จะขอต่อกลอนเหงายามเขาจาก แม้ที่พรากจากไปแทบใจหาย เขามาห่างร้างลืมดังเช่นเคย โอ้,,ใจเอ๋ย..สุดวิโยคเพราะโลกกลม โลกหนอโลก...มีรักอยู่แห่งไหน จะด้นดั้นตามไปในทุกหน จะขอรักจะถนอมและยอมทน จะรักจนต้นไม้นั้นไหวเอน มีความดีแค่กระพี้กจึงหลีกหลบ เขาไม่คบเราแล้วน่ะแก้วขวัญ จะหลีกร้างห่างหน้าในเร็ววัน เพราะว่าฉันถือศักดิ์แม้รักจริง จะไม่ให้รำคาญเมื่อพานพบ ไม่คอยเข้าไปประจบเพราะเป็นหญิง จะตัดรักตัดสวาทให้ขาดจริง ขอพึ่งพิงพำนักรักษาใจ รักต้นไม้ค่ะ มายา
หน้าส่วนตัว
627
