16 มีนาคม 2548 19:20 น.
มารแมงมุม
เขียนจดหมายจากดวงดาวมากล่าวถาม
อยากรู้ความเป็นไปในวันผ่าน
เจ้าตะวันอยู่ไหนในวันวาร
นับเนิ่นนานหายไปไม่เห็นมา
หรือว่าลืมดาวดวงหม่นคนที่นี่
จึงหลบลี้หนีไกลไม่มาหา
เหมือนทอดทิ้งห่างไกลไร้คำลา
บนฟากฟ้าไร้ตะวันเจ้าขวัญใจ
ขอทวงถามสัญญาในคราก่อน
น้ำเสียงอ้อนถ้อยคำจำได้ไหม
ว่าให้รอฟ้าจูบจันทร์ทุกวันไป
จะฝันใฝ่ถึงดาวดวงไม่ลวงกัน
นี่จันทร์แจ่มจูบฟ้าคราคืนค่ำ
น้ำค้างฉ่ำลมหนาวลูบพรมจูบขวัญ
เจ้าดวงดาวไหวสะท้านสะเทือนพลัน
รอตะวันย้ำสัญญาจะมาเยือน
14 มีนาคม 2548 09:29 น.
มารแมงมุม
บางคราความทรงจำตอกย้ำลึก
ความรู้สึกเก่าก่อนคอยหลอนถาม
สายลมแห่งโชคชะตาพัดมาตาม
เราก็ข้ามความคำนึงคิดถึงเธอ
แม้เราจะไร้สิทธิ์แต่คิดถึง
ยังซาบซึ้งคอยหวงห่วงเสมอ
ชีวิตที่แบกภาระยากจะเจอ
แค่คำเพ้อระหว่างทางในบางวัน
ในบางคราวางบางใครร้องไห้เงียบเงียบ
มิอาจเปรียบคนสองคนทนโศกศัลย์
ความห่วงหาจากใจแอบให้กัน
คิดถึงฉันแค่ไหน...ให้อยากรู้
10 มีนาคม 2548 15:51 น.
มารแมงมุม
ใช้เข็มทิศแห่งสมองและสองมือ
สองเท้าคือแรงเอื้อช่วยเกื้อหนุน
อีกหัวใจยิ่งใหญ่ไว้เป็นทุน
ใช้ผลบุญพรสวรรค์ประทานมา
พรแสวงแต่งเติมเพื่อเสริมสร้าง
การเดินทางล้ำลึกการศึกษา
รู้เส้นทางแห่งความหลงดงมายา
ใช่เก่งกล้ามาแต่เกิดความเลิศเลอ
แค่ใส่ใจในงานกรองกานท์ถ้อย
ให้ถักร้อยอักษรก่อนเสนอ
สารสื่อความตามที่เห็นเช่นที่เจอ
ปรุงแต่งเนื้อใส่น้ำใส่ทำนอง
อย่าหวังเพียงดังเด่นเป็นที่หนึ่ง
อย่าหวังพึ่งเลี้ยงชีวาจะเศร้าหมอง
แค่หวังสื่อจากใจได้กลั่นกรอง
ทุกมุมมองตอบเหตุผลกลอุบาย
อย่ายัดเยียดความคิดอาจผิดพลาด
อย่าหมายมาดคาดหวังยังที่หมาย
อันชื่อเสียงคนนอกบอกอย่าอาย
จึงแยบคายแจ้งเกิดกำเนิดตัว
อาจไม่ใช่วิถีกวีคิด
แต่เพียงนิดตอบมาอย่าว่ามั่ว
เจ้าบทกลอนในคนไทยไม่หมองมัว
ยินเสียงรัวปี่กรับก็รับทัน
จะร้อยกรองร้อยแก้วกี่แนวรุก
เขียนสนุกด้วยภาษาพาเฉิดฉัน
จะแนวไหนครูใครไม่สำคัญ
หัวใจมั่นอักษรไทยไม่ราโรย
8 มีนาคม 2548 10:37 น.
มารแมงมุม
เสียดาย...ยากคว้าไขว่คืน
ขมขื่นเพียงนี้ชีวีไหม้
ก้มหน้าจำลา...อาลัย
ห่างไกลเป็นคนบาปต้องสาปนาน
23 กุมภาพันธ์ 2548 20:42 น.
มารแมงมุม
เจ็บจำนานเนิ่นเกินกำหนด...
โศกสลดชะตากรรมใครทำเจ้า...
ใจคงเจ็บบอบช้ำระกำเนา...
ในความเศร้าไม่มีเพื่อนไว้เตือนจำ
จึงเดียวดายหายห่างไปทางอื่น
ทิ้งวันคืนเขลาขลาดพลาดถลำ
ได้บทเรียนประจานการกระทำ
ความบอบช้ำตอกย้ำเพลงน้ำตา
นับแต่นี้ไม่มีใคร...ไม่มีรัก
เหลี่ยมมุมหักชีวิตวายหายคุณค่า
จะไปไหนทั่วแคว้นแดนพสุธา
ถูกตีตราเป็นคนเถื่อนที่เพื่อนเมิน
จะแก้ตัวกลับใจได้ไหมหนอ
อยากร้องขออย่าร้างอย่าห่างเหิน
ขอโอกาสอย่าเห็นเป็นส่วนเกิน
อยากจะเดินร่วมทางอย่างเคยมา
หากจะย้อนเวลาคืนมาได้
จะดับไฟแห่งกิเลสเหตุริษยา
ประคับประคองทางแห่งเพื่อนเตือนชีวา
อนิจจา..มาคิดได้...ก็ไร้ทาง...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมารแมงมุม
หน้าส่วนตัว
1061
