31 มกราคม 2548 18:31 น.
มารน้อย
สวัสดี
กันลยาณมิตร ......... ผู้เป็นสายน้ำอีกฝากหนึ่ง
วันนี้ ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ชีวิตของกันไม่มีอะไร
ใจของกันว่างเปล่า มันคือความว่าง ไม่มีทั้งทุกข์ ทั้งสุข กันเรียกมันว่า ความสงบ
เมื่อกันก้มดู พบว่า ใจของกัน ตอนนี้ อยู่ที่ตัวกันเอง มันกลับมาแล้ว
.................
กันเพิ่งกลับจากบ้านเป็นครั้งแรกนะที่กันรู้สึกว่าการกลับบ้านครั้งนี้ กันมีความสุขมาก ที่นั้นไม่มีใครจ้องจะทำร้ายกัน พ่อกับแม่ เข้าใจและให้อภัยกันเสมอ
ปีกแห่งรักที่กันเพิ่งได้สัมผัส ...... ความรักที่กันไม่คิดว่ามันมีจริง แต่เมื่อเปิดใจ กันก็พบว่า มีผู้หญิงและผู้ชายคู่หนึ่ง รักกันมาก รักอย่างไม่มีวันเปลี่ยนแปลง เพียงแต่ว่าที่ผ่านมากันไม่เคยมองเห็นและเข้าใจเลย
กันรู้สึกปลอดภัย และเป็นสุขกันพอใจกับมันนะ แม้ว่าการอยู่บ้านจะทำลาย จักรวาลที่ยิ่งใหญ่ ของกันก็ตาม ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร
................
แล้วนายล่ะ สุขภาพเป็นไงบ้าง เห็นนายชอบไม่ สบายเป็นโน้นเป็นนี้ บ่อยๆน่ะ
แต่กันก็คิดว่า นายก็ยังคงเป็นสายน้ำที่ไหลเย็น เป็นแหล่งเพาะเลี้ยงสรรพชีวิต
....... เหมือนเดิม รึไม่ ? .......
" ถ้าสายน้ำไม่มีปลา ไม่มีสาหร่าย ก็มิต่างจากน้ำในขวดกระป๋อง "
ใช่ไหม ...... เพื่อนรัก
เราและนายต่างถูกทำร้ายจากคนที่เราให้ชีวิต สิ่งปฎิกูล ทั้งหลายที่เขายัดเยียดให้เราอย่างไม่ใยดี ว่าเราจะเป็นอย่างไรต่อไป ........... ก็นั้นแหละชีวิต
เราเกิดมาเพื่อให้ชีวิต เราเกิดมาเพื่อไหลไปและไม่ไหลย้อนกลับ .......
กันยังรอนายอยู่อีกฝากฝั่งหนึ่งเสมอน่ะ
...............
รักและเป็นห่วงเสมอ
29 มกราคม 2548 20:39 น.
มารน้อย
วันคืนที่ผ่านมากับการเล่นละครที่ ไม่ใช้ตัวแสดงแทน ทุกสิ่งที่ถ่ายถอดเป็นเรื่องของความรู้สึกที่จอมปลอม มีนางมาร มีมนุษย์น้อย และเหยื่อ
ฉันเริ่มเขียนเรื่องราวแห่งความหลอกลวงเมื่อไม่นานมานี้ .......
ไม่มีจุดประสงค์ว่าเพื่ออะไร และยังไม่มีกำหนดว่าจะจบเมื่อไร ตราบใดที่พลังแห่งการแสวงหายังไม่เคยนิ่ง
นางปิศาจที่ไม่มีตัวตน ลองลอยในนภาอากาศ ฉันมีความสุขนะ ไม่เชื่อก็ลองดู...อากาศข้างบนนี้ช่างหนาวเหน็บโดยเฉพาะค่ำคืนนี้ที่ฉันต้องบินเดี่ยว แต่ท่านพญามารได้ประทานปีกแห่งมารให้ฉันแล้ว
" เมื่อเจ้าติดปีกแห่งมาร จงล่องลอย ปลดปล่อย ทุกสิ่งแม่มดน้อยของข้า "
เป็นพรข้อสุดท้ายที่ฉันได้รับ ก่อนที่ท่านจะจากไป .....
วันคืน เดือนเลื่อนลอย ทุกค่ำคืนที่ดาวเต็มฟ้า จันทร์เต็มดวง ปีกแห่งมารถูกประดับ นางมารน้อยตามล่า .... เหยื่อสังเวย
เสียงดนตรีกู่ก้อง หนักแน่นแทบจะบีบหัวใจของฉันให้แหลกไปกับจังหวะเพลง กลิ่นควันบุหรี่ และ.... กลิ่นอื่นที่ไม่ใช่แค่บุหรี่ธรรมดา เหล้า และเหล้าสูตรไม่ธรรมดา .....
นั้นไงสาวน้อยหน้าใส นวลเนื้อเนียนละเอียด .... ใยเจ้ายิ้มระริกกับบุรุษคราวพ่อ มือกำยำของชายเจ้าหายเข้าไปอยู่ใต้กระโปรงตัวน้อย แล้วคนทั้งคู่ก็เดินจากไปเด็กสาวหันมายิ้มทักทาย......
" แล้วเจอกันคะพี่ " ฉันยิ้มให้อย่างไม่ใส่ใจเท่าใดนัก เด็กคนนี้ชอบรับประทานเหยื่อสูงอายุ ...........
" แหมพี่ไม่ลองดูล่ะคะ เลือดผู้ชายแก่เข้มข้น หวานมันเลยนะ "
เป็นคำโฆษณาเชิญชวนบรรยายสรรพคุณ ให้ฉันเปลี่ยนรสนิยมทุกครั้งที่เราเจอกัน " ไว้มีโอกาศนะจ๊ะ พี่จะลองดู " ฉันต้องรับคำอย่างผ่านๆกับเธอเสมอเพื่อตัดความรำคาญ
on the rock สองแก้วเริ่มทำให้ฉัน สนุกกับเสียงเพลง " เที่ยงคืนสีสิบห้า น่าจะได้เวลาแล้วนะ " ฉันพรึมพรำกับตัวเอง และกลิ่นหอมอ่อนๆ ก็พัดโชยมาแตะจมูก....
" รินทร์ ใช่ไหม ? " .......... " ค่ะ แล้วคุณคือ......"
" แก้มเองจ้า " ............. รอยยิ้มที่สดใส ส่งมาพร้อมกับสายตาที่มีความนัย .......
...................... และเธอก็คือเหยื่อของฉันในคืนรัตติกาล...........................
หน้าส่วนตัว
1134
