18 ธันวาคม 2548 19:47 น.
มาดามมด
.....แค่อยากยืดเวลา ได้อยู่ใกล้
ได้กลิ่นลมหายใจ คนห่วงหา
รู้...ฉันรู้ ไม่นาน เธอล้างลา
ถึงอยากมองเธอ ให้เต็มตา สักนาที
.....เพราะเธอ ไม่ใช่ของฉัน
ยืมมาเพียง ชั่ววัน ต้องคืนให้
คนของเธอ รออยู่ ต่างรู้แก่ใจ
แล้วฉัน ก็ไม่สำคัญที่สุด สำหรับเธอ
.....ร้องนะ ฉันร้องให้ แถบสายเลือด
บ่อน้ำตา แห้งเหือด หมดสิ้น
ต้องข่มใจ ตัดเธอ เป็นอาจิน
แต่ใจถวิลหาเธอ ทุกเวลา
.....ต่อแต่นี้ จะไม่มีเธอ คนที่ฝัน
ต้องอยู่เดียว ทุกวัน ทนเหว่ว้า
มีเพียงเพื่อนคนเดิม คือ น้ำตา
กับใจที่คิดว่า ฉันรักเพียงแต่เธอ
13 ธันวาคม 2548 20:07 น.
มาดามมด
.....จงมั่นใจในรักที่พี่ให้ คงอีกไกลเส้นทางที่เราฝัน
ถ้าเราร่วมก้าวไกลไปด้วยกัน คงซักวันจุดหมายนั้นจะต้องเจอ
.............................แมวดำ
.....มิอาจร่วมเส้นทาง เหมือนอย่างฝัน
มีบางสิ่งขวางกัน เดินไม่ได้
เราคงต้อง ปล่อยมือ แยกกันไป
ตามทางที่ มีขีดไว้ ให้เราเดิน
.....แม้ว่ารักพี่มาก ขนาดไหน
มิอาจจะ สง่าได้ ดังหงษ์เหิน
ขอเป็นกา ไม่ท้าหงษ์ ร่วมลงเดิน
ให้จบลา หมางเมิน สิ้นกันไป
.............................มาดามมด
16 กันยายน 2548 03:07 น.
มาดามมด
.....เฝ้าถนอม ออมกาย ให้คนรัก
คอยปกปัก ปิดป้อง ของสงวน
เจอเธอ ใช่เลย ไม่เรรวน
คิดคำนวน อนาคต ไว้แสนไกล
.....จะสร้างตัว เก็บไว้ เพื่อได้ลูก
เธอยังชม ฉันจะปลูกฝังเค้าได้
วางตัวดี แม่ศรีเรือน เป็นเพื่อนใจ
ด้วยอุ่นไอ พันธ์ผูก ลูก ฉัน เธอ
......แต่แล้วฝัน ก็พลัน สิ้นสลาย
ฉันต้องตัดเนื้อร้าย หมอเสนอ
รวมมดลูก ที่ผูกติด ตรวจเจอ
หัวใจเธอ คงละลาย ไปกับมัน
......สุดสงสาร ตัวเธอ ที่เพ้อฝัน
จะมีลูกด้วยกัน ไม่สมประสงค์
ฉันไม่อาจ ให้เธอได้ ตามจำนง
ต้องปลดปลง สังขารณ์ เมื่อคู่ครอง
16 กันยายน 2548 02:50 น.
มาดามมด
.....ฉันเดินทาง มาแสนไกล ให้เหนื่อยล้า
เพื่อตามหา คนที่รัก ร่วมสร้างฝัน
เมื่อพบเธอ ก่อห้วงรัก ปักสัมพันธ์
อุปสรรค กลับขวางกัน มิอาจครอง
.....เกิดชาตินี้ ฉันบุญน้อย ด้อยวาสนา
โหสิที่ ทำอุรา เธอหม่นหมอง
ไม่อยากพราก แต่จำใจ หักใจปอง
ไว้เราสอง เจอบนทาง ช้างเผือกเทอญ
12 กันยายน 2548 14:00 น.
มาดามมด
.....อยู่กัน ไกลแสนไกล
ยังถูกดึง ให้เข้าหา
ซีกโลกหนึ่ง ซึ่งไม่เคย คิดพบพา
กลับมาอยู่ใกล้ตา แค่เอื้อมมือ
.....แต่กลัวนะ จะเจ็บช้ำ
ยังมีแผล ถูกกระทำ ไม่อยากรื้อ
หากจะอยากรัก เพราะอยากฝึกฝีมือ
ฉันถือ ขอเถิดนะ ไปไกล ไกล