่าว่ามั่ว
เจ้าบทกลอนในคนไทยไม่หมองมัว
ยินเสียงรัวปี่กรับก็รับทัน
จะร้อยกรองร้อยแก้วกี่แนวรุก
เขียนสนุกด้วยภาษาพาเฉิดฉัน
จะแนวไหนครูใครไม่สำคัญ
หัวใจมั่นอักษรไทยไม่ราโรย
8 มีนาคม 2548 10:37 น.
มารแมงมุม
เสียดาย...ยากคว้าไขว่คืน
ขมขื่นเพียงนี้ชีวีไหม้
ก้มหน้าจำลา...อาลัย
ห่างไกลเป็นคนบาปต้องสาปนาน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมารแมงมุม
หน้าส่วนตัว
1101
