15 ธันวาคม 2547 10:50 น.
มาดามมด
******************************
.....พบเธอ อุ่นใจ
..ไม่มากมาย...เพียงนิดนิด เท่านั้น
..แต่ก่อเกิด...ทุกทุกวัน
..จนเกินกำแพงกั้น...ในใจ
.....พบเธอ...ไม่กี่ครั้ง
..ใจยังยั้ง...แทบไม่ได้
..เธอ...โดนใจ...มากมาย
..ไม่อาจบอกเธอได้...ชอบเธอ
.....ได้แต่เก็บ...ไว้อย่างนั้น
..เรื่องร้อย...ไมตรี...ที่เธอมีให้กัน...ไว้เสมอ
..ก็รอเพียงเวลา...ให้ถึงวันนั้น...แล้วค่อยบอกเธอ
..ว่า...ชอบ...และแอบชอบ...อยู่เสมอตั้งแต่แรกเจอกัน
17 พฤศจิกายน 2547 09:48 น.
มาดามมด
....เขา คนที่ฉันคิดว่า
จะฝากชีวิตในอนาคตด้วย
ขณะนี้
เขา ไม่สบายมาก
....เขาไม่ยอมไปหาหมอ
ไม่มีเงินซื้อยากิน
ฟังจากเสียง ทาง Tel แล้ว
เสียงเขาแห้งมาก
....ฉันเองก็ไม่มีเงิน ไม่มีเวลา
ที่จะเดินทางไปหาเขา
ไปดูแลเขา อย่างที่เคยทำ
เช็ดตัวให้ จัดยาให้ทาน
....ตอนนี้เขาคง ต้องการกำลังใจจากฉัน
แต่ฉันให้ได้ดีที่สุด ก็คือ เสียงทาง Tel
เท่านั้น
แต่ทันที ที่ฉันมีเวลา และค่าเดินทาง
เพียงเล็กน้อย
....ฉัน จะไปหาเขาทันที
24 ตุลาคม 2547 20:45 น.
มาดามมด
.....เวลาของวันวาน
...ผ่านไป ไม่หวนกลับ
...เสียใจ ที่ยังไม่ได้ทำบางอย่าง
...ให้กับเขา
...คนที่คิดว่า รัก
...หมดใจ
...เขาไปแล้ว
...คงจะไม่มีวันหวนมาอีกแล้ว
...เสียดาย ที่วันนั้น
...ฉันมีเพียงความ ไม่กล้า
...ฉันอยากบอกเขา ว่า
~~ ฉันรักเธอ มาก~~
~~ เท่าที่คนคนหนึ่ง จะทำได้ ~~
~~ ตอนนี้เสียใจ จริง จริง ~~
22 ตุลาคม 2547 17:51 น.
มาดามมด
..**...เทน้ำใจ ใส่กะทะ...**
**...ปรุงรสซะ ด้วยคำหวาน...**
**...เพิ่มใยรัก ที่ยาวนาน...**
**...ชิมให้เข้ากัน แล้วตักลงจานใจ...**
..**...โรยหน้าด้วยรอยยิ้ม ที่อิ่มอุ่น...**
**...ความเข้าใจ หนุ่นแนบ แอบจานให้...**
**...พร้อมช้อนส้อม ป้องกันความ ทิฐิในใจ...**
**...เสริฟให้ เธอนั่นแหละ คนเดียว...**
18 ตุลาคม 2547 15:28 น.
มาดามมด
...กุหลาบน้อย ที่เธอ ตัดให้
ยังทับหนังสือเอาไว้ อย่างนั้น
ช็อคโกแล็ต ก็รสชาติ หวานมัน
ไดอารี่สีเขียว เล่นนั้น เป็นของขวัญ จากเธอ
...เพลง เพลงนั้น ไม่เคยฟังมาก่อน แต่ทราบซึ้ง
แล้วก็เก็บเพลงหนึ่ง ที่เธอแต่งให้ ไว้ใต้หมอนเสมอ
หมอนที่นอนกอดทุกวัน ก็ของเธอ
บอกได้คำอย่างเดียว ว่ารักเธอ มาก มาก เลย
+++++++++++++++++++++++++++++++++++