24 กันยายน 2547 12:46 น.
มารน้อย
ฉันหมกตัวอยู่ในแหล่งขุมทรัพท์ทางปัญญา
ฉันยกมันขึ้นมา...พิจารณาและวางมันลง
ฉันได้ยินเสียงหัวใจของฉันได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออก
ฉันยังมีชีวิติอยู่ .........
ใช่แล้วฉัน ยังมีชีวิตอยู่
นับตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอเดินเข้ามา เดินเข้ามา
เธอเดินผ่านผู้คน เธอเดินผ่านอากาศ
เธอเดินเข้ามาในใจ
แล้ววันเวลาก็ผ่านไป แล้วลมก็พัด แล้วตะวันก็ตก
ดวงจันทร์ ฝูงดารา ทั้งสิ้นออกมาเริงสนุก
วันทั้งวันคืนทั้งคืนฉันเฝ้า
หาใจ หาใจ หาใจ ใจฉันหายหาไม่เจอ
ฉันร้อนรน
ฉันมองหา มองหา ฉันเดินทาง เดินทาง
เพื่อหาใจ หาเธอ เจ้าคนขี้ขโมย
ฉันเฝ้ามองหา หาไม่เจอ
หมดหนทางขอยอมแพ้ ฉันแพ้ใจ
ฉันแพ้เธอ
ฉันนั่งร้องไห้ หลับตา ยอมรับความพ่ายแพ้ พังพินาจ
อันที่จริง ฉันรู้ดีอยู่แก่ใจ ....... ตัวเธอนั้น ใจเธอนั้นอยู่แห่งใด
ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้ ไม่รู้เลย
อันที่จริงฉันก็น่าจะรู้ตัวเองดีอยู่ว่าทุกครั้งที่หลับตา
ฉันก็ยังเห็นภาพเธอ
อันที่จริงฉันหลับตาฉันรู้อยู่ ว่าเธอนั้นอยู่ใน ใจ
23 กันยายน 2547 22:22 น.
มารน้อย
อันที่จริงวันนี้ฉันมีเรื่องต้องทำมากมาย งานที่ยังไม่เสร็จ หนังสือที่กองไว้มากมายบนโต๊ะรอใครสักคนมาเปิดอ่าน ซึ่งก็มิใช่วีรบุรุษที่ไหนเลยหากมิใช้ฉันเอง แต่ด้วยความคิดที่ ณ เวลานี้ได้ตกเป็นทาสของ ใจ มันสั่งให้ฉันหยุดทุกอย่าง และเตรียมพร้อมกับการดินทางเข้าสู่โลกแห่งจินตนาการ ที่ฉันเรียกมันว่า จักรวาล ลองหลับตาดูซิค่ะ ทุกคนมีจักรวาล หลับตาและอยู่ในโลกของคุณ
เอาล่ะไหนๆฉันก็โดดงานมาเล่นกับพวกคุณแล้ว ก็จะพาไปเที่ยวบ้านฉันสักวันแล้วกันทำตัวตามสบายน่ะคะ
" หวัดดี จูนลี่ เป็นไงบ้าง วันนี้มีใครแปลกหน้ามาบ้านเราไหมลูก "
จูนลี่ กระดิดหางรับอย่างดีใจ ฉันรักมันมากและแม้ว่ามันจะไม่เคย บอกคำว่า รัก กับฉัน แต่ฉันก็รู้ว่าความรู้สึกระหว่างฉันกับมันคงไม่ต่างกัน
" ฮ่อง ฮ่อง ๆ " อย่าลูก อย่าเห่าเพื่อนแม่ซิ ขอโทษทีน่ะคะ มันเป็นอย่างนี้เสมอเวลาเจอคนแปลกหน้า เกือบลืมไป ฉันคิดว่าฉันยังไม่ได้แนะนำให้คุณรู้จักกับมันเลย
คุณคะ นี้ คือ จูนลี่ ความเหงาของดิฉันเอง
" จูนลี่ หยุดเห่าเพื่อนแม่ได้แล้วลูก เขามาแล้วเดี๋ยวเขาก็ไป "
** เวลาหมดเสียแล้ว คุณยังไปเที่ยวบ้านฉันไม่ทั่วเลย **
ติดตามตอนต่อไปน่ะคะ
3 กันยายน 2547 15:10 น.
มารน้อย
กับการเดินทางใน จักรวาลที่แสนโดดเดี่ยวนั้น
ฉันยิ่งใหญ่และเติบโต
กับการเป็นกบฎสังคม กบฎทางความคิด
ฉันเจ็บปวด แต่ก็ยังฝืนทนเดินในส้นทางนี้ต่อไป
นั้น คือ อะไร จุดยืนกับ ทิฐิ เป็นคำที่ต่างกัน
เพราะฉันรู้ดีว่า ......................
ทุกสิ่งทุกอย่างเริ่มต้นจาก จิตใจ
ความคิดของคนเราต่างกัน
จิตใจที่เป็นพื้นฐานแห่งความคิดย่อมต่างกันและแปรเปลี่ยนไปเรื่อย
ตามสภาวะ ตามบริบท ที่ได้เจอ
ฉันโค้ง คำนับ ความคิดของคนทุกคน
ในขณะเดียวกัน ฉันก็ อ่อนน้อม กับความคิดของตัวเองเช่นกัน
หน้าส่วนตัว
834
