21 กรกฎาคม 2546 18:12 น.

ลมร้อน...คำชาย(ร้าย)

มารแมงมุม


แม้จะพรมลมร้อนผ่านนานแค่ไหน  
รอยจารที่หัวใจยังไห้หา   
(เขา)ทิ้งรอยไหม้ใจแทนคำเอ่ยอำลา   
เพลงน้ำตายังเจิ่งนองทุกห้องทรวง

ยังอยู่กับความร้อนและอ่อนไหว
ยังอยู่ในไฟรักอันหนักหน่วง
อยู่ในความแห้งแล้งแห่งความลวง
อยากประท้วงแต่ไฉน..ไม่ได้ทำ

ฝนยังหายแม้ปลายฟ้ามาไม่ถึง
แล้งนี้จึงแล้งหนักจักครวญคร่ำ
ร้อนและแล้งเจ็บไม่น้อยด้วยถ้อยคำ
จะเจ็บจำไปอีกนานผ่านอีกร้อน

รอแต่ฝนมาเยือนให้เลือนร้าว
รอการก้าวนับหนึ่งใหม่..ใจถอดถอน
ไม่หวังให้กลับคืนมาห่วงอาทร
จะสัญจรไปไหนไม่สำคัญ

ลมยังพรมบ่มร้อนให้อ่อนไหว
เสียงหัวใจแผ่วแผ่วเต้น..เน้นโศกศัลย์
ร้อนกายารวมร้อนใจไปด้วยกัน
ทุกคืนวันผ่านมาได้ยังไม่ตาย

แค่อยากบอกข่าวคราวให้รับรู้
ว่ายังอยู่ยังยิ้มได้ไม่ลับหาย
อันน้ำคำหวานหูของผู้ชาย
ลมร้อนร้ายยังไม่เท่าเจ้าจงจำ				
18 กรกฎาคม 2546 22:40 น.

กากสังคม

มารแมงมุม



บนถนนสายเปลี่ยวเดียวดายนัก
คนไร้รักไร้รากจะฝากฝัน
ชายแก่แก่หญิงชรา..ยังฝ่าฟัน
หัวใจหวั่นเหมือนคืนแรมแกมกังวล

เกียรติยศแต่เมื่อวานไม่ขานรับ
ไม่สดับรับรู้อยู่ทุกหน
มีบทเพลงแห่งนิยามความมืดมน
ความเป็นคนค่าน้อยด้อยราคา

ช่วงสุดท้ายแห่งชีวีที่ยังเหลือ
เหมือนเศษเนื้อข้างตลาดปราศจากค่า
มีเพียงโลกเย็นเฉียบเงียบทุกครา
ให้บ่นบ้าไปเพียงวันฝันไม่มี

พวกเขาเป็นคนแรมทางข้างถนน
ต้องทุกข์ทนกายใจไม่อาจหนี
เมื่อวานวานอาจงดงามตามที่มี
แต่วันนี้เขาคือซากกากสังคม

ให้ฟ้าเป็นหลังคามาโอบอ้อม
เดือนดาวล้อมปรารถนาต่างผ้าห่ม
รินน้ำจิตเป็นน้ำใจให้กันลม
เจ้าจงข่มใจอีกวัน..นะ..ขวัญเอย				
15 กรกฎาคม 2546 22:04 น.

แด่..เจ้าดอกไม้

มารแมงมุม


เช้าวันนั้นหมอกฝ้าเต็มฟ้าขาว
เจ้าน้องสาวเข้าเมืองอันเรืองรุ่ง
หมายจะเป็นดอกไม้ในเมืองกรุง
หวังเฟื่องฟุ้งเปี่ยมฝันวันงดงาม

ไม่เคยพบแดดเช้าคืนเศร้าหม่น
ความรักปนความร้ายทายทักถาม
เจ้าหนุ่มหล่อใช้เล่ห์มนต์พร้อมกลกาม
เจ้านงรามก็แหลกยับลงกับดิน

เป็นดอกไม้มีราคาเขาค้าขาย
พวกผู้ชายหวังอิ่มเอมเปรมถวิล
ชายมากหน้าประทับตราสร้างราคิน
น้ำตารินในความมืดอันยืดยาว

ไร้ทางเลือกเพราะตระหนักว่ารักแท้
ก่อนจะแปรเป็นรักลวงทรวงเหน็บหนาว
ดอกไม้ป่าเดินหลงในดงดาว
เปื้อนกลิ่นคาวดาวกลางคืนขมขื่นใจ

คิดถึงบ้านถึงแม่พ่อที่รอข่าว
แต่เปื้อนคาวเสียแล้วแก้วหวั่นไหว
จะซมซานแหลกยับกลับไปไย
บ้านอยู่ไกล..ไห้หา  โอ้อาดูร

เช้าวันนี้หมอกฝ้าเต็มฟ้าขาว
ดับดวงดาวบ้านป่าพาสิ้นสูญ
เจ้าน้องสาวผู้ยากไร้ใครเกื้อกูล
ใต้ร่มคูนให้เจ้าพัก..จำหลักนาน				
11 กรกฎาคม 2546 16:25 น.

ทิ้ง

มารแมงมุม



จะทิ้งรักลงแม่น้ำทำไม่ยาก 
จะทิ้งซากสรรพสิ่งก็ทิ้งไหว
จะทิ้งคนหลอกลวงเลิกห่วงใย   
จะทิ้งใจตัวเองไม่เก่งพอ
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมารแมงมุม
Lovings  มารแมงมุม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมารแมงมุม
Lovings  มารแมงมุม เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟมารแมงมุม
Lovings  มารแมงมุม เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงมารแมงมุม