11 เมษายน 2548 20:24 น.
มารน้อย
อาทิตยส่องแสง ทักทอ รัศมี
เทพธิดานารี ยังอยู่
องค์หญิงน้อยนางปิศาจ จงรัก
เฝ้ารักถนอม ด้วยปีกแห่งมาร
" เช้าแล้วซินะ "
ลำแสงอ่อนดวงตะวันเข้ามาทักทายฉันถึงในห้องนอน
เจ้าหญิงยังคงหลับไหลอยู่ห้วงแห่งความฝัน
ไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่นเธอยังคงดูอ่อนใส บอบบาง
" พี่รินทร์ ..... เช้าแล้วรึทำไมไม่ปลุกแก้มเลย
ปล่อยให้เขานอนขี้เซ่าอยู่คนเดียว "
" แก้มยังไม่ต้องลุกหรอกจ๊ะ นอนต่อเถอะยังปวดหัวอยู่ไหม
เดียวพี่จะไปต้ม ข้าวต้มมาให้นะ "
" ขอบคุณมากค่ะ แก้มรู้สึกดีขึ้นแล้ว "
ฉันเดินเข้าไปหาลูบหัวเธออย่างเอ็นดู ใบหน้าอันซีดเซียวไร้เครื่องประทินโฉมส่งยิ้มให้อย่างไมตรี และหลับตาปริ่มลงไปอีกครั้ง
ข้าวต้มน้ำเดือด ไอร้อนออกละเหย ก้อนเนื้อสีชมพูถูกมีดใหญ่ใบคมเชือนแหล่เป็นชิ้นบางสับละเอียด อีกไม่นานจะกลายเป็นอาหารเครื่องยังชีพของมนุษย์ การฆ่าเพื่อเป็นอาหารไม่ผิด .....
...............................
" พี่รินทร์ เป็นพ่อน่ะ เดียวแก้มจะเป็นแม่ "
" แต่พี่เป็นผู้หญิงนะ จะเป็นพ่อได้ยังไง "
" อืมนั้นซิเนอะ .....แต่แก้มอยากเป็นแม่ "
" เอายังงั้นก็ได้ "
เธอจะชอบเอาแต่ใจตัวเอง
แต่ฉันก็ยอมเพราะเธอเป็นคนเดียวที่ยอมมาเล่นกับลูกอีตัว....
ภาพวัยเด็กกลับมาในห้วงความทรงจำของฉัน
เธอมักจะมีเสื้อผ้าสวยๆ และขนมอร่อยๆมาฝาก .
แก้มเป็นเสมือนความสุขหนึ่งเดียวในวันวาน
" แม่มันติดเอดส์ อีรินทร์มันก็คงติดจากแม่มัน "
ทุกคนในหมู่บ้านรังเกียจฉันกับแม่ .....
ฉันไม่มีเพื่อนเล่น ไม่มีใครกล้าเล่นกับลูกอีตัวติดเอดส์
ตอนนี้แม่อยู่โรงพยาบาล ....... และยังไม่กลับซักที
ฉันไม่รู้ว่าเอดส์คืออะไร ..... แต่คิดว่ามันคงน่าเกลียด เพราะมันทำให้ใครๆก็เกลียดฉันกับแม่ แต่ในเมื่อแม่เป็นเอดส์
ฉันจะเกลียดแม่ไหมน่ะ.....
ฉันรู้ดีหากแม่ของแก้มรู้ว่า เธอมาเล่นกับฉันจะโดนตี
แต่เธอก็มักจะบอกว่า
" แม่ไม่รู้หรอก "
วันเก่าที่รื่นเริงมีเสียงหัวเราะของเด็กผู้หญิงสองคน
แอบขโมยเก็บดอกไม้ บ้านยายสาย มาร้อยเป็นพวงมาลัย
ตกปลาริมห้วย ไล่จับแมงปอ.....แมงปอบินอยู่บนท้องฟ้า
.......................
ฉันเดินกลับเข้าไปพร้อมข้าวต้มร้อนๆ ที่เสร็จใหม่ๆ
เธอยังคงหลับใหล ..... อ่อนโยน
นางปิศาจตนนี้จักปกป้องเธอเจ้าหญิงของฉัน ......
หน้าส่วนตัว
1056
