25 สิงหาคม 2546 15:26 น.
มาดามมด
.....ในปีก แห่งฝัน
ฉันโบยบิน
มีปีกกางดังถวิล
แดนดิน ถิ่นไกล
.....ในปีก แห่งฝัน
ตัวฉันทำได้
ทุกอย่าง ดังใจ
ได้มาครอบครอง
.....สิ้นฝัน พลันตื่น
สะอื้น น้ำตานอง
ในปีกฝันที่เคยครอง
ทุกสิ่งต้องไร้...ตัวตน
............................................
24 สิงหาคม 2546 11:59 น.
มาดามมด
หวัดดี...คุณความเศร้า
อ้าว...ความเหงามาด้วยเหรอ
ยินดี...ที่เจอเธอ
คิดถึงเสมอ...แต่ไม่อยากให้มา
เธอมาแล้ว...รู้สึกไม่ดี
แต่วันนี้...ได้พบหน้า
เบื่อหน้าเธอ...เอือมละอา
ไม่รู้จะมา...กันทำไม
ที่ว่ายินดีน่ะ...ล้อเล่น
พวกเธอก็เห็น...ฉันยังยิ้มได้
แล้วยังจะมากันอีก...ทำไม๊
ไม่รู้เป็นไง...ชอบมากันจัง
...เฮ้อ!...น่าเบื่อ...ไม่รู้จะมากันทำไม...จูงมือกันมาด้วยนะ
______________________________
24 สิงหาคม 2546 10:40 น.
มาดามมด
ท้อ...เหลือเกิน นาทีนี้
แท้...จริง มีแค่ความอ้างว้าง
สิ้น...กำลังใจ สิ้นหนทาง
หวัง...ไว้ ไม่ได้อย่าง ที่อยากให้เป็น
แต่...ยังดีที่มีเธอ
ยัง...คงยืนข้างกายเสมอ...ฉันเห็น
มี...ให้กำลังใจ ลบความลำเค็ญ
เธอ...เหมือนเป็นชีวิต ลมหายใจ
24 สิงหาคม 2546 10:05 น.
มาดามมด
โอ้ม...เพี้ยง
ถ้าเธอ...ไม่รักฉัน
จะเสกเธอ...เป็นไม้จิ้มฟันที่ใช้ไม่ได้
ถ้าเธอ...แอบไปรักใคร
จะจับเธอไป...โยนทะเล
แต่ถ้าเธอ...เปลี่ยนใจ
จะเสกวิมานให้...อย่างสวยเก๋
จะเสกเธอ...ให้นอนเปล
เอ่...เอ้...เอ่...เอ้...นอนเสียนะ...คนดี
19 สิงหาคม 2546 10:37 น.
มาดามมด
ฉัน...เดินทางมาจนถึงจุดนี้
ยัง...คงมีเธอเคียงข้าง
มี...กันและกัน ตลอดทาง
เธอ...ไม่เคยหนีห่าง จากกันไกล
ห่วง...แต่ตัวเธอ เท่านั้น
ใย...คิดถึงกัน มากกว่าคิดถึงตัวเองได้
ใส่...ใจมาเต็มที่ ทุกทีไป
ใจ...ของฉันถึงได้ มีแต่เธอ