9 มิถุนายน 2549 13:26 น.
มาดามมด
เมื้อท้อ สิ้นหนทาง
ไร้สิ่งหวัง คนห่วงหา
เปล่าเปลี่ยว ไร้เงินตรา
มากนินทา แสนทุกข์ใจ
ระลึกถึง พระองค์
ผู้ทรงโอบชนไว้
แม้ยาก หนักเพียงใด
มิเคยท้อ ยิ่งฝ่าฝัน
จึงยึด เป็นแบบอย่าง
แม้หนทาง ถูกกางกั้น
ได้แรงใจ จากองค์ท่าน
ขอฝ่าฝัน ตามรอยพระองค์
3 มิถุนายน 2549 16:42 น.
มาดามมด
ป่านฉะนี้ เธอจะเป็นเช่นไรหนอ
จะสูงดำ หรือหล่อ สักเพียงไหน
ฉันกับเธอ ทั้งเวลา ระยะทาง ไกล
เป็นห่วงนะ รู้ไหม คิดตลอดมา
ตั้งแต่จบกันไป เมื่อคราวนั้น
ก็ไม่มีใคร ให้ห่วงหา
ลึก ลึกแล้ว แอบติดตาม เธอเรื่อยมา
แต่ไม่อาจจะกลับมา เหมือนเดิม
ห่วงว่าเธอ จะไม่มีใคร แทนฉันไหม
เค้าจะดูแล คอยใส่ใจ คอยสร้างเสริม
เหมือนกับฉัน ทำให้เธอ คอยเพิ่มเติม
คิดถึงนะ เป็นห่วงเธอเช่นเดิม รักแรกเรา
2 มิถุนายน 2549 11:56 น.
มาดามมด
...เสียงที่เคยได้ยืน กลับเลือนหาย
กลิ่นกาย อันอวลนั้น เฝ้าฝันหา
ห่วงอาทร ร้อนหนาว เฝ้าจับตา
มาครานี้ มิเห็นหน้า มาล้างไกล
1 มิถุนายน 2549 13:38 น.
มาดามมด
...หากวันนี้ ใจเธอสับสน
ยังดิ้นรน แต่ไร้จุดหมาย
ท้อแท้ ปัญาหาถมมากมาย
หลับตาสิ มันวุ่นวาย ก็หยุดมัน
...วิธีฉัน ที่ทำให้หายว้าวุ่น
ก็คิดถึง อ้อมอุ่น เธอเท่านั้น
กำลังใจ ถูกเรียกกลับ เร็วพลัน
เป้าหมายคือ เธอของฉัน เป็นสุขใจ