24 ตุลาคม 2547 20:45 น.
มาดามมด
.....เวลาของวันวาน
...ผ่านไป ไม่หวนกลับ
...เสียใจ ที่ยังไม่ได้ทำบางอย่าง
...ให้กับเขา
...คนที่คิดว่า รัก
...หมดใจ
...เขาไปแล้ว
...คงจะไม่มีวันหวนมาอีกแล้ว
...เสียดาย ที่วันนั้น
...ฉันมีเพียงความ ไม่กล้า
...ฉันอยากบอกเขา ว่า
~~ ฉันรักเธอ มาก~~
~~ เท่าที่คนคนหนึ่ง จะทำได้ ~~
~~ ตอนนี้เสียใจ จริง จริง ~~
22 ตุลาคม 2547 17:51 น.
มาดามมด
..**...เทน้ำใจ ใส่กะทะ...**
**...ปรุงรสซะ ด้วยคำหวาน...**
**...เพิ่มใยรัก ที่ยาวนาน...**
**...ชิมให้เข้ากัน แล้วตักลงจานใจ...**
..**...โรยหน้าด้วยรอยยิ้ม ที่อิ่มอุ่น...**
**...ความเข้าใจ หนุ่นแนบ แอบจานให้...**
**...พร้อมช้อนส้อม ป้องกันความ ทิฐิในใจ...**
**...เสริฟให้ เธอนั่นแหละ คนเดียว...**
18 ตุลาคม 2547 15:28 น.
มาดามมด
...กุหลาบน้อย ที่เธอ ตัดให้
ยังทับหนังสือเอาไว้ อย่างนั้น
ช็อคโกแล็ต ก็รสชาติ หวานมัน
ไดอารี่สีเขียว เล่นนั้น เป็นของขวัญ จากเธอ
...เพลง เพลงนั้น ไม่เคยฟังมาก่อน แต่ทราบซึ้ง
แล้วก็เก็บเพลงหนึ่ง ที่เธอแต่งให้ ไว้ใต้หมอนเสมอ
หมอนที่นอนกอดทุกวัน ก็ของเธอ
บอกได้คำอย่างเดียว ว่ารักเธอ มาก มาก เลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++