14 พฤษภาคม 2550 21:59 น.
มารแมงมุม
คนพูดคำว่ามา"สมานฉันท์"
เหมือนคำขวัญดูโก้ โถ...ขลาดเขลา
เพราะ ท่าน พูดอยู่ไกล.หมายแบ่งเบา
ไม่แยกเรา เป็น...ฉัน และเป็น เธอ
เพียงลมปากฝากกลิ่นบินลงใต้
หมายเป็นไทย ดำรง ยืนยงเสมอ
รัฐนาวา อธิปไตย ไทยเลิศเลอ
ยังคงเพ้อสันขวานมิรานลง
หากชีวิตแลกชีวิต...คือผิดพลาด
เป็นอีกหน้าประวัติศาสตร์ที่พลาดหลง
หลายชีวิตในหน้าที่ที่ปลิดปลง
เหมือน สำคัญมั่นคงคือความตาย*
(*จากเพลงคนกับควาย)
คนที่ตายหายลับกลับไม่ได้
ผดุงไทยยุติธรรม.ย้ำความหมาย
เขาอยาก อยู่ ใช่อยาก...ห่างจากกาย
โดนทำร้ายทารุณกรรมถูกย่ำยี
ปูนบำเหน็จเหรียญตราว่ากล้าหาญ
เงินเป็นล้านแทนค่าในหน้าที่
สันติภาพ สันติธรรมกระทำดี
เพิ่มทวีหลายเท่ารับเอาไป
สมานฉันท์ให้ศัตรูดูขบขัน
พร้อมเย้ยหยันเข่นฆ่าไม่ปราศรัย
เชื่อผู้นำว่าชาติ..ขจัดภัย
เชื่อไม่ไหวรันทดสุดกดดัน
อีกกี่ศพกี่ชีวิตคิดไม่ถึง
ไร้ที่พึ่ง...โหยไห้...สิ้นไร้ขวัญ
กี่ล้านหยดน้ำตาสารพัน
เลือดเนื้อนั้นกองท่วมเกินร่วมมือ
มิอยากเชื่อคำว่าสมานฉันท์
ตายรายวันยังอยากเห็นเช่นนั้นหรือ
มีถ้อยคำเอ่ยสยบกลบเสียงลือ
ผู้นำคือคนบั่นขวานให้รานรอน
****************
หรือจะรอพี่น้องไทยให้ลุกฮือ
เถิด! จะยื้อ "สมานฉันท์" ฟาดฟัน คืน
**********************
(กู จะยื้อ สมานฉันท์ ฟาดฟัน มึง)
12 พฤษภาคม 2550 13:53 น.
มารแมงมุม
ในแสงตะวัน
ในสายัณห์อันอบอุ่น
ในรสกาแฟอันหวานละมุน
และกระตุ้นด้วยรอยทางแม้ห่างไกล
ในรอยยิ้มยามแย้มที่แช่มชื่น
ในรสขื่นบางคราพาหวั่นไหว
วัดย่างก้าวของชีวันกันอย่างไร
นานแค่ไหน...กับรอยจำที่ย้ำทรวง
ความรักเอยเป็นอย่างไร
เป็นไฉนในรูปแบบแอบเป็นห่วง
มีคำถามค้างใจไว้ถามทวง
ดาวบางดวงทอประกายในดวงตา
ฤดูกาลความรักเกินหักห้าม
ฤดูจำหวามไหวในเล่ห์เสน่หา
วางแผนรัก...วางหัวใจ...ในมนตรา
หญิงชายพากันสร้างทางหัวใจให้งดงาม
16 เมษายน 2550 12:19 น.
มารแมงมุม
สายลมพัดผ่านทรายในคืนหนาว
แม้ปวดร้าวยังเปี่ยมสุขยังห่วงหา
แม้มิอาจไปพบเธอเจออีกครา
อยากสัญญาอยากห่วงใยแต่ไกลเกิน
มองฟ้าแล้วจูบฟ้าในคราค่ำ
ดื่มด่ำระลึกไว้ไม่เคยห่างเหิน
เจ้านางฟ้าเราเจอกันสายไปใช่บังเอิญ
ยามนี้เดินไกลห่างช่างอาลัย...
แต่แอบเร้นความฝันอันน้อยนิด
และแอบคิดการพบกันในวันใหม่
เธอกับฉันไกลกาย...หมายดวงใจ
ทางที่ใครมองไม่เห็น...ฉันเห็นมัน
ฉันเห็นเธอในนิยามความทรงจำ
ยังตอกย้ำด้วยความรักสลักมั่น
ไม่เคยรู้สึกเช่นนี้ชั่วชีวัน
เป็นนิรันดร์ตลอดกาลหวานเพื่อเธอ
เมื่อเราได้พบกันในวันหน้า
พร้อมศรัทธาทั้งมวลล้วนเสนอ
อย่าได้ถามถึงความรักภักดีเธอ
คงเลิศเลอเทียบเท่าก่อนเก่ามา
ขอให้ฉันทำหน้าที่ที่หนักนัก
เธอจงพักผ่อนใจไม่ห่วงหา
ไปไหนไหนจะหวนคืนชื่นชีวา
จันทร์จูบฟ้าคราใด...ใจยังจำ
.........................................
ไม่ไปแล้วไปลับดับชีวา
รอคืนฟ้าจูบจันทร์เจ้าก้าวเท้าคืน
9 เมษายน 2550 23:01 น.
มารแมงมุม
(คิดจะ)เขียนกวีเลี้ยงชีพตีบและตื้อ
คนไม่ซื้อไม่อ่านต่อสานฝัน
ล้มโครงการเขียนขายละลายพลัน
ความเชื่อมั่นลดน้อยถอยลาไกล
จึงต้องเขียนบทกวีที่เรารัก
ด้วยตระหนักความจริงอันยิ่งใหญ่
ยังต้องกินต้องอยู่สู้กันไป
เว้นวรรคไว้เขียนยามว่างอย่างมืดมัว
เหมือนเขียนเพื่ออ่านกันเองแม้เก่งกาจ
น่าอนาถวงวรรณฝันสลัว
กวีเถื่อนอหังการหวั่นและกลัว
ยังระรัวไหวสะทกอกสะเทือน
คิดเขียนเองพิมพ์ขายหมายเผยแพร่
ก็ได้แต่ยิ้มแหยแหยแย่แล้วเพื่อน
ได้คำตอบกับใจไม่ต้องเตือน
(เป็น)กวีเถื่อนไร้เงา(หัว)ก้าวต่อไป
1 มีนาคม 2550 01:20 น.
มารแมงมุม
ลมหายใจบทกวียังมีอยู่
เมื่อสักครู่ลึกล้ำสัมผัสได้
แม้เบาบางล้าอ่อนแกมถอนใจ
แม้หวั่นไหว ระริกรัวมีตัวตน
เป็นความหวังรำไรยังไม่สิ้น
ยังได้ยินท่วงทำนองแม้หมองหม่น
ร้อยลีลาผสมผสานหวานเกินทน
ทุรายทุรนในความเศร้าใช่เปล่าดาย
บางครั้งกร้าวเข้มแข็งแสดงชัด
วิสัยทัศน์นำสังคมบ่มความหมาย
บางครั้งนุ่มละมุนละไมในความตาย
แบบควายควายก้าวเดิน...เพลิดเพลินมา
ลมหายใจไร้คอกอาจนอกกรอบ
แต่มีขอบกำหนดทดสอบค่า
คิดแบบควายชี้ชัดบอกอัตตา
ไร้มายาตัวตนคนเดินดิน
ลมหายใจของกวีจะมีต่อ
จุดไฟก่อหวังและใฝ่ใจถวิล
ส่งสารสื่อจากใจให้ยลยิน
จะโบยบินแม้ปีกเปล่าจะก้าวไกล
หวังเพียงมิตรสหายชายและหญิง
ยังไ ม่นิ่งกับความฝันอันสดใส
ยังแน่วแน่ในศรัทธาจะฝ่าไป
ลมหายใจ จะหนักแน่น...ฝากแผ่นดิน
ลมหายใจแห่งกวีศรีศักดิ์ส่ง
จะดำรงใช่เพียงครู่...อยู่ไม่สิ้น
ฝันและฝัน..ไม่หมด...ยังรดริน
วรรณศิลป์จักเจิดจ้าสถาพร
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมารแมงมุม
หน้าส่วนตัว
1227
