31 กรกฎาคม 2546 11:20 น.
มาดามมด
ให้ไปแล้วนะหัวใจสีชมพู
ไม่มีรู ไม่มีพรุน ไม่มีกร่อน
รวมความหวัง ความฝันทุกบทตอน
ใส่กล่อง ล็อคกลอน ส่งให้เธอ
31 กรกฎาคม 2546 10:59 น.
มาดามมด
ยินแต่เสียง ถ้อยสำเนียง ให้ชวนฝัน
นึกรูปนั้น คงสวยสด งดงามยิ่ง
เฝ้าคนึง นึกหน้า ผวาติง
หากยลจริง โฉมเจ้า เป็นเช่นไร
แต่เหตุด้วย เจ้าอยู่ใน ที่ไกลนัก
จึงทุกข์หนัก นั่งคิดถึง แทบร่ำไห้
โอ้เจ้านก เจ้าหกเหิน อยู่หนใด
ด้วยเคยไป หาเจ้าแล้ว แต่แคล้วกัน
25 กรกฎาคม 2546 15:43 น.
มาดามมด
อยากเป็นใครก็ได้ในความฝัน
ปัจจุบันเป็นใคร จงใคร่รู้
จะก้าวย่างทางใด จงมองดู
จะต้องรู้ล่วงหน้า ว่า(เป็น)อย่างไร
แม้นอยากเป็นเช่นคนนั้น คนนี้
ขอให้มีแต่ในฝัน เช่นนั้น ได้
เมื่อตื่นแล้ว ก็ส่วนหนึ่ง ให้รู้ใจ
ทำสิ่งใด ให้เป็นตัว ของตัวตน
25 กรกฎาคม 2546 15:08 น.
มาดามมด
มีความสุข...เธออยู่ใกล้
ได้รับไออุ่น...จากใจเธอเสมอ
ไม่เคยเก็บไว้...เพราะยังไงก็มีเธอ
รู้ว่าเธอจำทำเช่นนี้ให้กันเสมอ...ตลอดไป
แต่มาวันนี้ไม่มีเธออยู่
ฉันรู้ว่าเธออยู่ตรงไหน
เธออยู่บนฝากฟ้า...ที่แสนจะห่างไกล
เสียดาย...เสียดาย...ที่ไม่ได้เก็บความทรงจำดีดีระหว่างเรา
24 กรกฎาคม 2546 16:10 น.
มาดามมด
ช่องว่าง...ระหว่างคน
ช่องว่าง...ระหว่างวัย
ช่องว่าง...ระหว่างใจ
คือ...ช่องว่าง...ระหว่าง...เรา