28 ธันวาคม 2548 14:27 น.
มารแมงมุม
เอ่ยอำลาปีไก่ปลายปีเก่า
ก่อนจะเข้าปีจอรอน้องหมา
ไก่กุ๊กไก่โก่งคอขันวันอำลา
ปีระกาจากไกลไปอีกปี
เวียนวนพาน้องหมามาอยู่เหย้า
ปีสี่เก้าเลขมงคล..ดลศักดิ์ศรี
จะพันธ์ไหน..ก็เอ็นดู..อยู่ในที
ขออย่ามี พันธ์หมาบ้า...เข้ามาปน
ให้เป็นปีงดงามด้วยความสุข
นิราศทุกข์ห่างไกลไปทุกหน
สราญสุขอิ่มอุ่นบุญมงคล
ทั้งลาภผลหวังไว้ให้ได้มา
ไม่เบียดเบียนผู้ใดไม่สร้างเรื่อง
ไม่ขุ่นเคืองแค้นคิดริษยา
ละทิฐิลงบ้าง...วางสักครา
เชิดชู่ค่าแห่งตนนามคนไทย
เมื่อเธอสุขโลกก็สุขไม่ทุกข์ร้อน
คิดเสียก่อนการกระทำคำพูดไหน
พูดคำงามใจก็งาม..ตามกันไป
ใช่ก่อไฟให้คนอื่นขมขื่นทรวง
อย่าร้องเห่าเริ่มปีหมา...มาขอร้อง
เป็นเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ห่วงหวง
มีแต่ความจริงใจไร้ความลวง
ก่อนตักตวงน้ำใจให้แก่กัน
สอคอสอร้อยเรียงจำเนียงแจ้ว
ปีใหม่แล้วใหม่ทุกอย่างเริ่มสร้างสรรค์
เพียงแค่ย้ำทำดี...ทุกวี่วัน
ภพสวรรค์บนดิน...ถวิลงาม
............................
ทำดีใช่แค่พูดมากยากรำพัน
เริ่มต้นวันของปี...ทำดีเอย
21 ธันวาคม 2548 18:16 น.
มารแมงมุม
เมื่อความเหงาจู่โจมโถมเข้าใส่
คืนที่ไฟโชติช่วง...ดวงใจหนาว
ความสัมพันธ์ก่อเนื่องสืบเรื่องราว
หนุ่มกับสาวทอดสะพานสานสัมพันธ์
สาวก็เปลี่ยวตัวเปล่า...เหงา...ลึกลึก
หนุ่มก็คึกคะนองต้องความฝัน
จิบเมรัยกลิ่นหอมพร้อมแบ่งปัน
ถูกผลักดันด้วยกลกามตามที่เป็น
ต้นรักปลูกด้วยความเหงาเศร้าหดหู่
รากแก้วอยู่ที่ไหนมองไม่เห็น
จะผลิดอก...อย่างไรไม่จำเป็น
ไม่ยากเย็นแค่บรรเลงเพลงกามา
คือหนุ่มสาวแห่งความทุกข์ยุคสมัย
ใช่เรื่องวัย...เอาเรื่องเหงาเข้าบังหน้า
หลงเชื่อว่ารักมาเยือนให้เตือนตรา
เสน่หาชั่วคืนค่ำอันร่ำไร
พอความเหงาจากลา...พาเลือนลับ
แยกกันกลับสู่ความจริงอันยิ่งใหญ่
ยังแอบซ่อนความเหงา...เศร้าข้างใน
เจอแสงไฟอีกค่ำคืนก็ตื่นตา
พอคืนเหงาคืนใหม่ใช่คนเก่า
ยิ้มเศร้าเศร้าทายทักจักหวนหา
ไร้ชื่อ...ไร้นาม...ความเป็นมา
โชคชะตาวาดให้ใจไร้จำ
จึงเป็นเพียงเสน่หามาชั่ววูบ
รับรอยจูบที่แก้ม...แนมเพลงพร่ำ
รักเอยรักแค่รู้อยู่แค่คำ
การกระทำต่างไปในความจริง
เมื่อความเหงาจู่โถมเข้าโจมจับ
อยากระงับหัวใจให้ทนนิ่ง
ประกาศหาที่ให้ใจพักพิง
จะแอบอิงอย่างเงียบเงียบเรียบง่ายพอ
//////////////////////////////////
มีบ้างไหมหัวใจใครให้อิง
จะขอพิง...พักกายใจ...ไว้ด้วยคน
17 ธันวาคม 2548 20:39 น.
มารแมงมุม
กระเทียมเถาหนาวแรกนี้ที่หน้าบ้าน
แย้มตระการม่วงขาวพราวสดใส
ส่งข่าวถึงหนาวเยือนเตือนห่วงใย
และเตือนใครบางคน...ฉันทนคอย
หนาวทางนี้คนทางโน้น..ที่โพ้นฟ้า
ทอดตาหาไกลแสนไกลให้เศร้าสร้อย
หนาวกระทบหัวใจให้เป็นรอย
ใจดวงน้อยมีรอยช้ำมีน้ำตา
เพราะเธอไกลร้างเลือนเหมือนลืมแล้ว
เสียงหัวใจมันเต้นแผ่ว...แล้วไห้หา
หายเงียบไปร้างคำเอ่ยอำลา
ใช่ต่อว่า...แค่ทวงถามความผูกพัน
รู้ทั้งรู้ว่าหนทางเราห่างเหิน
มีทางเดินแตกต่าง..ห่างความฝัน
มีช่องว่างบางเบา...ไม่เท่ากัน
เธอกับฉัน..ใกล้หรือไกล...ใช่ต่างเลย
หนาวทางนี้ทางโน้นเล่าหนาวบ้างไหม
วันไหนไหนเรื่องราว...กล่าวเฉลย
ฉันยังรอไออุ่นคนคุ้นเคย
ลมรำเพยก็สะท้าน...ผิวกร้านนวล
กระเทียมเถาคลี่บานนานชั่วครู่
พร้อมจู่จู่แว่วสำเนียงเสียงไห้หวน
เป็นเสียงจากข้างในใจรัญจวน
เหมันต์ครวญข้ามฟ้ามาถามใจ
คนทางโน้น...คงไม่หนาวเท่าคนนี้
คำ คนดี เลือนลับดับไฉน
ไปเรียกคำคำนี้...อยู่ที่ใด
มีคนใหม่...ให้เรียกแล้ว...หรือแก้วตา
กระเทียมเถาข้างรั้วดูมัวหม่น
ใครบางคนแปรใจไม่คืนหา
ขาวแกมม่วงโศกช้ำเอ่ยอำลา
เสน่หาในหนาว...เศร้าร่ำไร
14 ธันวาคม 2548 09:27 น.
มารแมงมุม
อีกหนึ่งหนาวฤดูกาลผ่านมาถึง
หวนคะนึงถึงนิยามของความเหงา
พอลมผ่านพัดไหวไปบางเบา
เรียกความเศร้าโหยหาในอารมณ์
อาจจะเพราะว้าเหว่ระเหระหน
ไม่มีคนมากอด...กอดผ้าห่ม
ผ้ามาคลุมห่มกายป้องสายลม
แต่อกบ่มไฟหนาวอยู่ร้าวราน
เพียงแต่เป็นความเหงาเศร้าปนสุข
มิได้ทุกข์โหยหารักสมัครสมาน
ชีพหนึ่งนี้มีงาน...งานและงาน
จึงก้าวผ่านวันเหงาว่างเปล่ามา
และยังมีกลอนให้ฝัน..ฉันจึงเขียน
เหมือนจุดเทียนส่องฉายพรายภาษา
หว่างบรรทัดอาจซ่อนอ้อนมารยา
มีคุณค่ามีความงามตามที่เป็น
กับบางครั้งต่อปากคำเพื่อย้ำคิด
ตอบมิ่งมิตรต่อความตามที่เห็น
โลกไซเบอร์กว้างไกลในประเด็น
อาจยากเย็นในนิยามความเข้าใจ
อีกหนึ่งหนาวฤดูกาลเช้าวันนี้
เป็นคนดี...แอบเหงา...เศร้าไฉน
ฟังเพลงรักอุ่นเอื้อ...เหมือนเจือไฟ
ระอุไออิ่มอุ่นละมุนนาน
อีกหนึ่งหนาวฤดูกาล...จะผ่านพ้น
ยังเป็นคนเดิมเดิม..เพิ่มความหวาน
แม้จะเหงาแบ่งปัน..ฝันตระการ
เรียงร้อยงานผ่านฝัน...อันงดงาม
--------------------------------
เหงาก็นอน...ตืนมา...ฟ้าเบิกบาน
ก็ก้าวผ่าน...ปีไก่...ไปได้ดี
10 ธันวาคม 2548 11:03 น.
มารแมงมุม
เต้นระบำเริงร่ายามฟ้ามืด
ที่เคยจืดก็แจ่มแต้มไปทั่ว
สายหมอกพราวแสงไปไม่หม่นมัว
แม้สลัวแต่ก็ใสในราตรี
คนเหงาหงอยคอยใครในความมืด
ยิ้มเขาชืดเย็นชาไร้ราศี
มารอรับน้ำใจความไยดี
สายหมอกมีแบ่งปันสัมพันธ์งาม
กลับมาถูกกล่าวหาว่ามากเล่ห์
คนซวนเซปากร้ายหมายเหยียดหยาม
จะหลอกเจ้าไปทำไมให้มากความ
ไม่เดินข้ามยังไม่รู้...ดูไม่เป็น
เขาคือคนเดินหลงในดงมืด
ทางยาวยืด...อีกไกลมองไม่เห็น
คนแร้นแค้น.ผลักไสให้กระเด็น
ความชาเย็น...สายหมอกกลัวเกินมัวมน
แดดอุ่นอ่อนตอนเช้าเขารอหา
อยากบอกว่ารอต่อไปให้สับสน
กับกรอบกั้นเบาบางของบางคน
จะอดทนเอื้ออาทร...ก็อ่อนใจ
ยังเริงร่าเต้นระบำในความมืด
แม้จะชืดหนาวเหน็บเจ็บแค่ไหน
คำกล่าวหาว่าด้านดื้อแน่หรือไร
ใครเหลวไหลก่อนจะจบให้ทบทวน
----------------------------
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า...เขา...ย่ำไป
กรวดน้ำให้...ขอให้จบ เลิกพบกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมารแมงมุม
หน้าส่วนตัว
1284
