7 มกราคม 2548 14:49 น.
มารแมงมุม
แค่เพียงก้อนเนื้อเน่าแทบเท้านี่
ยังถือดีเรียก หัวใจได้อีกหรือ
ฝากน้ำคำตัดพ้อมาเหมือนหารือ
หน้าอาจซื่อตาอาจใสคนใจดำ
แค่เนื้อเละเฟะฟอนย้อนมาพ้อ
กับคำขอให้ลงโทษโปรดเหยียบย่ำ
เสียดายเท้าจะเปรอะเปื้อน...เตือนอย่าทำ
ในความจำ...ไม่มีเธอเสมอมา
แค่เศษเดนหัวใจอยู่ใต้เท้า
เหมือนเศษเถ้าธุลีที่ไร้ค่า
เรื่องของเราปิดม่านกาลเวลา
คมวาจา..มันทื่อ...เกินยื้อคืน
แค่หัวใจเหม็นเน่า..สองเท้าหนี
โถ..คนดี...ฉันขยับหลับเพิ่งตื่น
รักเคยรักตอนนี้ไม่...ใจเพิ่งฟื้น
น้ำตาชื้น...ใจเน่าเน่า...ไม่เอาแล้ว
มาตอบกลอนข้างล่างน่ะค่ะ
หุหุ ไม่ได้มานานแล้ว
ขอลับปากรับปีใหม่ด้วยเน้อ